Alle inzendingen over Weg naar morgen

Mysterieus voor even, ooit zal zon met al haar kracht en pracht deze waas met sluiervormige banken wegvegen van het canvas zodat hart opnieuw haar weg vindt in heldere kleuren terzelfder tijd toegankelijk en benaderbaar waarbij nieuwe kansen en mogelijkheden worden gegrepen.…

Wie is morgen jarig? Ik! O! wat ben ik in mijn schik. Maatje was nooit karig. En gewis zal 't morgen weer. Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig.…

Ik ben ziek, ik heb kanker Mijn lijf voelt als lood Maar lang voel ik dat niet Want morgen ga ik dood. Het kan niet anders, het is goed En sterven doet geen pijn Ik drink een drankje en ga slapen Dat is zo wel fijn. Sta niet stil bij mijn dood Maar denk zo aan mij: Treur niet dat ik weg ben Want ik ben daarboven heel blij.…

het is nog licht aan het einde van de dag en het heen en weer waaien van je schateren drijft verder weg in kleine bootjes uitgestald op het vernis van zomeraccenten de lijn van oost naar west kom je morgen terug, roep ik om zo de zee te vergroten en mijn armen in omhelzing tot waar zal je gaan, fluister ik met nevelbloemen…

daar de overlijdensadvertenties uit Samen op weg naar het grote niets uiteenvallend tot atomen inderdaad maken wij het onderscheid stipjes licht in duisterheid…

Wind en regen natte wegen doorweekte kleren plassen als meren Paraplu’s delen tegen de pijpenstelen soppende schoenen onder een afdakje zoenen De lucht dof en grauw ik verlang naar blauw naar volle zon liggen op het balkon dunnetjes gekleed zonnebrand gereed Misschien morgen regenjas opgeborgen het zonnetje hoog weer zomerdroog einde…

Op de rijksweg staat middels borden aangegeven, dat je bij het meebeleven, van herdenken van de doden, beter niet kunt stoppen, midden op de weg, men zoeke beter een P om te parkeren, twee minuten, slechts.…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

ik speel met wolken vlecht stralen zon door nevels van de morgen laag bij de grond dol met mijn schaduw wiek voor haar weg probeer haar te pakken in de rust op de heg ik lok je met kleur tover rood voor je ogen mijn onschuld is wit het roze brengt je tot blozen kom lach om het werk verhonger je dorst vrij met mij alle dagen rust…

dat voelde niet vrij nog ga ik je pad om in morgen te wonen vandaag was te nat, nu gaan we eindelijk schonen…

.' De volgende morgen werd ik wakker in een vreemde roes 's middags zette ik een cd op van J.J. Cale hij zong: 'Same old blues'. Ze zei: 'Hier scheiden onze wegen' ik was een weeffout in haar patroon verder had ik nog meer gebreken mijn mondharp had geen halve toon.…

niets van wat er ooit was van je gedachten want morgen morgen is te laat.…

morgen is vandaag gisteren sterker nog gisteren was vandaag morgen echter vandaag is alles vandaag dat is toch geen leven meer…

Tot ik sterf, maar ik sterf niet, ik beloofde het aan morgen……

Kan ik leven bij de dag en niet reiken naar de dag van morgen omdat ik kijkend naar vandaag genoeg heb aan mijn zorgen ? Mag ik uitzien naar de dag tastend naar de dag van morgen en verlangen naar een moment zonder al mijn zorgen ?…

onze weg onbekend hoe te weten hoe of wat en of we morgen eten zijn wij zo met onszelf bekend?…

Ik wil eindelijk weg uit deze oude huid. Het belemmerde me, gaf me pijn en onrust. Eindelijk wordt nu mijn verdriet gesust. Lieve Droom, Denk maar aan morgen. Dan begint het leven zonder onnodige zorgen. Ik hoef niet meer bang te zijn voor wat komen gaat. Ik hoef niet meer te rennen voor de angst die me in de weg staat.…

morgen schrijf ik de sterren van de hemel want morgen weet ik wat ik zeggen wil opdat u beseft hoe zwak ik ben ik wens u sterkte want u moet het met mij doen…

Een schreeuw klinkt door de nacht de fiets een paar meter verderop als stille getuige tegen het trottoir gesmakt weer een jong leven geknakt machteloos kijken de omstanders toe een man knielt bij de jongen neer pakt zijn hand en wacht de ogen breken, het leven vloeit weg de man staat langzaam op morgen kan het weer gebeuren zegt hij zacht…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

er hurken huizen langs de dijk iets verder richten spitsen torenhoog en blauw, de wolkeloze hemel een skyline tussen toen en nu daken kaatsen terug water reflecteert de grote bocht nog mooier, nu er spiegelramen zacht ontwaken in de intocht van de morgen zorgen dwalen weg wandelen vergaat met uitzicht langs de winkelstraat die noordelijk…

De morgen gelijk alle andere ochtend na ochtend elke dag opnieuw Gelijk, exact onomkeerbare strijd Alle hens aan dek, want in een oogwenk een snel ogenblik was de wereld weg Mijn leven nam een wending, onvoorzien pijn en verwarring schreef ik van mij af Misverstanden grote barrières Alle hens aan dek, want een snelle blik kan…

elke dag word ik opnieuw geboren als de morgen haar gezicht onthult nog niets te zien en niets te horen en niets dat mijn gedachten vult elke avond moet ik eenzaam sterven gevangen in verstild verdriet herinnerd aan de vele scherven die ik op mijn wegen achterliet hoe vaak zal ik nog moeten lijden voordat mijn trotse geest verstomt zodat…

Maar zonder vertrouwen dat zo iets kan groeien is de weg die het leven naar de eenzaamheid leidt.…

gegleden uit het eerste uur vandaag is overstuur morgen wordt voor je gebeden…

reddeloos vol van schaamte de morgen op de schouders stappen mij de loden voeten de weg naar een nieuw loket van het kastje naar de muur word ik tekens doorgestuurd elke deur die geopend wordt doet meteen de andere dicht in de hokjes van het doolhof dirigeren zwart geïnkte letters de geest van het wettenwoud dat de bedoeling overwoekert…

Het licht deemsterde weg. Vrieskou werd voelbaar. Met moeizame tred liep ik de laatste kilometer.…

Weet je wat je hoopt, wat er van je dromen komt, waar jouw weg heengaat?…

Gister zo bedreigend Morgen zo beangstigend Vandaag zo onzeker Om morgen niet meer bang te zijn Moet ik de strijd aan met gisteren Vandaag nog, zeker vandaag…

Omdat ieder mens Zo zijn eigen Waarheid heeft, Hoeft hij niet Zo nodig te weten Wat dé waarheid is Hij heeft daar Geen enkel belang Bij, het enige dat Voor hem telt is De overwinning…