Alle inzendingen over We zijn geen vreemden

Zo liggen we verzaligd thans, de zon schijnt door de ruiten Met hoofden licht en leden zwaar en vogels die gaan fluiten En later op de dag, dan zijn we vast weer vreemden, vervoegen we met tegenzin het leger der ontheemden.…

zijn gemaakt en droogt het ziltste zout van ervaring op het gelaat, Kijk om je heen, zoals je bent verstaan, we zijn geen vreemdeling in dit bestaan.…

Er zijn veel dingen, die wij niet begrijpen, het avond-rood en 't zingen van de wind, het vreemd geluk, dat stil in mij gaat rijpen als ik de spiegels van lief's ogen vind, en uit de lage tuin de geur der rozen door de verrukte nacht, waarin 'k haar heb bemind, waarvan niets blijft dan dit éne, broze, het weten dat we voor elkaar verloren…

.’ - Ik laat die bewering voor 't geen wat ze geldt, En denk maar: 't is licht in ons voordeel; Al worden we weinig bij vreemden geteld - Zijn wij maar niet blind in ons oordeel.…

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan verslaafd.…

Als stormen woeden in ons hart En we geen uitkomst meer zien Ons eenzaam voelen misschien Wanneer ons denken is verward? We mogen dan vertrouwen op God Steeds weer zal Hij ons behoeden Hoe erg de storm ook mag woeden Hij blijft bewogen met ons aller lot.…

Toch hebben we meesters zonder tal. Dat weten we veelal niet, omdat je ze niet ziet. Ze blijven op de achtergrond, houden ons stiekem gezond. Toch zou het beter voor ons zijn te beseffen dat ze er zijn. Ons hartje klopt van vroeg tot laat. Houdt over ons de wacht, want...…

"ik ben ook maar een mens", zei de aap tijdens de vergadering "en ik ben ook maar een mens", zei de olifant in de kring "grr, ik ben ook maar een mens", gromde de leeuw, bijna met tegenzin "en de mens dan ?", vroeg nu de gier "tja", zuchtten ze allen, "dat is wel het vreemdste dier".…

En dan zie ik je glimlach en je ogen en dan weet ik dat je nog altijd een vreemde voor me bent.…

vreemde ogen spreken waarheid dwingen woordloos haar respect niets gelogen geven klaarheid worden niet boos onbedekt vreemde handen vormen zinnen dempen krachtig haar verdriet vragen branden diep van binnen ... maar de vreemde antwoordt niet…

oh, waarom beangstigen vreemde dingen ons thuis, onze gewoontes? hoe werken die temporele ster- allures, dat schrikbewind voor hen die als wij gelukkig willen zijn?…

Vreemde gevoelens Hebben we samen in kaart gebracht Verdriet en onzekerheden Hebben we altijd samen verzacht Na een tijd lang getwijfeld te hebben Aan elkaars loyaliteit Beschouw ik het achteraf Als een formaliteit Ik wist vanaf het begin Dat het goed zat Ik wist dat jij Mijn andere helft in je had Nu geniet ik elke dag Dat jij…

Dus zing ik 'Vreemden in de nacht', van een legende .. al bij zijn leven. En kijk .. buiten wordt het al licht.…

hallo vreemde wat doe je hier in ons land hallo vreemde voor wat vlucht jij in jouw land wat heb je verloren in jouw mooie land samen hand in hand lopen wij in ons vrije land…

ik ben geen goede reiger ik sta niet roerloos aan de oever van een plas de vissen mijden mij de kikkers kijken wel uit hoe hard mijn snavel ook is ik kwets het zachte vlees van mijn prooien niet ik ben geen goede reiger…

En daarom blijf ik zeggen, hallo vreemde met je vreemde geur De keuze ligt aan jou. Blijf jij kloppen of loop je weg vanaf mijn deur?…

