Alle inzendingen over WAARHEID

Samen in de stilte van het weten kalenderjaren lang jij en ik zij snappen het niet de rode gloed,de beker een verloren druppel samengesmolten je kwam,je ging gouden tijden vele gezichten gekte naar waarheid geschreven van hier tot aan de maan en terug…

Mijn wil leek gebroken Voor even Soms lang Al jaren weer Werk ik Met soms nog Die hang Die lust De waarheid van Boven Die heldere ogen Zij spraken en Zeiden Jij hebt het gehaald Terwijl ik toen kroop Door het Oog van De naald…

Ik heb wel eens vragen En ik weet zeker dat iedereen ze heeft Er zijn wel eens dagen Dat je alles opnieuw beleeft Je hebt me nooit overal antwoord op gegeven Gelukkig verwacht je dat ook niet van mij Want al zou je alles voor een tweede keer beleven Schiet de dag en haar waarheid wederom zo aan ons voorbij…

Vriendschap in een blik hoort thuis in een ogenblik het weerspiegelt het narcisme, beloftes kunnen mijn glimlach verslaan het heeft de waarheid al vermoord en is in het verleden gebleven had alles met tederheid gegeven bij jou vond ik geborgenheid of was het toeval dat wij in elkaars verlangen zijn geraakt…

Zal ik antwoorden: ‘ik heb geleefd als zoeker naar de waarheid.’ Hij zal doorvragen met: ‘zullen de mensen bijvoorbeeld je gedichten blijven lezen?’ Dan zal ik zeggen: ‘dat weet ik niet, maar toen ik ze schreef vond ik mijn eeuwigheid’.…

Denk niet van mij, dat ik voor waarheid schroom, ik wist maar al te vaak: dit is niet echt. Maar als ik slaap, dan is haar droom in mij en zegt mij alles wat ik wilde weten, dat zij nog leeft en mij niet is vergeten en andere lieve leugens over mij.…

je sloeg haar om de oren met wat je zelf zo verafschuwde bleek controverse ongegrond stevende het af op een dwaling die kant noch wal raakte vertroebelde blikken vernauwde jouw waarheid gestaafd op drogbeelden is gepaste stilte een billijke prijs…

Jij belooft me niets jij bent begaan Die gedachte heeft mijn waarheid bereikt.…

als stenen mij leren vliegen en moed me leert te huilen als stelen mij zou geven en de dood me leert te leven als ik met breken iets kan maken en met vergeten meer zou leren als ik met niks iets zou kunnen en met de waarheid zou gaan liegen zal liefde dalend stijgen en haten houden worden…

Luisteren naar elkaar vraagt meer dan slechts fluisteren, maar ook concentratie en aandacht voor de ogen, de mond de lichaamstaal maken van zuchten en verlangens geen vluchten, maar momenten van waarheid die echt zijn niet slecht maar kloppend tijd stoppend voor altijd gemaakt samen in werkelijkheid.…

Ik wil in jou leven alles beleven je lichaam iedere dag aan mij geven daarna, het lijf vochtig van de liefde, de rood gekleurde horizon met de zakkende zon bekijken met jouw ogen als het kon werd het maar waarheid ik blijf verlangend naar je kijken tot die tijd.…

eenzaamheid klopt op de deur welke zij radeloos openen wil al was ‘t raam sneller bij de hand genomen vliegt zij over gestolen wolken die intense leegheid verdoezelen aangespoelde waarheid gaat langzaam op in de mist die al even treuzelde…

Het danst van links naar rechts Van boven naar onder Maar slechts Een lichtfits en donder Niks wordt bepaald in realiteit Wie spreekt er van waarheid En de vogel spreekt een taal Waar zich geen bevind, verhaal De cirkels in het graan Zeggen meer Als dat dit woord zou moeten Gaan…

letters liggen her en der verspreid bijeengeraapt weven ze niet de woorden welke deze ochtend nog spoorloos leken woorden vol hartstocht die schoonheid doet versmelten bij het ontdekken van de eenvoudige waarheid die aan de voeten van een ieder ligt -die maar horen wil-…

