Harpenaren
netgedicht
Mijn peinzen drijft
mij naar 't nachtelijk uur
ik voel hoe donker en wit
te voorschijn komen
in een wisselkoor van klanken
de wijnstok en de ranken
gehurkt in ootmoed
Zijn adem is levenskracht
och levensgeest, liefde mild en puur
witte zon in 't hart van de aarde
onder de wolken de wensen van mensen
Vurig klinkt het gestamp van paarden…