1211 resultaten.
Liefste, o liefste mijn
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 975 Ik wou nog eenmaal kijken
langs frisse hagekanten
tere aquarellen van smaragd
stille amberplassen
vol diepe schaduwen
waarin dromen slapen
dromen van eenzaamheid
Ik wou nog eenmaal luisteren
naar het lied van de nacht
het fluisteren van de schuwe wind
verhalend over vergane tijden
zuchten van weemoed
over zoveel tevergeefse woorden
over…
anoniem
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.629 winter sluimert over de wereld
traag klinkt de winterhoorn
mystiek in eindeloze nevel
bomen zwarte silhouetten
zweven boven dit witte niets
tegen de vervagende bossen
oergeluid in een lege wereld
weemoedige bezinning
op deze verre stille heide
straks komt het licht
in de diepste winterdag
schreien in een verre stal
zingen d’engelen…
Verborgen geschiedenis
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 344 En in een waas van
wanstaltige weemoed
versneed hij de realiteit
in een dubbelledige overpeinzing.
Sperma is het verval
te verschieten, dacht hij
en het lichaam cumuleert
naar verzadiging om zichzelf
in de finaliteit te verliezen.…
Land van liefde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 903 Vlieg op doorschijnende vleugels
naar het verborgen land
dat schittert
voorbij de weemoed
van je hart
Streel niet langer
de halmen
van je verdriet
de doornen
van vergane smart
die je pijnigden
eindeloos bitter
Hunker naar de plaats
waar vreugde zingt
de eeuwigheid danst
sluimerzacht
Wandel door de tuin
waar vogels albasten rozen…
Verzen voor een vriend
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.091 't Is me of ik nooit de zwarte ellende zag
En in mij jubelt weeldrig en wild
Een vogelkoor dat door zijn zangen stilt
De weemoed, die mij eer te kwellen plach.
Eens had ik oog en oor slechts voor het leed
En woest doorvlamde mij de droefenis
Die knagend zich in 't lachend harte vreet.
O wonder, vriend!…
Begrensde droom
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 81 leert
dat liefde louter, zuiver existeert
in deze ravissante, troostrijke droom
Laat mij verdrinken in uw vrouwelijkheid
Verdrinken in uw elysische zaligheid
Droom, laat mij in u overvloeien
en consistent bestaande zijn
Bitterzoet opnieuw de pijn
Verstoken van bekoorlijkheid
Omstrengeld door weemoedigheid…
De lent verschijnt
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.497 Ik weet niet wat ik zeg of doe,
Ik smelt van weemoed benen:
Ik ben zo naar, zo vreemd te moe,
En kon van vreugde wenen!…
Verstilling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 202 Verstilling
ik wil verstilling en
bedachtzame, langzame bewegingen
fluwelen voetstappen
zacht als een zomerbries
ogen vol verwondering en
het ontluiken van verlangens
aan de oever van
de zilveren rivier
en de bomen,
ach ja, de bomen
trouwhartige wachters
waaronder ik mag schuilen
onder een groene keizerskroon
luister ik naar hun weemoedig…
Onvindbaar, dichtbij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 373 woorden,
ik schrijf ze van uit mijn dichtershart
vaak komen ze uit de diepte
gelijk de nerven, geponst
in een bloem of bomenblad
woorden,
van een opgewekte dromer
soms weemoedig op zoek
naar nog net dát streepje licht
in een voorbijgaande zomer
woorden,
ontstaan langs het bramenpad
waar een witte dwarrelvlinder
in zwoelheid, en nectarminnend…
Mijn verlaten strand
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 243 spreekt mijn woorden
sterren schrijven jouw naam
in stralen van goud
kristallen sluiers lichten op
als een glimlach van de eeuwigheid
overweldigende schoonheid
tijdloos universum
Muziek weerkaatst langs glazen schaduwen
brekend glas verbrokkelt mijn illusies
scherven doorboren mijn ziel
slierten van nevel
dragen mijn tranen naar golven van weemoed…
Toen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 139 Als in de stille uren van de nacht,
de radio een melodie laat horen,
‘Plaisir d’ amour’ mij komt bekoren
grijpt bitterzoet, weemoed de macht.
