Alle inzendingen over Warm en koud

Je had me warm vlees beloofd- ik heb er naar uitgezien, maar de verpakking blijkt slechts gevuld met bevroren brood Ga weg, roep ik naar je gezicht- jij kijkt altijd blij, laat me toch met rust!…

Waar ik haar mag vinden fluistert de tijd woorden die haar stem laten ontwaken. En de wachtende stilte uitdoven met een melodie die dromen vult waar onze ogen elkaar weer vinden en dansen in momenten die elke echo van eenzaamheid uitwissen.…

ik heb de wolken gezien het rood van luchten in warme hunkering om nog even te blijven niet te vluchten maar hun kleur te verdiepen in genieten ga ik mee duik in het donkerrood van zee om de nacht te ontlopen het is een hopen want het zwart heeft mij slechts spoken gebracht waar licht leven geeft heeft donker tijd en stilte…

Zijdezacht golft over de heuvel in een wolk van satijn haar warmte de wind speels blaast lokkend krullen in haar donkere haren zou je haar ontmoeten geef haar dan een kus van hem die ooit haar lippen dronk gulzig en gretig wijl ze hem haar liefde schonk…

de wind veert met vluchtig wit wat engelen in het blauw zij overvleugelen het strakke spelen met de kou lossen op al dartelend van plezier in een warme hemelkier ik wilde mee in hun verdwijnen maar mocht nog niet voor hem verschijnen…

wanneer de langgerekte reeds herfstig uitziende velden zich plots in een laatste bloei zo mooi ontplooien kan ik niet anders dan me overgeven aan het gele dat me zo intens omgeeft ik me warm weet gestreeld…

kunnen we lachen maar de verhalen zijn al verteld ik proef de nuances van je stem ook al ben je er niet jij deelt mijn denken al zoveel jaren toch laat het daar los breekt in besef dat ik alleen sta voor vraag zonder antwoord kijk in reflex naar ogen die er niet zijn zij bevestigen mijn pijn jij aan de andere kant en nog warm…

En het wordt een warme overtocht op de groene rivier.…

'k Heb geen geld, 'k heb geen goed, maar een warm hart, 'n goed humeur waar ik de dag mee start. 'k Zie je graag, wil jij mij, vroeg de arme man, 'k wil een vrouw waar ik van houden kan. Ik heb geld, ik heb macht, bezit zilver en goud. Al dat softe gedoe laat me koud.…

Streel mijn woorden in de stilte die je wilt dragen met de warmte die momenten laat slapen. Waar onze liefde in elk spiegelbeeld steeds mooier wordt en jij weer met mijn gedachten spreekt als ik dromen verlies die niet meer kunnen wachten. En de tijd fluistert wat ik wil verzamelen als jij weer dicht bij me ontwaakt.…

vriendelijkheid waait hier rond langs het witte tij van zomerdagen ik reis op mijn moedertaal gekleurde vleugels echoën taferelen op hoogte ‘k leen een gevederde veer van de zeemeeuw schrijf een vers onder lichtblauwe wolken de hemel weet hoe waar voor nu op een gracieuze manier het pad verlicht iedere dag opnieuw dit is mijn draad van juli warm…

Verlangend raak ik zijn knoppen aan die na een draai warm vocht laten gaan over mijn lichaam dat zich weldra ontspant Gemaal in het hoofd? Welnee, niets aan de hand! En ik besef, 't lijf gewarmd en de geest weer fris, hoe heilzaam een douche na een werkdag is…

