9672 resultaten.
Winterdag aan zee
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 476 Aanrollende golven
met schuimende koppen
de strandtent kraakt
Koffie en schrijfblok
achter door zilte wind
gestraald vensterglas
Zilveren meeuwen
leven zich uit tegen
staalblauwe hemel
Contrast tussen toorn
der zee en m'n lichaam
scherpt 't bewustzijn
Gewoon gelukkig
op 'n koude winterdag
aan de Noordzee…
heerlijke winter
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 sneeuwtapijt
daarop de mooiste winterengelen
met prachtige vleugels en jurken
als de pret voorbij de koude wint
warmen hen sloten of pannen vol
hete chocolademelk en erwtensoep
naast roggenbrood met katenspek
en als de zon valt in de duisternis
gloeit verwachting als haardblokken
in vele harten en hoofden de hoop
op morgen weer zo een winterdag…
oppassen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 3.052 samen op de maandagmorgen
pap en mam al vroeg van huis
tref ik je soms voor de buis
ga ik lekker voor je zorgen
met je stralend-lieve lach
beginnen we aan een fijne dag
samen boven in je kamer
zoeken in je klerenkast
naar wat je het mooiste past
het lijkt je nu nog niet te raken
maar het zal niet lang meer duren
of je krijgt ook kledingkuren…
winterdag
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 een man lag roerloos
op de zandvlakte
zijn lijf bekleed met
met wier en mossen
piepschuim en
schelpen bedekten
de onbehaarde
weerloze kruin
de armen als lange
takken gespreid
de handen ontvouwt
als vingervormig blad
benen als twee
stammen vergroeid
verbonden
met elkaar
de gekromde tenen
in het zand gedrukt
wortels…
Sluit uwe ogen op het licht
poëzie
3.0 met 29 stemmen 3.659 Sluit uwe ogen op het licht:
Dieper zal het branden…
Nimmer is me uw lief gezicht
Liever, dan waar ’t veilig ligt
Binnen mijne handen.
Keer uw zinnen van de dag:
Langer zal hij duren…
Rijker langend wordt uw lach
Waar hij schemert door het rag
Der verleden uren.
Neuren als een voorjaarswind
Bij geloken wachten…
Mondje, dat geen vraag…
'k Zit met mijn lamme benen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.261 'k Zit met mijn lamme benen
in de asse van een stervend vuur.
Ik bid; mijn vrienden wenen;
en 't hangt mijn keel uit op den duur.
Zal ik mij dan vervelen
met langer Job te spelen?
De schoonste lol, de liefste lol
maakt op den einde dol.
De schapen moet men scheren
en de ezels moet men slaan, ja slaan.
Zo wil 'k, in alle…
O BLIK VOL DOOD EN STERREN
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.642 o Blik vol dood en sterren,
o hart vol licht en leed.
De dag is spijtig verre;
de nacht is hel en wreed.
Mijn mond vol wondre smaken
die géne vrucht verzaadt.
Niemand, o hunkrend waken,
die langs mijn venster gaat...
Wij zullen nimmer wezen
dan Godes angst'ge wezen.
- God, laat ons waan en schijn
dat we Uwe wezen zijn.…
Duinenkust
snelsonnet
2.0 met 12 stemmen 436 Een kekke kuil was ’s avonds al gegraven
zodat ik vrolijk mij erheen begaf
maar weldra stond ik stil, verbaasd, zelfs páf:
Er lag een jonge vrouw vol overgave
Ze rook naar zout, zand, zee, had ik wel lust?
Ik ging, maar ja… alsof je duinen kust…
Schrijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 70 Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 147 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
Onze handen samen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 303 In je klank en licht
te mogen verwijlen
is vreugde
De jaren samen
zijn bloemen geworden
in mijn gemoed
Onze handen samen
stil
in voelend verstaan
in de koude heldere winterdag
tussen de weilanden
en het krassen van de kraaien
Dat onze liefde
als een rivier zal blijven stromen
naar de witte zee…
Winterdag
poëzie
3.0 met 2 stemmen 473 't Is toch een heerlijk ding in 't woud ,
Zo'n winterdag, zo'n winterdag!