Een fractie van seconde door herinneringen in verkeerde dimensie, verblind ben ik gevangen in een spiraal van onwezenlijkheid in een vreemde wervelwind van ontwortelde gedachten, en grijp naar logica die mijn denken met realiteit verbindt.…

door de ramen steekt het licht de kop op donder door de deuren heen geen geluid boven iedereen uit de slaap was te kort net als dood gaan niet meer maarr nooit een teken en gebaar de tijd lief bedaar nooit komen twee verhalen samen amen o driedelig ? het soort pret ogen door de kier van leven heen kijken geen dans is lila…

Er was haar niks vreemd, je kon over alles met haar praten, en toch kreeg men langzaamaan in de gaten, dat ze vreemd werd. Er was haar niks vreemd, maar ze is nu dermate vervreemd, dat men nergens meer met haar over kan praten, ondanks dat niets haar vreemd was!…

vreemd toen ik laatst je graf bezocht om je foto los te wrikken, bleek daar een struik te staan. ik sloeg bleek uit toen ik vernam dat je was weggegaan om mij te zoeken. ik ben dus rap naar huis gegaan en zit nu ontdaan op je te wachten. overdag schrijf ik wacht, maar het zijn die nachten ...…

Doe het maar uit angst: verwelkom vreemdelingen – in je eigen huis.…

Niet in een getto, woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen gunst: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik niet zelf de akker ontgon de wegen niet plaveide en fruit eet van bomen die ik niet heb geplant Wel in een getto woestenij of krottenstad geboren zijn is een feit, geen schuld: niemand hoeft mij te vermanen omdat ik…

Ze kijken naar me ze denken daar is iets mis ja dat gezicht en die houding is zo anders als ik me niet vergis Nog maar even kijken want het is toch vreemd zoals het gaat die ogen prikken in mijn rug als ik de omgeving verlaat Mij bekruipt het gevoel dat mensen het niet begrijpen zou ze dronken zijn toch maar ontwijken Voor de buitenwereld…

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

huilen naar de volle maan als wolven in het bos het gemoed raakt in de war door haar zachte glans tel tot tien als je wat zegt maan maakt vreemd loslippig stap niet in een heksenkring zij zal je ontvoeren sprookjes worden waar in een volle maannacht .…

Ik loop door het dorp De zon schijnt, de wind waait een beetje door mijn haren De luiken zijn gesloten met kieren dun als naalden met lange smalle ogen Mijn schaduw valt nergens binnen, er zijn er geen in de schemerige kamers waar het licht grauw verdoezelt wat er gaande is en wat de consequenties zijn van ieders doen en laten De…

hallo vreemde, ken je mij. We praten dagelijks via de chat maar mocht je me ooit tegenkomen Loop je me dan nietszeggend voorbij? Je laat me denken, lachen en zingen. Dingen laten zien met mijn ogen dicht Hoor je stem fluisterend in mijn oor laat mijn hart onverhoopt springen.…

het hete geel glooit afgrond oplichtend in het zwart schemer drukt de warmte dieper eenzaam in het hart tast met vingers naar het duister blinder dan de nacht pakt en zal niet kijken omdat zonlicht nooit de avond wacht morgen bloeit het rotten in het sterven van vandaag laat de uren gaan, lange dagen doden langzaamaan…

Ik ben, zei Sapiens de wereldwijze, wijsgerig als 'hómo universális' ik treed buiten wat binnen perk en paal is, daar waar Petrarca en Da Vinci reizen ik denk, net als Descartes, dus ik besta, al had ik twijfels over grond en reden: besta ik in de toekomst of verleden toen in mijzelf de geest zei 'ik ontsta' sindsdien werd ik wie ik…

Ogen kijken bevreemd met een tijdloze blik die vergeten belooft als het wachten niets bereikt en jij weer vraagt wat ik schrijf in de avond die we niet samen beginnen en waar we niets meer delen dan vreemde schaduwen en ogen die alleen maar naar ons verdriet kijken.…