Rond lig je daar in de herfststilte Bruin grijs in je volle rust Schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad Koestert me in je beschutting Je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid verlicht Verwarmd openend naar je rondingen Inademend je lucht Jij laat je strelen door de lodige wolken Opduikend…

ik dartel weer sinds tijden in de warme herfstzon hagel heb ik kunnen mijden de donderslag was niet voor mij zie de mensen zachtjes ernstig praten geschokt door mijn verlaten maar ik voel me vrij het aardse leven is er nog even voor mij ga hen met mijn speelsheid plagen antwoord geven op nog open vragen in samen zijn zullen…

ben het huis binnen gegaan dat ik een jaar eerder heb moeten verlaten zonder praten want een afscheid was me niet gegund moest de wereld in met een lijf vol strijd samen leven met zijn ongelijk heb de ramen geopend kamers verfrist met vertrouwen dat ik zo heb gemist er was geen drempelvrees voelde het warme welkom alsof ik nooit…

Het kost moeite om ’t warme bed uit te komen, ’t lijkt alsof de dageraad de dag maar niet ontmoeten wil…

Niets is rozengeur en maneschijn niet alles is warm en knus soms is het leven groots, soms klein ik vind alles maar een zware klus. Zon en maan ik neem ze beiden het is nu eenmaal zo gesteld, eentje minder dat kan niet leiden want dan ben ik uitgeteld.…

ik volg het licht op jouw gezicht als jij de avondlucht trotseert met wisselende intensiteit vlammen schaduwen speels rond je vormen de matheid van je fraaie huid voorkomt weerkaatsen in diep donker vragen oogt je sterrenblik een lach glimt tanden wit dit warm decor heb ik zo lief omdat het uitzicht op de hemel biedt…

Jij ligt daar rond in de herfststilte bruin grijs in je volle rust schoonheid straal je uit Jij slokt me op in je paardenpad koestert me in je beschutting je helmgras verwaait nauwelijks in de zeebries Ik treed in je wijdsheid licht verwarmd openend naar je rondingen inademend je lucht Jij gestreeld door de lodige wolken opduikend boven…

het is niet de muziek van koor of orkest die ons verbindt het zijn tonen die klinken uit het gewone als je er oor voor hebt een enkel woord resoneert soms in mij tot een warm akkoord dan kijk ik op zie de noten in je ogen van onze melodie we laten ons gaan dirigeren met liefde de symfonie van het bestaan…

Toen ik jou hoorde praten, dacht ik: Hij heeft geen van al die harten, jouw stem en manier van doen, zij duiden allen op een warm hart.…

Dan is zoveel beter dan woorden of redenen of zelfs tranen, want die zijn op: een warme hand op je verkilde huid.…

Hoe dwaas kun je zijn: met zoveel warme liefde kiezen voor koelte…

Het water dat langs haar lichaam gleed was aangenaam koel de dag was druk en heet geweest en ook nu in de avond was het nog zwoel Hij vroeg met zachte stem of hij haar haren mocht wassen … Ze probeerde niet om haar lijf te bedekken zonder schroom bewonderde ze ook zijn naakt zijn…en dat hij naar haar keek vond ze fijn Wat een heerlijke…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

Ik schrok wakker terwijl zij de rest van de druppels uit haar natte haar schudde ze lachte voluit om mijn verbouwereerde gezicht likte met haar warme tong één voor één de druppels van mijn blote huid ik spinde als een kat die geaaid wordt…

Een hommel tikt zachtjes tegen het raam. Ik bewonder zijn vlucht, zijn hommelig wezen. Zijn zoete zinnen de beleefde brom voelbaar tot aan je tenen. Ik gooi de deur wijd open en laat de hemel binnen.…

heb je hand gepakt met vingers warm van verlangen hoorde je adem voelde de slag van jouw hart keek in je ogen waar wij elkaar wisten tot aan het diepst van je ziel maar woorden konden de stilte niet overbruggen die er tussen ons hing zelfs tranen wilden niet stromen in een bedding zonder geluid…

Elke keer denk ik weer, Is het warm weer of warm weer? Het komt er op neer, Gaat het over weer of over weer.…

Het was een explosie wat naschokken en daarna niets dan een tijdloos zweven in de vochtige warmte van jouw zachte schoot…