Alle inzendingen over Voorjaarsregen

De eerste druppels sisten bijna hoorbaar op de verdroogde grond…

Een verroestend blad kleeft op het asfalt de eerste voorjaarsregen. Vrije appelboom het is nog te vroeg, toch schud ik hem de hand. De wolken breken het regent zonlicht boven het rivierenland.…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

de zee spoelt de oudste dromen door het onderwaterwoud zwart groeit door het grijze heen ongepolijste sporen van erosie en verval hoe zacht deze hemel van schelpenkleuren het licht beeft van verlangen in de blauwe koelte bloemen vogels en vroege dromen een milde voorjaarsregen vult de verweerde letters van jouw naam verre tonen…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…

Toen zijn lange vingers gleden langs de kringen van het leven om te vegen van het stof dat werd verzegeld met de tijd was het de weerwil van de wolf die zijn vijand was gebleken en het uur had toegekeken van zijn onbezonnenheid De lente tikte hem voorbij nog als een warme voorjaarsregen tegen vensters van genoegen die hij dichtsloeg toen…

dat was vader zwoegend op het harmonium zingend met ingehouden stem en later in de Bavo het weergaloze orgel zo uitbundig soms dat het voorgestoelte trilde en ik trilde mee tot de stilte vulde het gebouw in zijn geheel en David op het orgelfront voor Saul en het kind tokkelde een lichte voorjaarsregen. 1 februari 2002 ZONNELEEN…

een sneeuwbui in de zomer draait mijn wereld om nauwelijks van de schrik bekomen voel ik het bevriezen van mijn verbrande huid bekogel ik strandgasten die vluchten van het strand met verse ballen van sneeuw het ijs smelt op de blaren en koeling helpt niet meer mijn zomer is bevroren het strand slechts binnenbrand laat nu de voorjaarsregen…

Verstrengel uw lendenen met de mijne en laat me uw angsten smoren met kussen fel als voorjaarsregen Daar staat ge, het groen van uw ogen, niet langer schalks nu buigt zich en verzacht en zegt me dat het goed is .....…

De lente ontwaakt in frisse kleuren Het prille groen laat zich omarmen Langzaam zal de lente gaan geuren Weldra zal de zon de aarde verwarmen De lente ontwaakt in alle rust Krokus en narcis laten de aarde bloeien Langzaam is het de lente die de aarde wakker kust De eerste voorjaarsregen laat de bloemen groeien De lente ontwaakt in een voorjaarslied…

Een feest hier doorheen te fietsen in een voorjaarsregen, in een vlaag te worden afgeleid, voor de bedwelming graag bereid... Kan dit duren! Dit tere, pure, vuur, zoete kleuren, kloppen van leven, ja van dit herhalen elk jaar nooit moe, gaat nooit vervelen, al het andere wel, zoals de knallen van vuurwerk op oudejaar.…

De winter baadt in warme voorjaarsregen. De weide toont de eerste schapenkinders. Ik heb warempel al wat prille vlinders als lentekriebels in m'n buik gekregen. Het lijkt wel, of de warmte niet kan wachten: met snelheid van het licht komt zonneschijn.…

Zonder ons in die pijn te kunnen wegen veel verder dan een vast verdriet, leidt terug naar eerder genomen punten ontdooit in malse voorjaarsregen schuilend in een cocon van mededogen in een kluwen waaraan niet is te ontkomen hangen ervaringen te drogen in een milde lentezon.…

Ik zit begraven in deze eeuw, ik teken mijn gebreken in de tijd, op witte grond met het zwarte krijt van hoogmoed, niet moedwillig want morgen valt de eerste voorjaarsregen en worden schetsen van mijn zonden grillig.…

besprongen met haar tranen ingesponnen verstilde lijnen van geronnen uren, verzonnen in krap gemeten tijd,ongeduld bleef aan me kleven, een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren waarin het bloed niet wilde stromen om het gewicht te wegen, verder dan de vaste pijn, verleidt tot eerder gekozen doelen, verdriet ontplooit in eerste voorjaarsregen…

