73 resultaten.
web
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 386 de spin weeft zijn web
het web logt wereld wijd
wijdt in tot globe taal
taalt niet naar stilte…
WOUDEN EN WIJDTE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 81 Midden op de zuchtende duintop waait
een dichte, gedrongen struik heen en weer.
Door zijn takken woedt onstuimig hartzeer,
waarin wispelturig verlangen laait.
Dansend schudt hij zich, naar de zon gedraaid,
wil strijden tegen oneindig verweer,
ziet ook op de golvende bosrand neer,
die klanken van hechte geborgenheid zaait.
Woelige wensen…
Pasen
poëzie
3.0 met 56 stemmen 4.729 Pasen, Pasen,
wijdt het vier,
wijdt het licht en
pint de lampen,
laat de verse
wierook dampen:
Hallelujah,
‘t jok is af
van de dood en
van het graf!…
Volle doezel
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 96 Zulke gedachten
sterken dikwijls de wijdte
van de rijpe geest.…
standplaats
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 92 daar te staan
tegen een bakstenen muur
lucht in te zuigen,
met getuite lippen
langzaam
uitblazen,
rust vinden
in wijdte rondom
benen gekruisigd door
zichzelf
wederhelft
gevangen in schaduw
de terugblik
naar jezelf…
POORT VAN DE WINTER
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 264 Ruzie van ganzen
geeft nachtelijke wijdte
galmende muziek.…
Pascha
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 143 Ik hoor dat het in Keulen flink gaat donderen
De grootste hoerentent gaat daar failliet
Door Covid-19 komt men daar niet
Genau: dat zou u niet moeten verwonderen
De Keulenaar wijdt zich aan nieuwe taken
Hij moet verplicht zich met zijn hond vermaken…
Mister X
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 254 Die wordt ook niet belast met een geheim,
Die wijdt zich onbekommerd aan het rijm.…
IN EN BIJ HET WATER
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Stil glanst de hemel
boven een zee, die wild kookt,
brullend springt en schuimt:
potvissen willen liefde,
strijden genadeloos hard.
Door het duinhuisje
glijdt late middagzon voort,
raakt de eettafel,
geeft bezadigde zeelucht
aan brood en thee, die wachten.
Op het strand klinken
's morgens vroeg ijle tonen:
zwanen vertrekken,
vliegen…
IN DE WEI
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 De rekke staat stil,
kijkt dan telkens om, naar mij:
heerlijk twijfelen.…
OMHOOG
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 80 Vrome gedachten:
hierbij laat bekrompen geest
zich dikwijls gelden.
Vergeet men soms dat God zelf
onvoorstelbaar ruim oordeelt?…
STILLE ZUCHT
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 53 Paars en groen wiegen
zacht, in verschillende maat:
dennen op de hei.…
Curling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 118 Niet één krant wijdt er ook maar éne letter
Aan reportages van de curlingsport.
Misschien doen wij die sport wel wat tekort,
Hoewel, heel Nederland lacht zich te pletter.
De schoonheid van het schuiven met een schijf,
Is dat een sport of spel of tijdverdrijf ?…
Onbereikbaar
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 990 Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt
staart naar wijdte zonder blik
hoe breekt zij ons het vluchten
splitsen fonteinen hoog aan
het bed van verlaten ben ik
die jij hebt vast geslagen
zoek! roep ik, meer nog hetzelfde
versplinter het tot stof of minder
het moet…
verlichten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 215 het is werkelijkheid
die men van binnen
door begeestering ervaart
en zich komende dagen
fijn besnaard
over ons verspreidt
gelijk een duif verbindingen legt,
zich aan het ongrijpbare wijdt
dat licht schenkt
aan elkanders zielenwegen
opdat leven liefde zegt
en naar het voelbare inzicht wenkt…
Zinspreuk
poëzie
4.0 met 3 stemmen 802 Licht dat geen zwaarte heeft,
Licht aan het zwart ontzweefd,
Licht dat mijn kennis wijdt
Met zijn doorschijnendheid,
't Rijm en mijn maten draagt,
Dat wie ze leest zich vraagt,
's Avonds bij lampenschijn:
„Kan dit de dag al zijn?"
