Alle inzendingen over Wiersma

Zijn medewerkers kafferde hij uit, Hij raasde, tierde, smeet en sloeg met deuren, Gedrag dat alleszins is af te keuren, Daarnaast is hij een grote ijdeltuit. ’t Is een minister die te denken geeft, Nu Wiersma nog zo veel te leren heeft.…

Het doet me aan de doden denken Regen in een donker bos Waar wel licht is maar gedreven In wat koud is donker wordt Regen donker bos Wordt donker regenbos In wat as is wolken wordt Naar wat grond is nat gerezen Waarin stilte zoveel dieper groeit Tot op het bot vermolmd is…

rond het raamkozijn is het lente naast de haard is het zomer op de laatste wand is het herfst een meertje met het riet waar hij met zijn vader riet sneed tussen de deuren is het winter twaalf uur aaneen sneeuw geschilderd zonder te eten maar als ik niet schilder was ik zomaar dood…

Ik vrees dat hij te lang stond voor de klas Die Wiersma, voordat hij minister was!…

Door soms maar zo in woede te ontsteken Creëerde hij een sfeer van blinde angst Maar empathie duurt doorgaans toch het langst Dat hij dat niet goed wist is wel gebleken Hoe moet het ministerie verdergaan? (Mathijs van Nieuwkerk zoekt nog steeds een baan)…

I. Hij zeeg in een gemakkelijke stoel. Plaatje op. Ergens buiten een oorlog. Maar hij volumeknop.…

Een leven lang geleden Lachte ik om levens lusten Laten leven dat leven! Toch dacht ik anders Liefde, leven, dat is lust Laat het leven, laat de liefde Laat het liefde leven wezen! Toch: ik droomde anders Een leven lang lusten Dat kon geen liefde zijn Geen leven, liefde, geen rust Maar wat kon het anders zijn…

De nacht. Overhuifd met nacht. En verder niks dan hemel. Ik heb in duizend ogen de maan gezien maar nooit de zon zien doven. IJzer duidt leven op exoplaneten.…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

zo klein, zo teer, zo vol belofte nog bijna alles in 't verschiet zo hulpeloos en zo volmaakt toch hij maakt je blij als je hem ziet zo groot, zo weg, op eigen wieken de tijd een zuchtje in de wind juist daarom heel intens genieten van Milan, jullie kind…

Ik zie je nog zo uit de wieg getild ik zie ons nog daar in de kerk jij in je doopjurk we wachtte tot de ouderling van dienst een seintje gaf Ik heb je toegesproken want ik voelde mij zoveel ouder en dacht dat ik je leren moest het leven te omarmen omdat het zo kort is Je bent nu half zo jong als ik toen was en je bent een eind…

Je kijkt eens om je mist je kleintjes zo je deed je werk terwijl ze speelden onder je bureau Waar zijn ze dan O... kijk, ze zijn volwassen waar is de tijd dat ome Ben nog op kwam passen De tijd is in je kinderen zelf gebleven er is niets weg er is eenvoudig doorgegeven…

Gelukkig is haar bed door iemand voor het raam gezet. En naast haar in het witte kastje is alles wat ze nog bezit, geborgen in haar damestasje.…

Stilte heeft weer tersluiks het landschap in bezit genomen. Het licht is nu zoals het enkel hier kan zijn. Een late wandelaar met hond, een zacht gefluister in de bomen. Dit is de plek, dit, nu en hier. Waar stad en land elkaar niet raken, stroomt de rivier.…

Hij huist intens tevreden op de bodem van mijn ziel. Het is daar goed en hij zit prima in zijn vel. Maar wordt er aan de basis gewrongen of een aanval uitgevoerd, dan is hij snel. Zijn werk treft doel. Kleine rebel.…

Hij zegt: ‘Het komt gewoon door mijn ambitie Een driftbui nu en dan, dat hoort daar bij’ Maar kift, vernedering en scheldpartij Zijn omgangsvormen die ik liever niet zie De fractie wil het nog één keer proberen Zal Dennis zijn gedrag nog corrigeren?…