Moet Zwarte Piet zijn kleur verliezen
En mag die baard van Sint wel wit
Straks moet hij nog in amazonezit
Die ouwe baas krijgt heel wat voor z’n kiezen
In crisistijd kan witwassen geen kwaad
Want dan zit Sinterklaas niet op zwart zaad…
Ik schrik me dood want Ariël wordt zwart
Kan ik mijzelf nog wel in haar herkennen
Ik weet niet of ik daar wel aan kan wennen
En is het te verdragen voor mijn hart
Gelukkig heb ik nog wat Ariel
Met twee capsules lukt het zeker wel…
de soap kleurt grijs de massa
rood loop ik er van aan
de kassa rinkelt stevig
laat flappen wapperen
in mijn hoofd is ruimte
omdat mijn hersens krimpen
bij zwartkijken naar witwassen
de schedel vult zich met pulp
tevreden knort het zwijn in mij
en voelt zich intelligent
bedorven kleurt de avond grijs
de opwinding blijkt verrot…
sneeuwklokjes
schuchter de kopjes
scheefweg geloken
witwassend een zee
tussen de bomen, en
daarna de anemonen,
vaak wit en soms roze
akoniet, geilend geel gillend
om aandacht, schiet uit de grond
krokussen, Japanners flitsen
foto's wereldoverstekend
naar het Lange Voorhout
de lente naakt
en smaakt
naar zoveel meer…
met zinloos daglicht voor blinde kinderen
waar de donkere avonden zich vullen
met leeggelopen principes
en holle twistgesprekken
waar alle ware goden
zich voeden met het bloed
van hun dode volgelingen
ik blijf achter bij de God
van dit vlakke lege land
een streek zonder lage streken
bol van wolken die zonder doel
zichzelf blijven
witwassend…
op het moment
Van betreden, de ontluistering
Daar komt de donkere man
Met de lichte treden
En de zware gedachten
De mond strak gestreken
Hij betast met voeten
Het ongerepte landschap
Een ongewenste intimiteit
Weggeslikt door de man
Het landschap aanvaardt
De dwalende donkere gedachten
Van de man
Sneeuw doet bedekte pogingen
Tot witwassen…
328
Bezig met laden