Het ochtendzwerk breekt open nu de vroege bus zich suizend door de malse voorjaarsregen trekt. Een morsige man schurkt zich tegen me aan, hoe kan ik hem zijn oude zweet vergeven ? Ik zie mijn vader als wolf bij de scheve haag, vegrijsd en ongevaarlijk nu hij dat liedje van de oude poortwachter fluit.…

liefde geven..en halen en ze willen zelfs almaar meer O zo zachte kusjes dwarrelen rondom jouw ogen plus je oor Willen ons nu laten scharrelen en ‘t allerliefst zelfs uren door O zo heerlijke kusjes dartelen op je twee benen en op je voet In schijn even tegenspartelen maakt je passie meer dan goed O, zo vele tedere kusjes dalen je als voorjaarsregen…

Lig nog begraven in de oude eeuw, onder witte grond met zwart krijt van hoogmoed, niet moedwillig want op een morgen valt de eerste voorjaarsregen en worden de etsen van de zonden grillig op het telraam van de tijd…

Het ligt begraven in de oude eeuwen, herken de gebreken van onwetendheid, geschreven grond met het zwarte krijt van hoogmoed, nooit moedwillig want morgen valt weer malse voorjaarsregen en worden etsen van de wonden uitgewist, zal door een woordtapijt de bühne verder onder sneeuwen, dagelijks sneller dan verwacht onbevredigd in de…

boomtoppen in een strakke azuurblauwe lucht drie witte wolkjes sierden de omgeving dunne grijze randen als zachte contouren beneden het groen: mos met kleine sterren oeroude grond, stenen uit de vroege ijstijd gestapeld tot hoge wallen; tehuis voor dieren of zekerheid voor een veilig gevoel de fijne grijze wolkenranden werden tot lichte voorjaarsregen…

Heel even maar hoor ik haar koddig lachen dan slokt het woud haar beeld weer weg Nieuw leven ruist er over het veld een tranenlaken glijdt onhoorbaar van haar flanken de alvast geleende zomertijd voorspelt een bruisende oorsprong van ongeboren ranken Dampend valt de milde voorjaarsregen geheel bevrijd van het hard bevroren winterjuk op…

Hoe inhouden en vormen van waterplassen worden ontworpen van waaruit spiegels zullen ontstaan waarin ik rijk aan beelden zowaar mijn zelfportret herken tegelijk verkent weerkaatste lichtstraal Alles overziend klaart lucht geleidelijk op maar deze voorjaarsregen heeft mij wel bijgebleven.…

Ik denk aan de indringende geuren uit de lucht na een dag voorjaarsregen gevolgd door de zon, aan de bramen straks in september in vogelvlucht die geuren als zoetigheid of landbouwproefstation.…

naakte takken weerstaan ontdaan als zij zijn van hun zware bladerlast als wachters al die winterse boosheid op gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen…

naakte takken weerstaan ontdaan als zij zijn van hun zware bladerlast als wachters al die winterse boosheid op gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen…

Frisse wind waait door ons heen zodat wij weer jeugdig uitstralen, een innige vreugde en onoverwinnelijke hoop nabij Druppels van een voorjaarsregen bezorgen aan ieder ook de tranen gericht op tederheid en sensualiteit, sporen blijven hangen in de openlucht.…

Een frisse wind waait door ons heen zodat wij jeugdigheid uitstralen, een innige vreugde en hoop nabij Druppels van een voorjaarsregen bezorgen aan ieder ook de tranen gericht op tederheid en sensualiteit terwijl sporen blijven hangen in de openlucht.…

Dan trekken de strandwandelingen langs de vloedlijnen de toekomstgedachten die we veelvuldig hadden als warme douches of voorjaarsregen over ons heen. De opbeurende zinnen dansen zonder vlammend bedrog als ronkende woorden die ook het schaatsen schetsen in de zon. Mijn pen weet soms feilloos een gevoelige snaar te raken.…

Weet u nog hoe het is de zon op je huid voelen een spa in de grond steken kluiten aarde die langzaam uiteen vallen zelf zaaien bewerken en oogsten, sap dat loopt langs je kin juichend de voorjaarsregen verwelkomen dansend te midden van alles wat groen gaat ontkiemen geurige verse kruiden op tafel veldbloemen overal vlinders en bijen druipende…