Alle inzendingen over Vreemde taal

Als de koe koekt in de bomen En de nachte gaalt weer blij, Is de lente weer gekomen, Is het weer eens mei in mij. Als de wiele weer gaat walen, Als de tor weer vrolijk telt, Vrij ik weer op grote schaal en Vaart de ooie boven 't veld. Alle goud vinkt, elke mé relt, Elke mei kevert weer fit. Eén nochtans die nu niet meetelt, Is de kie…

Met taal gaat hij naar bed. De taal, van A tot Z, is zijn fles wijn. Halfdronken wordt er, zomaar voor de pret, Een kind verwekt, een epos of kwatrijn, Of iets daartussenin, zeg een sonnet, Terwijl de lezer onbekend blijft met Zijn worsteling met spekvet en balein. ---------------------------------- uit: 'Nieuwe gedichten',1999.…

Toch zijn we allen Nederlanders ieder met ons eigen taal maar als we heel goed luisteren verstaan we elkaar allemaal.…

flitsend laten luisteren dat hij het heus wel kan supersnel de R verdoezelen zodat niemand het verstaat liesjeleeldelotjelopen langsdelangelindelaan er klinkt applaus hij lacht zoals altijd…

laten we woorden weer kaal en simpel maken franje en opsmuk tot het bot verbranden hopelijk verstaan we dan elkanders taal raakt de vonk weer wat onzegbaar is het vuur in broze zinnen ontstoken…

als taal vergeet ik niet de letters te poetsen om stof te verdwijnen alle hoekjes vinden klaarte in de nabijheid van hun blad zo punten we de binnenkant met zorg niet vanwege de zichtbaarheid maar om de kern te lezen…

De horizon is de taal, de taal die ik word geacht te delen met het verminkte kind, met de jongeling die soldaat geworden is en zo fier op zijn laarzen, met de grijsaard met zijn gescheurde darmen in zijn armen. Het regent fosfor en sirenes De stemmen van mijn land meestal in de televisie. Moordzuchtige families. Misdadig gezang.…

uitmaken kan alleen aanmaken gaat met minstens twee zou het ooit weer aanraken je kunt nooit meer waarmaken dat je was te laken voor onafgemaakt van uitgemaakt na doorgemaakt vandaar komen we nu met u de kachel aanmaken…

Als je bij me bent is er een nieuwe taal geen potpourri van eindeloze zinnen die het leven laten in een koud verhaal en niets, noch woorden die beginnen zodat we een nieuw jargon ontginnen tot het ultieme Bargoens met onze praal ons eigen idioom, de allerheiligste graal die in stilte aan kostbaarheid zal winnen nu het alfabet in ons verdrinkt…

die toont zich toch bij uitstek in het zwijgen juist de stilte vertelt een groots verhaal het zit hem niet in woorden rijgen de taal is die van voelen en van geur het zwijgen geeft de taal zijn gelijke kleur…

Hoe taal verrassing werd een woord inzicht gaf zo simpel als een deur die opengaat op een weids heerlijk landschap of op een stad. Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…

Zou ik ermee iets kunnen zeggen voor en tegen jou bedoeld legde ik de nadruk op wat als de waarheid eerder gezegd; juist klei wordt ook telkens vervormd na eraan gevoeld, eraan te geven wat ermee door kunstzinnige taal werd uitgelegd.…

In een samenzwering met de goden Woekert een wonder Hij die hoog van de toren -Een donderslag lang- Geheime vragen blaast Dansend op sintels In een boog om het offerlam Dat een bloedspoor nalaat Plukjes wol uitstrooiend Wankelt hij op één gebogen been Ontzenuwt de droom…

Alweer een nieuwe druk van de Van Dale en ook het Groene boekje komt weer uit. Bij nader inzien is het kattenkruid en paardenbloem, de duivel mag ze halen. De uitgever wil schijnbaar ernaar streven uitsluitend van de tussen-n te leven.…

in deze tijd van 't jaar kies ik voor warme woorden "chaleur" zeggen ze in Frankrijk in een taal die zoveel rijker is maar klagen doe ik niet ik zoek in mijn moerstaal naar een passepartout en als het eens een keertje niet zo wil lukken maak ik desnoods mijn eigen woorden…

ik proef een zin maar slik hem in niet één, maar drie vier vijftig keer gekken, schurken, charlatans zij allen hebben hem besmeurd als een oud, beduimeld tientje wellicht hier, op dit onbevlekt papier gaat het beter - ja, vooruit: ik hhh nee, schrijven valt nog minder mee maar wéét dat als ik woorden wassen kon ik jou dit steeds weer…

los dat haar eindelijk los dat haar het vlecht zich eigenharig tussen de toetsen handig vingers ontwijkend die willen ontwarren neuzen vrij wroeten in regels opengesperde vleugels bespeuren oud schrift geijkte normen willen vernieuwen een verse punt prikt scherp inzicht slijpt zachtheid zonder verlies en lippen…