Ik voel een vaag maar toch intens verlies.
Geen woorden vind ik om dat te benoemen.
Een glimlachendl gezicht dat op komt doemen,
verwaaide zwarte haren in een zomerbries.…
Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 302 Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend
Nog voel ‘k een tranenvloed mijn ziel doorstromen
Ik moest u wel beminnen in mijn dromen
Om zo de oceaan van wee te tomen
Opdat ‘k een wijle met u zou vereend
Ik heb vannacht mijn kussen nat geweend
En heb u met een schreiend oog genomen
Luid snikkende tusschen de esschenboomen
Zodra mijn wel van weemoed…
Hartwoud van de geschriften
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 436 bent
wanneer je leeft in mijn gedachten
durf ik niet uit te leggen
door middel van de geschriften
het oude schrift staat vol met citaten
die ik ooit schreef voor mijn hart
een verlangen naar authentieke devotie
en ware bezinning voor mijn lusten
het grijze schrift heeft veel hiaten
die ik verzwolg met mijn smart
die zich wortelde in weemoed…
De verwarring
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 183 De verwarring door gekte
in de familie, die zich verwijderde
als in een echo van stilte
waarin woorden zich verloren
leek immer maatgevend
in het voorjaar wanneer
gras groen groeide in weide
en in het najaar grauw kleurend
het natgewas vol herfstdauw
en misschien was er iets
van die verwarring
die de weemoed tekende
in herinneringsbeelden…
Hoofdrol
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 304 Jij, mijn onbestaanbaar verlangen
houdt mijn humeur weemoedig gevangen
nu je weet hoe ik destijds begonnen ben
en de wildernis van mijn wortels verken
ben ik misschien de vijver
jij de schrijver die mij bevist
komt er een einde aan mijn ijver
in de hoofdrol die zich vergist
ik weet niet waar jij nu verblijft
doorzichtig in dit lijfsgedicht…
Heimelijk verlangen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 252 Het is geen verheerlijking
van dromen in ‘t loflied
of om in dromen iets
meer te zien dan werkelijkheid
van ‘t loflied
eerder een vertroeteling
van gedachten tijdens ‘t loflied
weemoed en melancholie van
het heimweelied
in Amsterdamse armoede
die verlangt naar jungle
tussen Spaanse kastelen
onder zomerwolken
die verhalen vertellen…
VAN EEN DICHTER
poëzie
4.0 met 1 stemmen 416 Er is een dichter gestorven: hij had 'ne goede naam;
nu komen de andre poëten luid jammerend te zaam;
zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld,
hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld.…
AAN WAT NIET IS
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 521 Diepere gedachten
Dralen af
Vol weemoed
Oude pijn
Ik hou vast
Aan wat niet is
Aan levenloze dingen
Van jou en mij
Het gevoel
Dat ik zo node mis
Ik zoek je op
Sta bij jouw steen
Veertig-plus
Verslagen
Eenzaam en alleen
Ik mis je pa
Dat gevoel komt nooit
Nooit meer van mij los
Kan niet veranderen
Wat je niet meer ziet
Een traan voor…
Mijn donzen bed?
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 42 Het leek gedaan, mijn wetten stonden
bovenaan in de weg tussen dromen
en de daden in oneindige bezwaren
van weemoedigheid die ik aan niemand
kon verklaren als het licht begint te tanen
en het duister komt overvalt de slaap,
bevreemdt mij dat het ochtend werd,
loslaten gaat gepaard met tranen, ik had
gevloekt en gehuild, dus ik was gered…
Allerzielen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 125 Zerken weelderig omzoomd met chrysanten
Een laat koolwitje wordt verleid van alle kanten
Strak geharkte paden vormen menig kruis
Orde is voor de grafmaker een heilig huis
Vandaag struint er veel volk tussen de doden
Die zelf dagelijks door ons leven dringen
Mensen van alle soorten vol aardse noden
Voelen weemoed dwingend van binnen zingen…
dorpspad
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 170 goede moed
slenter ik schoorvoetend
‘k vertel via de hobbels
verhalen van vroeger
aan kronkelige wortels
‘k ben groen van angst
honderden jaren lang
gewillig naast elkaar
herkenden mij niet meer
hoorden wel mijn liedjes
krakkemikkig en krom
bewegend op hun benen
met krakende takken
in wankel evenwicht
strompel ik naar m’n durp
weemoedig…
Bloemen van de verleidelijkheid
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 116 Wij wenden ons derhalve niet met afkering
in bittere weemoed met spijt.