's Morgens bij zonnegloor:
„Volg ik een leeuwrikspoor?…
Vliegen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.098 alleen - berg ik je in mijn huls
trek traag met jou door mensenland
tot aan die bovenzinnelijke impuls
van wieken naar de overkant
alleen - draag ik je in mijn schoot
spui je spreken de wereld in
vlieg je vleugels arendgroot
tot ik aan vrije hoogte win
zo breek ik uit identieke dagen
naar dat wezenlijk moment
rond wijdte, wind en vlagen…
ordinarium
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 90 zodra luchten klaren, wolken
in ruimte tuimelen
wij over eilanden dwalen
liefste, bewaak mijn dijken
onze bladstille getijden; in
leidzaam wederhoor, zo sereen
weidse wijdte; streel het
ogenblik, de stilstand van tijd
het strijken over huidse haren
schenk ons genade
tem de eindeloze zuchtrivier
dona nobis pacem…
Holenkunst Lascaux
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 361 Zijn vader neemt hem mee
naar de grot van de geesten
wijdt hem in
in geheimen van de jacht
hij wijst bij flakkerend vuur
naar tekeningen van dieren
noemt namen en gevaren
vertelt over hun gedrag
de jongen omklemt zijn speer
met witte knokkels
z'n ogen glijden langs wanden
van de stenen kathedraal
vol ontzag herhaalt hij namen
proeft…
oosterwind
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 122 Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselelen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…
oostenwind
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 250 Nauwelijks ontwaakt
laat de wijdte zich genadeloos
geselen door een striemende ooster,
en laat zich gedwee
bestuiven door wit bevroren water
dat poriën vult
en alle details doet vervagen.…
areaal
netgedicht
2.0 met 37 stemmen 90 hoeveel huid is te gaan om van lichaam te spreken
waar begint verlangen en eindigt onthouden
is er een weg te bedenken, een wijdte te reiken
in rechte lijn zonder onderbreking
voelbaar dolend zonder afspraak, agenda
verleden of toekomst die je kunt bestrijken
is er een wolkenladder te bestijgen, een
aureool rond een cumulus te vangen…
Verzuring?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 142 Open veld vol zuring, het
groene rood, het rode groen
de bittere smaak van toen,
bood ze me in alle wijdte,
de verte, de tijd in armen
verstrengelt, kon wat
haar verwijten, die weide
waar je de deugd in legt, in
de schoot van jeugd, een
smaak tot aan onze horizon,
een onvoorspelbaar hurken
in de wind van een ongelijke
bloeiwijze van beider…
Het moeten gaan
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.280 de weemoed die de woorden wijdt
en sluiers legt over de dromen
omdat de tijd nog niet gekomen,
het afscheid niet genomen,
de leegte niet ten einde toe
doorvoeld is.
Het moeten gaan
en 't nog niet kunnen;
de warme kleuren nog te fel
de dagen vullen met hun gloed,
omdat het hout nog branden moet
en iedere adem leven doet.…
Gezapig als de zoen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.351 En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen
vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt,
sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen
van vreemd verwachte’ en wonder-zachte zekerheid.…
Vreemd gestemd
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 49 zacht haalden
donkere tonen
emoties uit
de vreemd
gestemde muziek
waarvan de
melodie een
kruidige geur
verspreidde
die refreinmatig
wisselde van
intensiteit
de woorden
waren voor ons
niet te verstaan
maar de draag-
wijdte in
lichaamstaal
sprak ons aan
in samenzang
we lieten ons
meevoeren naar
eeuwen geleden
zagen in…
bladbeginsels
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 132 onze lente begint goed
ze verstopt zich tussen tak en blad
kleinhoofdig knikt ze, in een tere bloem
de rokjes stijfgesteven nog
maar toch
zelfs een bij heeft het gewaagd
haar stugge slippen op te lichten
het doet goed zoals het gaat, voorzichtig nog
maar toch
wijdt een glimlach zich aan nieuwe tijd
ze danst subtiel door licht verleid…
hij vlindert langs je heen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 539 ik kende al je repertoir
je koos voor blond
en halflang haar
de ogen wat geloken
in praten klinkt de hapering
de woorden iets gebroken
emoties in onhandigheid
die jij maar snel aan zijn
gebrekkige ervaring wijdt
je wilde hem zo graag
de jouwe maken door hem met
volle zachtheid te gaan raken
maar hij ontweek je alle keren
in…
Verkenning
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 129 In de wenkende tuin
van 't kasteel Drakesteyn
wandelt peuter Alexander
aan de ouderlijke hand
eigenzinnig maakt hij zich los
speurt zelfstandig
bij verleidelijke bloemen
tussen bomen en struiken
wijdt hier zijn koninkrijk
van verbeeldend ontdekken
maar
daarbuiten roept de wereld
het prinsje wordt meegenomen
naar de woelige verte
speelt…
het trage net van de zee
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 208 regendruppels vallen in zee
de wind drijft mensen huiswaarts
ik keer noch richt mij verder
naar vragen, luister enkel naar weemoed
en verdwaal tussen geruis, de mond
verlaten
sinds het afscheid ken ik
de weg van de regen en hoe meer ik waai
hoe meer ik tot zwijgen kom
ik wil de vloed staande houden, de meeuwen
die in zilte plassen de wijdte…