Alle inzendingen over Voorgoed verloren

In kleine stukjes raak ik weg, sterf verder af, ben ik voorgoed verloren.…

Niets is voorgoed verloren, al zijn er jaren voorbijgegaan met gemiste kansen, met haast en drukte waardoor het belangrijkste niet belangrijker lijkt dan het alledaagse. Pijn, ziekte, eenzaamheid en onbegrip, ze zijn er ook allemaal, maar niets is voorgoed verloren.…

Geschilderde onmacht Vertelt het verhaal Van de dingen Die niet mochten zijn Verscheurde herinneringen Dwarrelen om ons heen Gevangen in de ochtendzon Schitteren zij nog een laatste maal Al snel rest niets Dan duisternis en ben ik De vraag op alle antwoorden Voorgoed verloren…

geen verhalen doch gedichten die zichzelf ten gronde richten als ze eenmaal zijn gelezen hoeft geen sterveling te vrezen dat ze ooit nog zijn te horen weggewerkt en nooit herboren weet geen mens nog van 't bestaan doorgestreept voorgoed verloren is het met het vers gedaan…

verloren in de absolute stilte: het geheugen versteend door de tand des tijds.…

Pas op het moment dat zij hem zag wist zij hoe zij hem gemist had dat het nog erger worden kon Voorgoed verloren als hij opkeek vol spanning te wachten zat deed alsof hij een boek las opvallend hoe anders hij was Zij zou opnieuw beginnen blijven tot hij haar zag of opgelucht weg zou gaan…

De vogels der vergankelijkheid vliegen nu en dan tot laat in de avond en melden dat er niets voorgoed verloren is, geen traan, geen zucht, geen liefde of nabijheid.…

Toen voelde ik heel diep in mij ik heb jou niet voorgoed verloren mijn hart zal je altijd toebehoren.…

de wereld draait door alsof je nooit vertrok wie weg gaat, wil zich soms verzwijgen toch wacht een duif op verse kruimels brood laat haar wiekslag horen en bij de deur lonkt nog je naam, zo gewoon zo vertrouwd maar het huis voelt leeg en koud, geur en warmte voorgoed verloren…

Draag mijn dierbare doden voor u uit Draag mij in de schemering Van't alledaags bestaan Draag mij, als ik dans in licht en schaduw van voorgoed verloren jaren Wij zien malkander terug Boven het water, op de brug Wie weet waarheen de wolken waaien? Het Leven is een lange omweg naar de dood....…

Dwaal verder door bekende straten op zoek naar een tijd die voorgoed verloren is gegaan…

Mijn ogen verankerd, mijn hart voorgoed verloren. Haar laatste vlucht. Mijn nek, een dankbare oase voor een afscheidskus.…

Dwaal verder door bekende straten op zoek naar de tijd die voorgoed verloren is gegaan.…

Heeft geen oog waarom ik jou voorgoed verloor elk station wordt aangedaan steeds blijft hij even staan. Dan zoek ik naar sporen van een weg waar ik vrij zal zijn van de oude pijn die mijn ziel zo heeft verwond.…

waar vroeger lente binnen kwam tocht nu de kou trekt langs onze warme plekjes verkilt wat ik vertrouw zacht streel ik je bloemen op het raam de ranke stelen maar snel valt er een traan daarna nog velen de kristallen in je ogen zijn gedoofd je hart bevroren ons lieve samenzijn is voorgoed verloren…

Heb ik je nu al voorgoed verloren je kent mijn angst niet en ook mijn pijn wat jij ook over mij hebt mogen horen maar waarom kunnen we niet samen zijn? Verloren, ik kende je misschien nog niet door je ogen zagen dan de dichte mist dit bezorgd me daardoor ook wel verdriet wie weet heb jij je in je gedachte vergist?…

Als kind kon ik verloren lopen in 't purper en het gouden licht maar later leerde ik te hopen en groeide ook het vergezicht. De tranen komen nu, het trage weten van wat voorgoed verloren lijkt te gaan - hoe moet ik dan die andere droefheid heten die niemand ook maar even kan verstaan?…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

verloren haar Arcadia…

Een familie voorgoed voor het nageslacht verloren. Frank en vrij, maar angstig desolaat, drukt de pressie van 'Mein Kampf' dat niet in de boekenkast staat. Spinoza en Thora zullen een uitzichtloos wachten niet meer overleven; en nimmer meer door de familie worden gelezen. Achter een boekenkast ging al het leven voorgoed verloren.…

verloren gaan…

Deze ogen kunnen doden kijk me niet meer aan De ijstijd in mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee een drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Doch dovemansoren horen vaak dieper dan bedoelen…

verloren heb zal ik huilen en ik zal ontroostbaar zijn…

Af en toe heb ik te veel gezien te veel gevoeld veel vaker nog te weinig breekbare woorden zwerven door mijn hoofd maar er zitten gaten in mijn denken nieuwe ideeën vallen daar vaak door voorgoed verloren als waren ze niet geboren maar toch kan ik niet anders dan erkennen dat jij het was die mij er toe bracht het leven opnieuw…

te lezen afgekeurd voor het leger niet geschikt voor de politie bedrogen door een vrouw met de nota van ’t energiebedrijf mijn ziel is nu voorgoed verloren door intense gevoelens van verlangen de liefde lijkt zo gevoelig dichtbij bijna tastbaar onder de hemelzon.…

Duitsland de Gezelligheid zo lang verbeeldden Hebben plaatsgemaakt voor boeddha's - Eigenheid die voorgoed Verloren is…

Het waait onder haar vliesdun kleed; ze vangt, verkleumd, een nieuw gezicht en spreekt ertegen: lief is klein en klein is overboord voorgoed verloren. Wat ze heeft dat mag ze houden: mager haar en wit gezicht van louter wind; een vuist zo rond of daar een angst begint.…

Hij schreef het op, verbeet daarmee de pijn Maar nu heeft hij de strijd voorgoed verloren.…

Vaag hoor ik het kraken al van mager ijs en vager nog de nagalm van:vandaag ga ik voorgoed verloren. ------------------------------------------ uit: 'Aanmaaktwijgen van een vuur', 1988.…

Het is te laat, het is voorbij maar wat geweest is tussen ons is niet voorgoed verloren ; de ervaring dat nabijheid tussen twee kan uitgroeien tot onuitgesproken liefde draag ik als kostbare belofte voor altijd met me mee.…