Alle inzendingen over Zelf-loos gebied

gebied van verstilde schoonheid, in alles wat je ziet.…

ik zag je, en heb je nooit kunnen vergeten. ik mis je, dat wou ik je even laten weten.…

Die hond van haar, lijkt op een breed-bek-kikker en zijn vrouwtje mag ik niet Hij loopt snuffelend naar de bosjes voor mijn huisdeur is zijn gebied Poept de boel daar helemaal onder altijd op dezelfde plek Vind je het een wonder, die hond die maakt mij gek dan spreek ik nog niet over de vliegen en de geur Als het zo door gaat…

Iedere waarde werd een ding, in iedere zin die ons toekwam in korrels zand opgegaan, toen de vloed onverhoeds binnenviel ieder woord dat werd gewogen stom werd tot beider verboden gebied verklaart elk verzwegen woord, zich koestert in de late zon maakt dat het bloed niet stolt de klank vanuit het onbewuste gehuld in het zwijgen, versterkt…

jouw lieve ogen deden vast heel wat harten sneller slaan maar zo hard als het mijne is er vast nog niet gegaan…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Inspiratie...Eindeloos. Motivatie....Bodemloos. Onderwerpen..Roekeloos. Gedachten....Mateloos. Liefde voor schrijven.. Oeverloos. Háng naar méér... Grénzeloos. De lust naar méér is niet te stillen, maar vraag ik me af, zou 'k dat nog wel willen?…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

Wanneer rook jou inhaalt en de laatste bloem aarzelend in dichte mist verdwijnt zal de aarde nooit meer zijn adem schenken aan die ene dag welke beperkt de laatste zal zijn…

de lucht het licht de liefde het kind 'n pluisje of jij en wij zijn ontelbare keren ontembaar vrij...…

troosteloos zinloos eindeloos dit verdriet niet echt zonder schijn moedeloos mateloos spoorloos bij zoveel leed blijft zelfs de dichter woordeloos…

heeft de kracht het wordt van je verwacht het woord verkracht maar de runen is men vergeten op het tablet ooit in steen geschreven door doorzettingsvermogen observeer met ogen oprecht en trouw moedig en rauw een boek valt niet zomaar uit de lucht het papier beschermt door kaft en binding positief en herinnering dan zijn wij vergeven los…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Een steels kusje, klein beetje tederheid ook wat vernuft Je geur vol van heftigheid, liefst liefdevol bezweet Ogen zoveel belovend, remmen totaal los Lichaam en geest; zuivere harmonie, puur Subtiel likje zomaar waar je dat zo fijn vindt Lijf en geest verenigd, ontmoet je zelden Bolero danst tergend traag wel meeslepend hitsig Tango, geheven…

Ach welnee, het loopt wel los Op de Veluwe schijnt een poema rond te lopen. Paniek! Hele gebieden worden afgesloten, een grote politiemacht gaat op jacht ...…

Want op vele gebieden Kan hij enkel gebieden En is er geen alternatief. Moet men dwingen, Dan gaat het wringen.…

Bevende handen vertellen woordeloze verhalen, te angstig, te onzeker, te verlegen: Liefje, Liefje, maak me los!…

Een oud verhaal dat hier geschreven staat, hiërogliefen uit een verre tijd, zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd; van altijd zomer spreekt dit stil dictaat. Mijn vingertoppen raken haar gebied, gaan langs haar naam, het half verweerde hart.…

Een storm breekt los, het schip slaat op drift. Het schip zoekt en zoekt maar vindt de haven niet. Het schip ontdekt nieuwe gebieden, maar mist zijn eigen haven. Het schip blijft zoeken en vindt zijn beschadigde haven. Het schip brengt nieuwe kennis mee, waarmee ze de haven herstellen.…

moeders lijf werd omgebogen tot bezet gebied de ogen reikten niet verder dan mama's benen in Niemandsland huilde een meisje over grenzen heen…

dan maar ze werken en zorgen soms los van je geest ze zien vaak stukjes wereld waar je niet eens bent geweest…

Dit is het laatste. De totem is opgespeld. Ik heb de stad nu gezien. De honger is gestild. Ik heb de keizer niet begrepen en ben de zoon kwijt. De zon komt bijna op. I'm scattered like newspapers all over the street. En ik weet niet of ik dorst heb. De nachten heb ik doorgebracht met de aanvoerder. Er was een bijl, bot verraad en ik had al geen…

Op dit moment voel ik me doelloos, Moedeloos, En hopeloos, Ik ben zo boos Waarom je niet langer voor mij koos. Je was zo close, Maar jammer genoeg ook trouweloos, Het is zo liefdeloos, Het klikte niet feilloos En het werkte niet gevoelloos. Zonder jou voel ik me zo nutteloos, Maar dat is zo waardeloos, Dat komt allemaal omdat je voor…

In gouden tijden voeren schepen naar veel exotische gebieden die listig werden uitgeknepen door weldoorvoede rijke lieden. Op Borneo aan land gezet -om daar hun handeltjes te drijven- dat Hollands volk. De koppen vet, de neuzen groot en dikke lijven. Het eilandvolk kon eerst slechts gapen maar weldra kwamen tongen los.…

Ook in ons land zijn tal van ezelskoppen Die blijkbaar voor de lol of voor de kick, Genietend van de wereldwijde schrik, Wit poeder in een postpakketje stoppen. Ze zijn van elk gezond verstand beroofd. Dat poeder is vast zaagsel uit hun hoofd.…

eindelijk benoem je de stilte in woorden die tekenen voor verdriet jouw ruimte was zijn gebied Laat de regen je schoonwassen weer verrassen zonder grenzen met eigen wensen jouw gebied geeft geen ruimte aan zijn verdriet…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

Loop door, laat je niet tegenhouden. Stap door, je bent niet te vertrouwen. Pak af, alles is er voor jou. Mat af, met een grauw of snauw. Kom weer, ik moet je even zien. Zet neer, ik pak het later Misschien.…

Waarom heeft de één beelden vol details in geuren en kleuren terwijl de ander slechts wat algemene flarden van verleden en jeugd bij zich draagt het geheugen blijft een grijs raadsel…