1430 resultaten.
TALIG TUINIEREN
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 179 Voor mij zal het papier thematuin blijven
Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen
In een klein theehuis schenk ik reisverhalen
Een inktvijver toont takken met olijven
Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven
Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen
Een eigen Flanders Field zal ik ompalen
Waarboven leeuweriken psalmen schrijven
Amor en Psyche…
De nacht, het duistere hart.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 Waar lichtekooien te koop zijn;
voor zij die wanhopen de hoop zijn.
Waar studenten bij het nachtelijk
ervaren de zorgen voor de toekomst
voor de morgen bewaren.
Waar de ziel van het burgerfatsoen
ieder greintje verliest onder het
nachtelijk schijnsel in een plantsoen.
De nachtelijke zoenen; de vlekken op de
blazoenen.…
Gevormd uit een klompje klei
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 49 Ik loop
naar het venster
en sluit de
duisternis buiten
tegelijk
met de room gekleurde
glanzende gordijnen
van satijn
het binnenste
van mijn ziel
de woonplaats van
het nimmer uit te doven licht
de adem
van Zijn Woord
waarvan
wij woorden maken
in een
gedicht
in blijdschap, wanhoop
of ontsteltenis schrijven
bij Uw licht…
HET MISVERSTAND
poëzie
4.0 met 4 stemmen 896 Een man, door wanhoop aangedreven,
Zijn leven zat,
Wierp zich in 't stromend nat.
Zijn makker sprong hem na en redde hem het leven,
Maar vruchteloos: de man, bij 't knellen van 't verdriet,
Wist niet, wat aan te vangen,
En ging zich aan een boom verhangen.
Zijn makker zag het aan en nu weerhield hij 't niet.…
Orfeus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 77 monotoon
In een gedurig monaurale wijs
Zo daalt hij stapvoets en sluipenderwijs
Met aan zijn lier zijn transparante plectrum
In 't duister, schimmenrijk akoestisch spectrum
Van Pluto's subterrane zielpaleis
Marmer, steen en ijzer laat zich dwingen
'Waar ben je lief, kom mee, Eurydice
Ik neem je mee, mijn lief, Eurydice'
Hoop en wanhoop…
Zag je weerstand breken
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 320 ik zag je staan
het groen in blauwe ogen
liet je nietszeggend
over ons gaan
jij stond vooraan
je rode haar was langer
dan wat gangbaar was
we zeiden dat je lachte wat
ze prikten door
met kleine vragen die je
nonchalant terzijde schoof
jouw ongeloof was olie op het vuur
ik zag je weerstand breken
hoorde wanhoop in je stem
je lichaam…
Een weg door nevel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 102 Blindelings ga ik door de laan der nevelen
Voetstaps tastend naar het pad der wijzen
Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen
Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen
Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie
Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal
Bereik ik de top of kom ik eerder ten val
In wanhoop beraad ik mij op mijn positie
Waar…
Onrust
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 Wat is het toch dat mij naar de verte trekt
Dat mij thuis geen rust doet vinden
Steeds mijn verlangen naar de vreemde wekt
Alsof ik mij aan huis en haard niet kan binden
Wat is de drang die mij steeds drijft
Naar alle hoeken van de aarde
De zekerheid die in mijn geest en hart verblijft
Tot wanhoop en onrust ontwaarde
Waarom dwalen mijn gedachten…
Te lijmen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 Mist en regen voorspellen het
een einde van een geluidloos
sterven tussen hoop en wanhoop
in een hologram van globale
scherven waarin we ondergaan,
die we erven om te lijmen,
of lijkt dat wat goedkoop?…
enkel en alleen voor jou
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 2.484 als ik het had gezegd
had je dan ook begrepen
hoe ik wanhopig
naar jouw wil trachtte te leven
enkel en alleen om jouw liefde te winnen
zoals jij nu je ogen sluit, zie ik
jij zal mij nooit kunnen begrijpen…
Brief aan mijn moeder
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.445 Ik zie weer wanhoop en ellende,
schaduwen en veel te weinig licht.