Houdt je ogen gesloten, verborgen voor de waarheid. Alles wat ik zoek zo dichtbij, maar alleen ijzige blikken schenk je mij. Waarom omarm je de warmte niet?…

Leven dat gedragen wordt Door draden gesponnen in Het spanningsveld van Licht en donker, Van aantrekken en afstoten, Van er totaal door omgeven zijn, Van opgaan in het licht, Of onder te gaan in het donker, Dunne grens van waarheid Die schuurt, een beetje wrang is, Maar wel raakt aan de werkelijkheid…

vandaag draag ik rood een warme blues en negen oude kruizen geconcentreerd herricht zich alles wat nut heeft, tot in de perfectie binnen mijn gezicht een schone taak een scherts, een uiterlijke blamage want ik ben juist een persoon die dichter bij de waarheid ligt…

de zomervogels trokken naar het zuiden we raakten los uit elkaars armen de verlatenheid streek neer om niet weg te gaan verstarde verlangens bevroren in het ijskoude licht hoe naakt was de waarheid die rillend aan ons kleefde toen de noorderzon zonder ons vertrok…

alles gaat gewoon door, het vergeten waarom ik hier ben, de waarheid die het minst op mij lijkt en het onderscheid tussen minder en meer- maals mogelijk in het spreken, het tastbaar binnendringen in het niet-gedroomde en de absolute zekerheid dat het wachten een voortdurend afscheid is, steeds duidelijker in de wolk die ik ben…

een huis is een rechthoek om de ruimte het lichaam omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte eromheen niet zonder reden juist daar geplaatst waar het moet zonder denken ziet het oog soms een glimp van de waarheid…

je brak mijn vleugels voordat ik kon vliegen met zinnen zonder kant noch wal en zorgde voor mijn vrije val ik ben nergens geland bleef zweven in een wereld van verschil waar woorden hangen aan zijden draden en de waarheid wordt verdraaid…

Zijn faam stoelt op “De waarheid als De Koe” én op “Haar laatste woord is altijd boe”!…

laat mij vandaag opnieuw geboren worden met een frisse kijk de wereld aanschouwen zonder geschiedenis noch schuld hebben aan kleur ik ieder blad maagdelijk wit zodat zinvolle woorden hun zwang kunnen vinden en de waarheid eindelijk mag zijn…

Of sprak zij soms de waarheid deze keer? Zal men er zich wel iets van aan gaan trekken? Of als gewoonlijk ieder laat verrekken.…

Je hoeft je niet te verontschuldigen, je hoeft niet te zeggen dat het je spijt, Dat je onze vriendschap verraden hebt, dat je het zo niet had bedoeld, Dat immers niets is wat het lijkt - Sputter niet langer dat slappe half onverstaanbare woordje sorry, Ik ga uit van de waarheid die mij nog nooit heeft bedrogen, Want alles is wat het…

Geprezen zij d'attente luisteraar Zij wijst mij op mijn mythologisch feilen Maar geeft mij hoop bij tijde en bijwijlen Zij staat naast mijn bureau van zessen klaar Ondanks de rampspoed geeft zij, Elpis, hoop De waarheid van Al Gore is niet te koop…

in haar eenvoud ligt de waarheid rustig te slapen en droomt over ons en heeft geen haast en haar vermogen zuiver te oordelen is onaangetast in de stilte van de morgen als planten langzaam groeien kijken we naar elkaar en weten het zeker en de dag is net begonnen…

in jouw ogen zie ik de spiegel gebroken een niet te voorspellen pijn in woede ongrijpbaar regeert jouw lichaam en geest nu wil je niet zijn niemand zien niet herinnerd worden aan het onontkoombare van de waarheid een waarheid die in de weerschijn van het heden de toekomst zo onzeker onbetrouwbaar zichtbaar maakt jouw verleden…

hij voor zich slechts waarheid vindt.' - ------------------------------------------------------ pijnen: pijnbomen, van de dennenfamilie…

Zij liegen, die geen leugnaars willen wezen, En zelfs, wie moedig wil de waarheid spreken, Hij voelt de waarheid op zijn lippen breken Vóór 't spreken zelf, - en is als één van dezen.…