inloggen

Alle inzendingen over Waasland

6 resultaten.

Sorteren op:

Waasland

netgedicht
1.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 410
De zon gaat stralend op boven ’t wijdse, Wase land zo ver je kijken kan lopen voren naar de einder. ‘l Landschap, af en toe gebed in enkele verloren kreken, afgezoomd door hoge bomen die ruisend zingen in de wind. Je ademt Reinaert ’t allenkant’, zijn vossenstreken diep verankerd in het wezen van de mensen die er wonen – zwijgend en…
robE19 augustus 2002Lees meer…

ALWEERWOLF

snelsonnet
4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 1.195
Een jager sluipt geruisloos door het Waasland, speurt traag, het hoofd omlaag, te voet naar sporen maar sprint als hij die vindt met spoed naar voren terwijl hij uitroept: “Jammer, maar helaas want jij gaat hier ongenood niet wéér tekeer, wolf ” en mept het dier morsdood met zijn geweerkolf.…

De man met de bruine neus

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 263
lompe Jan uit Waasland Beveren onhandig en zo nerveus hij had een grote wipneus waar alles bleef aan kleven hij was ook zo erg nieuwsgierig stak die neus in alle zaken wou de mensen goed vermaken want dat vond hij echt plezierig bloemen met bruine meeldraden geurden als chocolademelk dus wou hij ruiken diep in de kelk wel ja, de rest…

Heimwee 6 maart 2004

hartenkreet
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 795
het gaat nu over ons gemis daar scheen de zon en hier verschijnt de grijze mist een nevel die me koud bedekt de haren nat, glimmende huid ik hoor hoe je stem verlegen aarzelend klinkt, me roept met een zachte, tedere lach ik hou mijn handen op mijn oren verdikke ik wil je niet meer horen vanmorgen toen ik van Waasland vertrok om boven…

Waaslandse wandeling

hartenkreet
3.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 3.118
Ik weet dat je het zwaar hebt je spreekt je niet meer uit zie de pijn als je naar me kijkt Door luid te zeggen wat ik voel mee te groeien met mijn aard heb ik jouw geweten bezwaard Voor ons een mistig voetbalveld daar ben ik doelwachter `De Aap` lenig springend voor een leeg doel Jij pakt mijn hand, kijkt speurend om ons heen: wij zijn…

Pommeren 1945

netgedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 197
Een brave bakker deelde haar nood, ze treinden naar 't Waasland, berooid en beroofd. Hoe pover en eenzaam, hoe wars van comfort, dat huisje verstopt in 't Kemzeekse bos. Mijn moeder in 't wiegje voor de kachel die snort, zo ging dat in 't land van Reinaert de vos. Soms tuur ik in spiegels en ogen en speur naar dat klein kwartje Pruis.…