36039 resultaten.
Stad,vrucht van eigen spiegel ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 door vergulde gapers, een ironisch
genot verwekt uit een onverwerkt verleden
het vruchtgebruik van de tijd is volbracht
onbestemde roerselen verlaten in zijn kracht
gevangen zich oprichten als de wind de staart
van de weerhaan op de toren raakt
een gulle kastelein mij het laatste drankje schenkt
tegelijk met de eerste krant uit de spiegel…
jeah
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 487 Pas toen ik
aan de oever
Dante las
Dacht ik
wie ben ik
nu eigenlijk
wel of niet
De plant
herken je
aan de vrucht
voorjaar…
DE DIAMANTSLIJPER
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.698 't Zijn dropjes uit een bron,
Die eindigt, noch begon.
De mens wil gaarn sierlijk zijn,
Door diamantsteen, of robijn,
Opdat zijn rijkdom zij geprezen:
't Was beter dat hij 't recht begon,
Om eens te blinken als de zon,
Dat zal een andre schoonheid wezen.…
Oneindig spiegelbeeld
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 475 Kijkend
in een spiegel
met voor en achter
een spiegel in beeld
zie je toch uiteindelijk
het oneindige einde
van je eigen
zelfbeeld…
Een supernarcist
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Kijk zo graag in de spiegel
Naar m’n ‘ eige’
M’n ‘eige’ porum
Mijn eigen ik
Spiegeltje, spiegeltje aan de wand
Wie is het schoonste in het land
En dan antwoord ik:
Ik, ik en nog eens ik
Niet alleen aan de wand
Neen aan iedere kant spiegels
Zelfs met een verlopen gezicht
Helpen de spiegels mijn evenwicht
Want ik zie, wat jij…
naamdraaideur
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 165 deuren spreken
in tijd
van duisternis
kleuren ontbinden
en alles
gaat voorbij
pijn vindt reden
de vloed
en ebzucht
draai je richting
het ongemak
ik ben
en zet je te kak…
AL DRAAGT DE AAP EEN GOUDEN RING / ZO IS HET TOCH EEN LELIJK DING
poëzie
4.0 met 3 stemmen 3.107 Al heeft de sim een gulden rok,
Zo is 'et toch maar enkel jok;
Want schoon zij met een grote pracht,
Wordt deftig in het spel gebracht,
En dat ze voor de eerste maal
Komt prachtig treden op de zaal,
Komt wonder moedig aan de dag:
Zij is een aap, gelijk ze plach';
Want eer men nog de rolle sluit,
Zo kijken hare grillen uit,
Want zijde, goud…
tussenland
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 132 van uit de hoogte drijft een adelaar
zijn schaduw
over gras
was, is en komt
in de ogen van een edelweiss
het mos legt kussens
waar zij rust
de wind sust
natte dromen…
kom en ga
in moederland, verdrijf
de vrucht der pennen
tot
de vruchten
van jouw eigen hand
een land om ooit
te wennen…
vergeet de sluitstenen
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 288 een smalle gang
geschaafd uit wilgen
vlucht in beeldspraak
als een impasse
waarin spiegels zich laven aan illusies
over stilte heersen, onafgerond
om verder te golven, tot daar waar stromen spelen
in daggezichten
met wilde vruchten van hoop. wuivend
naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen
in de verte
en heerlijk…
generatie
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 695 Ik zag je op
die en die foto
in mijn eigen gezicht
er zijn spiegels
die altijd liegen
in elk tijdsgewricht…
generatie
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 2.316 Ik zag je op
die en die foto
in mijn eigen gezicht
er zijn spiegels
die altijd liegen
in elk tijdsgewricht…
Bittere vruchten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 642 : ik ben je kwijt
Pluk de bittere vruchten
van de liefdeloze rol
die ik cynisch speelde
wij zijn nu verleden tijd…
lopen in eigen schoenen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 214 ik draag mijn eigen schoenen
die (bij) mij passen
mijn eigen laarsjes
die mijn voeten heerlijk
omsluiten
ik kijk niet naar wat anderen
doen…die tijd ontbreekt me
heb mijn eigen geliefden
een eigen leven en weet je?
ik heb mijn eigen spiegel
en ben blij met wat ik zie
niets mis mee.…
Zuurpruim
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 482 appels bollen wangen
ogen blozend
net wat minder flauw
peren buiken onder
een geringe borstomvang
de beet een beetje ronder
maar op jou
bijt ik mijn tanden stuk
ik proef de wrangheid
van ontveld geluk
~~~…
ALS GE MAAR .. .
