Alle inzendingen over Vrees niet

De vrees voor het daglicht. De vrees voor de straat. De vrees voor het leven in het donker 's avonds laat. De vrees voor de muren. De vrees voor de claustrofobie. De vrees voor het inwaarts gluren van al die angst die ik niet voorzie.…

Vrees niet. Uw woord is mijn kracht, omdat het mijne het uwe is. Vrees niet. Uw woord is zonder kracht, omdat het uwe het mijne niet is.…

God zegt: “Vrees niet, geloof alleen in mij Ik ben jouw God en zal je kracht geven En je altijd tot steun zijn in dit leven”. God zegt: “Vrees niet, want ik ben met jou Niet alleen vandaag, maar altijd Weet, Ik blijf je steeds toegewijd”.…

Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij U wilt mij leiden langs rechte wegen En omringt mij met Uw trouw en zegen. Ik vrees geen kwaad, want U bent bij mij Waar ik ook ben en waar ik heen zal gaan U mijn God, U blijft mij overal gadeslaan.…

Ik vrees de Vreze des Hoge Heren In dit Klimaat van Angst en Bang Dat zij het niet af kunnen leren Te gaan voor hun eigen Belang. Ik vrees de te nemen Besluiten De Retoriek, het Wapengekletter De luide Kreten, die zij uiten ´Het zijn Barbaren, Donnerwetter´.…

Vrees niet... dat er schaduw komt als de zon gaat stralen: weet dat in de lommerte ook warmte neer kan dalen Vrees niet... dat het onkruid wordt als het zaad gaat groeien: weet dat op de…

Toch vrees ik onder Bush niet voor ons hachje. Ik vrees alleen zijn akelige lachje.…

Weer blijkt dat de bevrijde Irakees Nog altijd niet bevrijd is van zijn vrees.…

Vrees niet, die boodschap blijft weerklinken en zelf ben j'in die roep gaan staan, al voel je ooit je moed verzinken, al zie je soms het duister aan, al kan je voet alleen nog hinken - dàt woord van Hem draagt jouw bestaan.…

een meisje van vier steekt haar Bumba knuffel weg - vrees voor corona…

Als je bang bent Wees dan bang Alsjeblieft en Vrees het heus Sta ook weer op Met heel je hart En leef de dagen Als geen ander Zwart en wit, Kleurig of humeurig Broos of hard Zonnig en nat Alsjeblieft, wees bang vrees goed voel hoe het hart klopt De eerste stap in nieuwe kracht…

Is vrees met open ogen zien. Is angst verslaan. Angst maakt mensen zelfbewust. Vrees kan nooit de bedoeling, van ons aller leven zijn.…

Radio-actief Stand plaats hoogspanningsmasten Smet vrees straal bekaaid…

En uiteindelijk zul je merken Vrees is echt zo slecht nog niet Maar je moet er niet voor zwichten Dan voorkom je veel verdriet.…

deze vrouw boezemt mij vrees in lijf en geest torenen boven mij uit slaafs dien ik betaal ik al haar ideosyncrasieën op goed geluk…

Die mij van de bitse nijdt, In mijn Liefdens vrees bevrijd.…

van pijn en zonder vrees nu verder leeft en geen verdriet en tranen kent – en mij nabij zal blijven waarom dan toch sta ik hier nu alweer zo innerlijk te breken…

Ik hield van haar maar de vrees dat ze dat niet wilde kon ik niet verdragen. Ik heb getalmd tot het te laat was. In de luchthaven heb ik haar zwijgend uitgewuifd. Afscheid van wat nooit geweest is en nooit meer komen zal.…

nog altijd achtervolgt water het water van de zee mij in de uren van de nacht waarin de slaap mij niet vinden kan dobberend tussen hoop en vrees…

Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Ik vrees: zo is het ook met deze wereld. Als ik voor haar spreken mag: ze komt niet verder, geen trap.…

Het land tussen hoop en vrees is onbegrensd, continu vervormend, niet toegankelijk voor afgestompten en hun verwanten die het gerace van hoopvollen en vreesachtigen gadeslaan op supergrote schermen.…

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

geen vlees en geen vis verbeelding stilt honger naar zeeën vol geluk volle manden brood en vrees haar liefde te verliezen…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

Alle vreemde gezichten zijn druppels die ik vrees als de regen die mij volgt en ziet kijken hoe ik bang niet meer weet waar ik schuilen kan met gesloten ogen…

gezwicht voor jou voor jou als vrouw je vlees dat ik vrees brandt mijn verstand streelt bespeelt mijn beeld doodt mij bloot in je begerige schoot…

wat heb je gedaan vrees, ook jouw redding is een vraag de geest van liefde laat het zijn een wonder jouw bestaan…