Pen, papier en vrijheid van gedachten associaties, details en woorden om je verzinsels te verwoorden de auteur zijn kunstzinnige krachten. Een brandkast vol letters, woorden en zinnen het is veel werken, hard zwoegen en goed zweten als de schrijver zich van zijn taak heeft gekweten wie zal hem dan uiteindelijk beminnen? Geldingsdrang vormt…

heden zal ik voor je rijmen niet om jouw wijsheid te vlijmen neen, ik haal het uit diskrediet alsof het onze taal al lang verliet waar kennelijk niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een…

denken in je moedertaal tikken op je harde schijf lezen voor een lege zaal schrijven als een tijdverdrijf dromen op beperkte schaal leven als een kort verblijf eten van het avondmaal zo red ik het vege lijf…

een twee drie vier vijf zes zeven negen tien als u tot zover heeft kunnen tellen acht ik het voor gezien…

Schoksgewijs voel ik frustratie in de charade van acrostichon hevig zwetend op verkrampte zinnen ruwweg neergeschreven woorden ijzig brokkelend op het witte vel vervagen tot onzinnigheid ergens in mijn dwarse leeghoofdigheid rafelen stoffen in dunne slappe bedrading zonder samenhang verlatenheid overvalt mij als een kind dat zonder…

Weet dat ik je zal beminnen tot in de eeuwigheid der zinnen dat ik naar je taal met de echo als klankensmale blijf herhalen. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van het woord: melodie.…

je aait het witte licht maar raakt niet alle vlakken krijgt het vuur niet te pakken en vlamt alleen kortzicht nog net niet rijp genoeg om volledig te worden genoten ben je al in het glas gegoten waar je enkel leegte verjoeg langzaam drink ik je terug naar het begin waarbij ik doorslik wat niet smaakt wat rest zijn druppels goede zin…

zijn het de woorden die het vertellen of de gebaren wie zal het zeggen het luistert niet of nauw verborgen achter lakens als gordijnen nog niet ontdekt in duister verscholen wordt het licht of nooit wie zal het zeggen wie zal ze zeggen de woorden…

regels te kort maak ze langer! worden ze niet gevoeld; stort tranen over ze uit zoals de meesters het hebben bedoeld veel te lang bevonden; ik kort ze ijlings in; worden opnieuw ingebonden een woord te vaak gedicht dan verzacht ik de pijn; het wordt er uitgelicht immers men wil voldoen aan de elitairen, aan hun strikte lijn…

jouw woorden in de mijne op het hoekje van het blad waaraan ik schrijf gemurmel en gekir ik dek ze toe met stilte en geduld gejengel strekt mijn armen uit maar keert me om en sluit de deur ik ben er niet ik hoor ze niet ik zie ze niet ik wil ze niet ze krijsen het nu uit getergd neem ik ze dan maar op omzichtig tussen…

ik ben dit tabblad voorbij dichten is niets voor mij de gevestigde orde neem ik in een laatste horde en, terwijl ik spring verschaf ik u mijn geuren doe ik mijn ding sluit ik onherroepelijk mijn deuren vrees slechts dat ik u betaal met mijn allerlaatste verhaal…

in deze eindeloze vlakte waar tekens door het luchtruim zweven totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort in deze vlakte zonder begin of einde waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt totdat de storm uitgeput gaat liggen en ik mijn oren niet langer verborgen houd in deze eindeloze…

Met zwier toverde je ballen uit je woordzak met snoepjes: "Vaatdoekjes van me; PietePeuterige Vliegenpoepjes; mijn allerallerliefste Botervloot. Alsof onze Echte Naam je maar niet te binnen schoot. Je onzuivere Slavenkoor zingzongzaagde van dikke sneden brood, en je Zevende Kikkertje vroor jammerlijk dood. Op één van die avonden nam…