Alle inzendingen over Woordenloos

We spraken in het zwijgen met woorden geen klanken of weergalmingen met woorden geschreven op papier die evengoed met andere woorden gewist konden worden vergeten met woorden worden toen sloot je het verhaal zoals bleek je papier was op vereeuwigde woorden worden gehoord het verhaal op papier verteld maar de woorden klinken in mijn…

Net rond die tijd vandaag dat duizend jonge stellen ruzie maakten voor het eerst zo ongeveer toen tachtig kinderen tot bloedens toe geslagen werden je weet wel, net toen zestien jonge vrouwen stierven bij een bomaanslag deelden hier op het zebrapad twee onbekenden overduidelijk een woordenloos moment.…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

De juiste woorden op het goede moment schoten ze maar te hulp in plaats van hulpeloos afwachtend te zwijgen Bang voor een valse toon wordt geen lied gezongen zingen alle misverstanden zwijgend hun twijfel rond…

Een woordenloos verlangen gevangen in een diepe zucht gevoel dat brandt in gedachten geprikkeld door jouw liefdeslucht…

nu weet ik niet wat nu steeds moet als men kleur en kleer weer aan het lichaam doet om dan te versmelten met het zwetsend zijn waarin ik woordenloos met de taal verdwijn…

nu verlies ik mijn zijn in kille woorden die we huilend aan de einder hoorden om te versmelten met ons enig zijn waarmee ik woordenloos in de tijd verdwijn…

de graven maken zich op als toevallige tafelgenoten een blij weerzien tussen schoffel en chrysant bedrijvigheid boven de stilte als woordenloos gesprek van zorg en troost…

De hysterie der lege woorden het woordenloos gebaren slaan nietszeggend door het leven gaan een nutteloos bestaan de huig klakt als een lege drum het slijm verstikt de roggeling geschreven is geschiedenis met deze mensen was het mis…

Als woorden Te veel zijn, Niet meer worden Verstaan door Hem voor wie Ze bedoeld zijn Dan dragen de Klanken van jouw Muziek de woorden Woordenloos van Verzender naar Ontvanger - Te gek man!…

gedachtenlang, nachtenlang missend een stuk van mij dagenlang, jarenlang een half leven voorbij hopeloos, hulpeloos aanvaardend mijn verlies uitzichtloos, woordenloos is dit het leven dat ik kies onvermijdelijk, onlosmakelijk deel van mijn "zijn" onbegrijpelijk, onbschrijfelijk zit nog steeds aan jouw "lijn"…

Als een spons zuigt hij de tijd op maar de afstand wordt niet kleiner Als droog zand filtert hij gedachten maar de juiste zin is niet te vinden Als de nacht de dag opeet blijft hij hongerig achter woordenloos op zoek naar minder zinloos De droomwandelaar met één been vast in een droom het andere nog in het leven…

hoe zou het zijn als wij woordenloos met elkaar konden spreken? we zouden weten waar te beginnen en tijd speelde geen rol we zouden elkaar raken in vergeten lagen in een ongekende ruimte we zouden elkaar treffen in een geluidloze aanraking zouden we elkaar ontmoeten hoe zou het zijn?…

we aanvaarden de reis leggen een lange weg in stilte af we vervlechten de beelden tot een onsamenhangend weefsel we zijn reizigers zonder woorden passanten zonder grond we reizen met gesloten ogen gekleed in weerbarstige huid en dan is er het woordenloos weten: we komen nooit meer thuis…

Mijn schrale pen bleef woordenloos Bij het horen van jouw stem Die dieper doordrong in mijn ziel Dan zijn inkt in het papier En al krast hij enkel oppervlak Toch is hij mijn gezel De enige die jou verstaat Een ander houd ik niet Een ziel kan enkel zwijgen Van wat haar heeft beroerd Jouw stem trekt dieper voren Dan mijn pen in het papier…