De strijd, die in het duister woedt
het daglicht niet kan verdragen
het onderkruipsel en addergebroed,
die gevoelloos hart en ziel belagen.
En toch....…
Een vlaag aardedonker
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 1.601 `t plooigespannen hemelkleed
waar ze door zuchten zwellend sterken
in vlagen snikkend kinderleed
Het vragende ‘waarom’ jaagt smeken
wervelend, dolend door de natuur
waar kalme wateren woelig breken
met het zonlicht in het laatste uur
dat in schemering met stormen vecht
die bevroren verdrinken in tranende blikken
om de beelden wanhopig…
geen feest
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 621 een kamer vol vrolijke lachende mensen
leuke muziek erbij, dansjes worden gemaakt
wanneer je zo in de rondte kijkt
is er niemand die zich niet vermaakt
maar voor wie verder dan de oppervlakte kijkt
ziet de wanhoop op haar gezicht
ze staat alleen tussen de mensen
met haar ogen dicht
denkt ze terug aan toen?…
Buig
gedicht
2.0 met 11 stemmen 6.134 Ik bewoog wanhopig mijn lippen.
Ik schudde met mijn schouders. Ik boog
mij toe naar degene die dezelfde woorden
dacht te horen. Ik boog mij voor diezelfde.
Die was mijn enige geborgenheid.
-------------------------------------
uit: 'Topgeluk', een leerboek', 1986.…
Elke keer
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.836 Elke keer, wat doffere ogen,
Elke keer, een wat vermoeiderde blik
Elke keer, iets duidelijker dat gevoel,
ik weet, het afscheid is nabij
Elke keer, dat ik haar zie,
is er wat wanhoop bij gekomen
Ik wil haar niet los laten,
Ik wil haar niet kwijt
Maar elke keer voel ik dat ze wegglijdt,
tussen mijn vingers door
Ik kan haar niet bij me houden…
Geen luid geluid
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.271 Gebogenhoofds, vereenzaamd, droef
Een moeder die haar kind begroef
Sluipt wanhoop d' aarden straten door
en glimlacht als te voor.
En glimlacht of zij hoop nog hiet*
Dat niemand merk haar wrang verdriet
En draagt uit rouw geen rijker kleed
Maar diep haar donker leed.
------------------------------------
hiet: heeft…
MAMA
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.006 De wanhoop in je oude ogen zag ik niet.
Natuurlijk, het besef komt pas later,
En de eenzaamheid: Het weegt zwaar.
De dood .. het Witte Licht .. de pijn.
Gebogen onder verdriet, de kater,
Sleep ik mezelf van jaar naar jaar.
Ik wou dat ik weer bij je kon zijn.
Maar jij ging, je koos voor de dood,
Je koos de weg naar het Witte Licht.…
tweeling - oh schatjes
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 4.230 dinsdag zat een sleutel bij de post
met een briefje aan een touwtje
geheel vers nog zonder vouwtje:
“ben wit met kapje voor de kost”
sherlock holmes er op na gelezen
deze adviseerde men neemt de neus
ruikt het object exact en precieus
om op sporen te worden gewezen
kurkuma twee honden ketjap manis
babies qua geur opmerk’lijk baarfris
wanhopig…
Tweespalt
gedicht
2.0 met 43 stemmen 13.901 Poolstilte waart Gij, toen ik om u schreide,
wanhopig wachtend het gestelde uur.
Gij laat mij hongren zonder rust of duur;
Gij hebt mij lief achter een blinde muur.
Hoe haat ik U, hoe blijf ik U verbeiden.…
Vertraging
hartenkreet
4.0 met 69 stemmen 1.928 Maar wat is er gebeurd,
voor wanhoop zo kon leiden
was er dan echt geen mens
die dat ooit kon vermijden?
Het was toch iemands kind?
een liefdes-investering
en werd toch ooit bemind?
al leed het soms ontbering.
