Alle inzendingen over Wassenaar

Hij zei: zag je die kwallen net op het strand van Wassenaar? Zij zei; ach het is het kabinet maar.…

puppy aan het strand vrolijk op jacht naar zijn bal mooi, zo'n zeehondje…

Een Don Juan uit Wassenaar Verwent heel graag de dames daar 't Is dat men het weet De man is - wat heet - Gewoonweg zelfs van zessen klaar…

Tegen een roze lucht oefenen kale dansers hun stramme takkenarmen als een groep nordic walkers op fris kleurend groen. Rekkend, strekkend als geweien in de verte, kleurig groeit de lente boven doodgewaand roodbruin. Gapend van de winterslaap reiken ze naar het licht, buigend in tegenwicht roepen ze lokkend: Groei en zweef, stuif en geef…

Wat is er toch gebeurd in Wassenaar? Heeft iemand nou gedreigd zijn piem te tonen om daarmee een collega uit te wonen? Wat fijn om zo te dollen met elkaar. Ach, feit of laster, mij is 't om het even; Het lijkt daar soms wel op het echte leven.…

In Wassenaar, het reservaat der rijken Waar sedert kort een vorstenhuisje staat Zijn foto's uit den boze, zegt de raad, Je mag er eigenlijk niet eens naar kijken. Want dan steekt men bij koninklijk besluit De toeschouwers voor straf de ogen uit.…

alle dagen van het jaar is er echt veel te doen in het luisterrijke Wassenaar temidden van villaparken riante buitens landgoederen kom je gratis en voor niets zo maar aan de Slag heb je het daar wel gehad zoek de spetters van Tikibad niet ver van strand en zee neem je ’n Duinrelletje mee…

Het oude pand Toevallig in Wassenaar M'n oma liep daar Haar Bezuidenhout was plat Coördinatiefout De wereld is oud Het geeft de muren klanken We zouden eigenlijk Moeten bedanken Maar desondanks gooien we ons land weg Trots maar? Is het de weg?…

‘Bestemd voor Wassenaarse zielenpoten.’…

Het echtpaar Bram en Neelie Peper-Kroes Is lid van twee verschillende partijen. En ook al zal hun liefde wel gedijen, Die twee ontmoeten toch nog veel taboes. Het blijven twee geloven op één kussen En Ayaan Hirsi Ali slaapt daartussen.…

Als de stalling dicht, de Zeester weg en het strand weer is van wie het is, van de kwallen, compact en groenblauw van de kou, van meeuwen, van jou - prijs, total loss, op natte gympen, dan die wolken, lucht en winden wijst hun baan. Vooral bij diepe mist, als er geen zucht- je te bespeuren valt op 't strand, en van de zee, daar merk…

Vroeger had je hier een zeeklimaat Stond je in de regen en met tegenzin Te wachten op Dries Roelvink en vriendin En die zette je dan druipend op de plaat Nu sta je met een pils tegen de dorst Op je droge post bij villa Eikenhorst…

Nu keren we weer om naar Wassenaars’ lust je kunt kiezen voor geluk, of delen in de winst maar altijd kun je teruggaan naar de witte kust.…

De zeevonk is verraderlijk en mooi Verraderlijk om in te recreëren Maar mooi om van veraf te signaleren Dat water met die vreemde rooie tooi Ze is er weer, maar laat je niet verleiden Een gloed om als een femme fatale te mijden…

Eigenlijk bestaat er geen dood van onze dierbaren, zij transformeren naar de harten van hen die ze liefhebben...…

We hebben allemaal een laatste uur Voor de een is het een verlossing Voor de ander zuur...…

Als een kortstondig schouwspel In veld, langs berm en poldersloot geven de narcissen haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind koesterend in de zon als een lentekind…

De natuur is hoogzwanger van de lente die op het juiste moment haar schoonheid zal onthullen in tedere geuren en kleuren...…

De mens steekt z'n arm uit, hoofd gebogen, de blik neer, niet gericht op de medemens maar richt z'n blik op een schermpje dat zijn leven verlicht...? dit te aanschouwen een trieste aanblik…

Soms blijven gesproken woorden als een echo hangen maar het geschreven woord bezit alles wat er in ons leeft omdat we blijven verlangen naar de schoonheid van het woord dat ons altijd vreugde en vertroosting geeft.…

In het lichtend ochtendgloren als de zon zich vleiend zacht laat zien en onzichtbare wind rimpelingen maakt op het water waarop het zonlicht sterren strooit en je de eendjes al hoort met hun vrolijk gesnater de takken van de bomen geknopt maar nog niet in vol ornaat getooid steken ze af als afgedankte penselen tegen het blauw van de hemel…

Zijn pianospel is als parfum dat onnavolgbare tonen verspreidt in een bedwelmend geuren en kleurenspel, dat bloemig zacht licht zuiver elegant en soms stormachtig en robuust is verwarmt hij vele harten met zijn prachtige partituren die als een waas blijft hangen aan het begin van een nieuwe dag tot in de late uren...…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

De pianist speelt op zwart-witte toetsen een dans zonder woorden in adembenemende akkoorden die hart en oren streelt en zijn hemelse klanken laat rusten in de ziel van hen die luisteren...…

Een vrouw die haar man heeft verloren noem je weduwe, maar hoe noem je een moeder die haar kind verliest.…

Doop je pen in de schoonheid van woorden omring ze met een laagje goud koester ze stuk voor stuk omdat mooie woorden troost brengen en geluk laat ze schitteren op het wereld wijde web of draag ze hardop voor uit de mooiste bundels met witte bladzijden en woorden gedrukt in zwart zo blijft de schoonheid van gedichten en poezië een verrijking…

Als twee mensen in de echt zijn verbonden zijn ze echt verbonden Die echt moet dan eerst groeien om te verbinden want echte verbondenheid is meer dan de liefde met elkaar bedrijven toch kun je aan een ander denken Ben je dan nog echt verbonden en bestaat echte verbondenheid dan nog wel?…

Van onder de beschermende mantel van de donkere aarde hebben de eerste voorjaarsbloeiers in een kleurrijk tapijt zich een weg gebaand naar het eerste zonnelicht dat een gevoel van verlangen oproept naar de komende lentetijd en een glimlach zal brengen op ieders gezicht...…

Stranden zijn verlaten geluiden verstomd geur van zee en zonnebrand ebt nog na badpak, zonnebril en bikini kunnen weer terug in de la normale temperaturen keren terug groen wordt weer het gras zo glijden we vanzelf de herfst weer in met paraplu en regenjas…

de lippen weet dat aan alles een einde komt stijgt hij hier boven zichzelf uit loodrecht in de lijn van een hogere sfeer gehangen om de spanning te voeden dit wijzen is een bewijs van schuld of is het toch de onschuld altijd is er één die hoger reikt bij het gelijknamige beeld van Eric Claus, beeldententoonstelling De Pauw – Wassenaar…