poëzie
4.0 met 6 stemmen 574 Als ge maar naar 't doel der dagen
Groeit en bloeit, om in het lest
De éne eigen vrucht te dragen - -
God vergeve dan de rest!…
Over en uit
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 247 ik stam
uit deze bedaarde
aarde
mama
laat mij met rust
teruggetrokken
heb je mij voorheen
jouw vrucht
nu richt ik op
spreid en bloei
een eigen ruimte
in het licht
ik ga niet meer dicht…
niemand anders dan mijzelf
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 120 plots staat hier een vreemd object
storm er niet op af pas op de plaats:
eerst denken dan doen
niet over één nacht ijs
met mijn slurf mijn ware zelf
een verkennend onderzoek nu
de achterkant van het object
is gesloten wellicht de onderkant
wacht…kijk eens even
zie mijn oorflappers
mijn slurf:
masseur en krachtpatser ineen…
een spiegel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.108 een dichter
zoekt als het ware
zijn eigen lijden
hoe anders kan hij
zijn zucht
naar woorden
verklaren
of raakt hij
ontspoord
door zijn eigen
werkelijkheid
waar een
glanzende spiegel
hem tot nietigheid
verleidt…
De nar liegt de waarheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 73 Die getooid met narrenmuts
De waarheid snijdt in
Snoeiharde, loepzuivere plakken
Voor de onnozele rijken
Die lachen om hun eigen
Dommigheid -
De door henzelf betaalde
Hofnar houdt hen een
Genadeloze spiegel voor,
Een spiegel die net als
Hijzelf nooit zal liegen…
Nu het nog licht is
gedicht
3.0 met 55 stemmen 17.019 Door spiegel wil ik gaan, raadsels
van aangezicht tot aangezicht
bezien, en weten dat ik niet alleen
een haas ben maar in 't licht van deze
spiegeling een man met hoed, een ander
dan men kent, niet bang voor jagers
of voor strikken, mijn eigen jagers zelfs
mijn eigen strik verschijnt daar
in het lacht als man met hoed.
-----------------…
mat en schraal
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 142 spiegeltje, spiegeltje
aan de wand
zeg me nu eens eerlijk
wat is er aan de hand
wanneer ik in jou kijk
verschiet ik mij een bult
dan voel ik ontevredenheid
en dat is weer jouw schuld
jouw glas wordt mat en schraal
je toont me wat ik niet verdien
mijn hoofd wordt lichtjes kaal
en dat zijn dingen…
die ik zeker niet wil zien!…
Niet verstelbaar?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 124 van het koelste meer, z’n langste slaap
herschikt in eigen bed, gebonden aan een
strikt verleden in de onregelmatige hartslag
van de tijd, schuddend aan de levensboom,
waarvan de vruchten niet willen vallen in het
stof van verzen die te lastig zijn geworden,
het kenmerk van een vastgeroest syndroom.…
Plek
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 57 Schilderij van straatje,
waar in de verte man uitloopt
Een vaag eigen druksel
van iemand die me tegemoet,
als om te corrigeren
foto's die vergeelden:
Vrienden, die me veel liefde,
wijsheid boden
maar die inmiddels onder zoden
Ik, alleen, stoer op een berg van rotsen
niets te duchten
Een blauwe schaal met vruchten
Boeddhaatje aan de…
VERDRAG EN WEE
snelsonnet
3.0 met 14 stemmen 768 Twee gore criminelen mochten vluchten
met hulp van onze eigen overheid.
En van dit overprincipieel beleid
plukken die meisjes nu de wrange vruchten.
Door óns zijn zij nu in hun hemd gezet
en uitgeleverd. Aan een maffe wet.…
ware aard
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 598 Haal de spiegel voor me weg
Het praat zo moeilijk tegen mezelf
De spiegel praat met mijn woorden mee
Zo praat ik echt niet graag
Laat je ware aard eens zien
Spreek en keertje je eigen woorden
Het zijn dan, mijn woorden niet
Maar, de jouwe
Vergeet dan niet dat jouw woorden
Die jouw mening vertegenwoordigen
De spiegel zullen breken
Het…
Spiegeling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Een spiegeling onherkenbaar
tot eigen mozaïek gecomponeerd
wegreizend op wijder wordende rimpelingen
aan de oever werd uitgedoofd
en tot weer spiegelen werd gekeerd.…
Gewichtloos ?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 De daad uit het denkvermogen, onbeteugeld
en wispelturig als het is, zwerft rond tussen de
dingen van de aarde, volgt haar eigen weg….
Bron: de Bhagavad Gita…
zelfbeeld....
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 462 spiegel het zwaard
dat jou neerhalen moet
in een glimp van vergeving
de kleur van haat
verzaak in de strijd
jouw eigenheid niet
staar in hun ogen
vergevingsgezind…
Gebroken spiegels
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 670 Misschien wordt het wel eens tijd
dat ik de spiegel doorgeef
en dat jij je eigen spiegelbeeld
laat reflecteren
door de gescheurde jaren heen.
Ik was van alles een beetje jou,
misschien word ik ooit een beetje mij.…
Vrucht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Het rood van je lippen groeit als
een dodelijke vrucht
ineen, samensmeltend
totdat
de toorn des overvloeds
een overmaat van liefde spuwt
in de verkeerde richting.…