Of was dit pa of moe
van een nieuwe generatie
welke misere bracht dit toe?
welke breuk in hun relatie?…
Sublimatie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 379 sponzenheer
van de t.v. naar hem niet langer lonken,
omdat zijn echtgenote, afgebeuld,
die krocht van lol heeft uitgehypochonderd
en met haar zooi naar boven is gezeuld,
naar die verknoeide uithoek van hun sponde,
en hij voldoende aangeschoten schijnt
om door de crisis van de nacht te komen
met zeik van stroop en kwesties van azijn
en kribben wanhoop…
meteen een vier
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.315 Kiest hij wanhoop, de
hoogte of juist het dal?…
nietszeggend
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.424 donkere ogen
kijken in het duister
van het bestaan
omringd door lijnen
in een gezicht
gezwicht door
onvoorstelbare pijn
gemarteld door een leven
zoals het niet mag zijn
bang te eindigen
wanhopig vechtend
in een levende hel
zien ze haar
een glimlach breekt
het verdriet
een traan
glijdt over een gezicht
die donkere ogen
heel even…
Camera Obscura
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 199 Hier verberg ik mijn overpeinzingen
duistere gedachten en herinneringen
die zich kleden met schemer
geheime bewaarplaats
van verregende strelingen
Ik woon er tussen onleesbare bundels
vol hoekige en hermetische woorden
testamenten van dode dichters
die spelen met wanhoop en liefde
en drentelen achter schuifdeuren
In deze verborgen camera…
waar de dood schreeuwt
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 364 ik laat de stilte na
als allerlaatste beeld
elk oog, door zwart en wit omrand,
hecht zich als een zwerver aan het spoor
waarlangs zij liepen
gekleed in flarden van wanhoop
die bleven haken aan elkaars hand
en het schrale, nog bestaande licht
ik veeg gaten in de sneeuw
wil met naakte voeten stemmen vinden
achter de tralies van de aarde…
Landing in Niemandsland
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 493 Liefde werd overwoekerd door tranen en verdriet
waardoor wanhoop het mooie niet meer ziet.
In een verleden zie je een romantische film voor ogen
dus toch, ogen logen, ogen bedrogen.
Ogen sluiten, ogen stuiten
op eenzaamheid, alleen,
werkelijk niemand meer om je heen.
Toch, van hem hield je als van geen een!…
de strijd verloren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 639 van de dood heb ik nu wel
elk gelaat gezien
de stille dreiging
jaren meegedragen
en ja mijn lief
ik hield van jou
op mijn manier
van de dood ben ik
niet weggelopen
al die jaren hand in hand
en hoop na hoop
in wanhoop omgebogen
geen laffer vijand dan de onze
en ja mijn lief
ik hield nog meer van jou
en nu na al dit vechten
moegestreden…
Schildervriend
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 541 Je schildert gezichten
op plaatsen
waar geen mensen komen
klopt jouw hart
in schilderstreken
je kleurt het zwart
terug in het landschap
vergane glorie maakt plaats
voor duisternis en hoop
in het grauwe moeras
verzaken ambtenaren in groene taken
verstand verjaagt gevoel
die ziel gaat voor de wanhoop
op de loop
het koninkrijk…
Fleurige parasols
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 Kinderen uit het paradijs
planten hun kleurige parasols
in schaduwen van de regenbogen,
op het schoolplein van de dorpen
wordt de eindigheid door dans gewist,
gedenktekens van wanhoop en extase,
schittering in de ogen lekt door
scheuren van de dageraad.…
honds
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 143 als een ongewenste hond
uit de wagen getrapt ergens
op weg naar het zuiden
die het voertuig achterna holt
zo lang hij kan,
eerst vrolijk blaffend
dan wanhopig veld verliest
en tenslotte
gelaten liggen gaat
langs de kant van de weg
kop tussen de poten
tong uit de muil
jachtig nahijgt
het spel
niet begrijpt
niet begrijpt dat er geen…