maar een soort wegenwacht
Die je gebroken hart met een accu kon laden
Zodat de leegte ter plekke werd opgevuld
En je weer door geluksgevoel werd overladen
Tja bestond er maar zo'n soort wegenwacht
Die al die nare gevoelens kon wissen
Dan was ik nu vast weer die vrolijke meid
En zou ik je eindelijk niet meer zo missen…
De wegenwacht belde, maar ik was niet thuis;
Ik stond met panne langs de weg.
Zodra ik weer door kon spoedde ik me naar huis,
maar daar wachtte mij een verrassing; jij was weg
Ik kon het maar niet bevatten.
O, ik begreep niet waarom.…
"
"Wegenwacht!.......wegenwacht!"
Lorre kijkt me met
een schuin koppie aan
Ze spreekt de veelzijdigste woorden
nu ik sinds vorige week
voor het weggaan
de radio voor haar aan laat staan…
Wegenwacht die opdook
En constateerde dat de accu
Zoals hij zei dood was, zo dood
Dat zelfs de radio er niet meer
Op kon spelen, leeggelopen en
Tot de draad toe versleten -
Zo erg versleten dat er
Geen redding meer mogelijk was
En al snel het geel van de
Wegenwacht vervangen werd door
Het geel-blauw-groen van de
Ziekenauto van GGZ…
Die maakt een hobbel
en ik val
gewichtloos in het heelal
over de rand de diepte in
gas of remmen heeft geen zin
willoos tollend als sateliet
Wegenwacht bellen lukt me niet.
Lekker in de auto
gewichtloos virusvrij
nergens mee te maken
ben ik dan zo blij ?
Eenzaam in de ruimte
donker, saai en kil
is dat wat ik wil ?…
- C8
Gelukkig wél lid van de Wegenwacht.
Ik was ongenaakbaar, beleggen was top.
Maar op 't eind van de rit was bij mij alles op.
Ondanks glanzende folders en dure adviezen
leed deze jongen niets dan verliezen.
Heb mijn schulden betaald, mijn baan opgezegd.
Heb niets meer nodig en leef nu onthecht.…