Maar ginds wacht mij een lieve vrouw,
En kinders o!…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.763 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.419 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.0 met 2 stemmen 403 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…
Weken na de winterdagen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 120 Nog broos door de winterkou
spreidde zij haar bed met rozenbladeren
met vlinders in haar buik die ontpopt waren
door de zachte winterdagen.
Haar oneindige droom wekte controle
die ze voor het speciale pad had uitgekozen
door in een warm nest te oogsten
om hem weken na de winterdagen te ontdooien.…
hartslag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 de trage hartslag
op een zachte winterdag
broos en doorschijnend
de zwijgende tijd
niet bevreesd voor het verval
het gevecht voorbij
uit de pijnbossen
het blaffen van de sneeuwuil
op een winterdag
als gesponnen glas
de glans van het witte land
de trage hartslag…
Haiku
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 1.060 Grijze winterdag
verlangens naar de lente
zijn ondergesneeuwd.…
Winterdag
gedicht
2.0 met 33 stemmen 11.927 Stad: het is tijd. Winter is halverwege,
smeltwater mengt met miezerige regen,
de nieuwe dag brengt kille tegenwind.
Het zou in één keer zomer moeten zijn,
vol van geloof in helderlichte dagen
die stomme tegenspoed zullen verjagen,
mogen beschermen tegen hoon en pijn.
Wie hier niet…
winterdag
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 231 koolmees klemt zich vast met dunne poot
pikt driftig in pindadop voor wat noot
onder de tuintafel die eenzaam buiten staat
vechten merels om orde, de minste gaat
damp verheft zich boven water, en de zwaan
met donker wiekgeklap zal eenzaam gaan
net als de meeuw die drijft tegen de wind
ze vinden hun weg in de lucht witgrijs getint
de eerste winterdag…
Winterdag
poëzie
3.0 met 3 stemmen 739 De wolken dreven wondersnel,
De bomen bogen naar elkaar.
O mannenliefde! o wolkenspel!
Luid sloeg mijn hart, van weemoed zwaar.
Fel blies de kille winterwind
De loverloze lanen door.
'k Had willen wenen als een kind,
't Was of die wind mijn hart bevroor.
Toog ooit zo bleek, zo stil…
Winterdagen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 131 In de open haard
verbrandt de geschreven brief
zonder postzegel.…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.091 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Gelijk een hond
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.647 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
Winternacht
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 728 Deze winterdag, om middernacht.…
'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
poëzie
5.0 met 2 stemmen 418 'k Heb mijne nachten meer doorbeden dan doorweend
al wemelt twijfel in de opalen van mijne ogen;
'k heb in mijn leven meer geloochend dan gelogen,
en zie: de bitterheid ligt om mijn mond versteend.
o Gij, die morgen om mijn laatste bed gebogen,
u voor het raadsel van dees ziele hebt vereênd:
uw zucht trilt door een ijlt die gij vol wisheid…
Katwijk kust mij
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 44 Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken
Ja..., zwemmend
Ik zit met mijn rug gekeerd
Zie in mijn spiegel de zee
..heb hem even niet nodig..…
Marie-Louise
netgedicht
4.0 met 44 stemmen 1.388 De wind is koud en
winterdagen dwarrelen,
fluisteren als droge bladeren.…
Uniek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 230 In winterdagen
ademt zachte lucht rondom
het koude lichaam
een vitrage van warmte
als verlichte stofwisseling.…
Grijs
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 149 Dagen lengen
Nachten korten
Het zwarte van de nacht
Maakt plaats voor het licht
Mensen dorsten
Want de grijsheid van de winterdagen
Wordt door stralen uitgelicht
Ineens lijkt het weer te kloppen
Zo is ons leven bedoeld
In de stralen van de zon
Warm
Niet onderkoeld…