Die gulle gave zal ons doen eren wat
de bloemen ons geven in de lentetijd.
Wij laten leven wat onze beleving zo weldra
met zo veel vreugde zal vervullen.
Uit oprechte dankbaarheid over wat de natuur
aan ons zo weelderig wenst te onthullen.…
Verlangen,
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 62 Zonder jou, een troosteloos leven,
Waarom moest jij gaan
Voor mij een eindeloos streven
van eenzaamheid vergaan
Zoals wolken drijven in de luchten
gaat alles, als een mooie droom voorbij
Ik zou uit die wereld willen vluchten
laten verdriet, miserie,
weemoed onder mij.…
Passievlucht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 123 Ik zei het kan geen weemoed zijn
Geen heimwee, wens naar vroeger, vlucht,
Nee, die melancholie is lang verloren
Die pijn van terugkeer, nostalgie:
Voorbije scènes d'une folie,
Een dwaasheid waar ik niet van wist tevoren
Een wild fantoom stijgt op, muziek
Uit lang vervlogen erotiek
Een lief refrein laat mij opnieuw bekoren
31 maart…
Momenten
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 257 Duister en vol van weemoed.
En ik mijzelf toch ook bekennen moet:
“Het leven is wel goed!”…
hoe oud is je hartje?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 lichaam en alles
komt tot leven
de langste dag
dient zich uitbundig
aan de nacht
trekt even aan
het kortste eind
het hart groeit
als gras
kloppend baadt
het zich in zomers
ochtendlicht
de zon verliest
zijn kracht het wordt
kil boom en plant
huiveren bij
de eerste kou
het oude hart
klopt behoedzaam
verstilt weemoedig…
Het leven
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 297 Oud en grijs vervult het ons met weemoed,
met levenswijsheid, kalm en goed.
We zijn blij dat we leven, kennen de zin.
Vullen hem graag voor ons nageslacht in.
Onze wijsheid helpt hen evenmin,
want goed of fout, zij doen hun eigen zin.
Maken fouten, of kiezen verkeerd.
De tijd geeft te zien of ze hebben geleerd.…
In Memoriam H.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 179 Wanneer de avond op roze slierten vaart,
daagt met neveltred de weemoed
die tranen welt in het gemoed,
herinneringen schemeren laat en gestalten baart.
Ik zoek je tussen bramen en struiken,
verloren kinderparadijs, gesloten Eeden.
Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten.
Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?…
Schaduw
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 234 Af en toe kom ik het verleden tegen
zoals op die zonnige winterdag
liep ik voor mijn lange schaduw uit
heb voorzichtig oude grenzen verschoven
naar nieuwe dagen, mijn leven is niet af
wil gegeven tijd op vleugels dragen
ben nog niet klaar voor het gedolven graf
in die schaduw laat ik weemoed los
zoek beschutting tussen stilgevallen lucht…
Treurzang
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 105 Dit is het lied
van thee niet gedronken
te sterk getrokken
nooit ingeschonken.
Dit is het lied
van had kunnen zijn
van zoetzachte dromen
van marsepein.
Dit is de bloem
die niet is ontloken
de woorden gedacht
maar onuitgesproken.
Gemiste kansen
een rafelrand spijt
“tiktak, tiktak”
waar blijft de tijd?
Een lege kapstok
het bed…