Rouw draagt wollen dekens verwarmen het kille hart dat nog niet spreekt maar woordenloos beleven Wanneer de wolken samenzweren en hun druppels laten vallen misschien wordt er dan gehuild in liefdevol omarmen En de stilte zich laat horen als zacht gefluister in de wind het moment van samenkomen wanneer een zucht de stilte breekt.…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…

hoe kun je iets woordenloos vertellen, diepgeworteld in oude grond zonder het hart te kwellen door een glazen afstand die diep in de ziel snijdt ergens ver weg vangt een maaltijd aan met linzensoep wist je dat zonlicht er acht minuten over doet om de aarde te bereiken dat getallen een verzameling zijn van gedachten, netjes op een rij…

Verzonken in een zee van tonen legt muziek woordenloos een vinger op een wonde. Het kust mijn beminnend hart langsheen de weg van het gepeins. Muziek tovert stilte over een melodie die de diepste snaren van mijn voelen raakt. Dansend op mijn golven zwevend over mijn gemoedsrust. Muziek zet mijn hart en ziel wagenwijd open.…

De liefde voor je kind overstijgt alles woorden schieten tekort om die gevoelens te vertalen Het is er, ongevraagd vanaf het eerste ogenblik dag en nacht aanwezig puur en ongekend In de loop der jaren wordt de liefde sterker vaak op de proef gesteld het houden van, dat blijft 'n Enkele oogopslag gebaar of blik wordt woordenloos…

je kleurt de raadsels in je ogen met blauw omkransd ontsnapt in groen je blik wat lichtelijk verschrikt omdat ik naar je kijk ik zie de verte in je zorgelijk staren een rimpel gaat spontaan gedachten baren die je lijf laat huiveren en je lippen woordenloos doen fluisteren mijn handen luisteren op je wang en voelen in de zachte…

vingers late tolken, met stomheid slaand die hem hadden gevonden één zwarte toets te weinig ontbreekt de sleutel nog tot: hoe hij is geworden of wie hij achterliet muziek is zijn talent zijn instrument plaatst hij in vederlichte zeepbel zet zwaar de schaduw aan dit broze universum stoelt op zijn zekerheden waarmee hij het verleden nu woordenloos…

Woordenloos voelen we elkaar aan genietend van de intense warmte, tesaam.…

Soms opent het kind woordenloos het verre venster.…

Vleugels van liefde eindeloos vleugels van liefde woordenloos. Gedragen door liefde zo trouw wil ik zeggen : ik hou van jou. Eenvoudig in z'n eenvoud is onze liefde beschreven alles omvattende woorden alles om voor te leven.…

het spelden prikken is voorbij geen woord valt onvertogen het was genoeg voor allebei stilte predikt nu ons onvermogen de paden kruisten in een langgezocht ontmoeten herkenning huisde in een woordenloos begroeten we overbrugden de ravijnen die ons scheiden zuchtten om de pijn die de eeuwen ons deed lijden geschapen als een paar…

De woordenslaaf is hondsmoe, hij verlangt naar een woordenloos paradijs vol naakte Eva's in een bos bij Stroe, waar talloze borsten hem omringen, hij snakt naar avontuur, onwijs, als van een losgeslagen nar en continu dwaze liederen zingen, reizen als Pipo in een bontgekleurde huifkar.…

Een landschap met groeven en kringen tekenen een opgeteerd leven in een gezicht zo zacht maar o, zo bedroefd Het zilte vocht biggelt over mijn warme wangen zonder dat het mijn leed bedaart, verzacht of verlicht Woordenloos staar ik naar de spiegeling in een plas water Ik herken mezelf niet meer terug Ik huil tot het vocht mijn hart…

En hetgeen in haar duister blijft hangen, Een levende smart schoon ze zwijgt, Is de snik van een eindloos verlangen Uit een droefheid die woordenloos hijgt.…

Is deze tocht een vlucht, een woordenloos gevecht om lucht. Het noorden liet ik achter me. De andere hel doe jij mij aan, balorige balling. Leid jij me verder met je verzen. Ik ben niet uitgerust voor deze reis doorheen dit schimmenrijk. Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid.…