Alle inzendingen over Zijn wij die schrandere dieren?

herhaling van partijdigheid van elk conflict wordt het beeld van het verleden vervangen door een kille wind in de fictie van het nieuws, als spartelend dier in de touwen hangt wat naar adem snakt, hoe noemt men ook weer dat schrander dier?…

Verlaten mens, treedt uit de schaduw van je nacht, wat zit je nog te mijmeren over nieuwe vragen, er is brood, er zijn spelen hier,loop niet dood in een levensspoor, de dogma’s achterna verlangens versleten in een schrander dier.…

Verlaten dier, treedt uit je schaduuwen, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, er zijn spelen, loop niet in dood in je levensspoor je lot achterna, je verlangen versleten tot schrander dier.…

je wimpers, je ogen als vochtige zuidvruchten, snuivend en schichtige blikken ruk je aan het halster geen trek meer in troost, verraad van hooi, ogen schichtig op zoek naar een uitweg mannen in blauwe overalls roken zware shag bij die zwarte deur over een halfuur hang je aan de haak uitgebloed en gebruikt een geplande dood vandaag nog laatste…

Verlaten dier, treed uit je schaduw, wat zit je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij achterna, je verlangen versleten tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, toch zal ik je strelen, om zovele dromen met je delen, de zwakheid van je kracht, tot mij zal blijven…

als een slak met wintertenen, schrijd ik door een waterbed, wachtend op die ene meester, die dan net mijn leven redt.…

Verlaten dier, treedt uit een donkere schaduw, wat ligt je nog te mijmeren hier, er is brood, je spelen, ga, loop niet in dood spoor mij jezelf achterna, je verlangen in te dammen tot schrander dier, wat doe je nog hier, het is om even hoe je mag heten, of hoe ik je kan strelen, om alle dromen met je te delen, de zwakheid van je…

wij tweeën staan aan beide zijden beide zijden veruiteen wij tweeën moeten tevens beiden naar de andere zijde heen naar de één roept d'ander schrander, Hoe komen wij hierover heen?…

Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

Me geruime tijd afgesloten van de buitenwereld Open en sluit mijn olijfgroene kijkers met Jou in beeld. Moeizaam wel liefdevol verworven, de Grote Liefde Paden elkaar gekruist, fighting spririt zegevierde. Gisteren nog uren bij je gewaakt als een erg trouwe hond Stiekem fluister ik je toe: kleine flodderkont. Dag zonder je is dag onbeleefd…

Een tuin voor dieren, Ieder dier haar aangezicht. En wij, het onze.…

magnolia en oleander wees schrander en verander nooit van naam bid om blauwe luchten als u bloeit…

Het is het niet het brood dat de honger steelt, of kreunende bomen die in stormwinden worden getest maar de toonhoogten van het denken van bodemloze nachten tot in de zwartste dromen, verlicht door pijn waar elke dichter z’n dorst uit lest maar ook als schrander dier dat zijn bloed laat koken, een opmaat waaruit de heerlijkheid…

Tal van nachten zeer weinig geslapen Nachten op de klok kijken en de uren tellen die gewoon ontelbaar zijn Nog een zeer groot geluk dat ik een schattekat bezit Dat witte en oh zo schattige spulletje vermag echt alles! Wat staan we toch dicht bij de huisdieren en wat verlichten ze ongewild ons leed... Leert mijn ervaring. Lieve Bambi, blijf…

Jaren vliegen spontaan voorbij, terwijl dagen kruipen mogen. Minuten kunnen stil gaan staan. Herinneringen koesteren, is oude kennis vergaren. Is denken in verleden tijden. Geloof in verwachtingen, spiegelt onze toekomst voor. Hoop, die nooit doet leven. Tussen verwachting en herinnering, wacht de werkelijkheid op ons. Hier vraagt aandacht…

Wijzer zijn wij mensen niet.…

Maar hoe meer we denken, hoe meer we verliezen Wat de andere dieren ons kunnen bewijzen Zij zijn één met de natuur en elkaar Zonder haat, zonder nijd Zij respecteren elk soort en elk gebaar Zonder oordeel, zonder verwijt Wij mensen weten niet meer dan de andere dieren Wij weten minder, wij zijn de verliezers Zij weten precies wat ze moeten…

Dat wist ik wel zei hij schrander toen we op ’t strand liepen. Schopte zand weg, pakte schelpen, pakte mijn hand en fluisterde: wat een groot bad is dat hé?…

De kikker die het plasje heeft gekeurd Dat door de arts bij hem was ingespoten Is plotseling zozeer van kleur verschoten Dat hij totaal oranje was gekleurd. Spontaan heeft hij toen voor het nieuwe leven Luid kwakend het Wilhelmus aangeheven.…

Stel dat je zelf een zaadcel was een cel die wou ontkiemen en daarvoor huis en haard moest achterlaten om als een zalm stroomopwaarts in het gezelschap van miljoenen lotgenoten op zoek te gaan naar iets al weet je zelf nog niet waar en wanneer je 'n eicel zult ontmoeten waarmee je ooit zult samensmelten en of uit die unieke unie…

Het is een schrander dier dat mijn bloed besluipt, het is de opmaat naar de kus uit een vruchtbaar lichaam wat willig openslaat, het kruipt door het oog van alle tederheid, het stuit me op de vlucht, het roemt zijn naam in de dageraad, het schuilt in de wellust van plezier, het laat mij het syndroom even tijdloos te zijn.…

om mijn oeuvre uit te bouwen Of heimwee naar het verloren kind Ik vecht als hij, met hetzelfde wapen Hij lijdt als ik, aan dezelfde kwaal Wij die onszelf bijeen moeten rapen Als trieste flarden van een slecht verhaal Wij samen uit het niets geboren Het onvermogen bracht ons tot stand Wij raakten in onszelf verloren En kwamen beiden tot…

een man loopt door de straat wat een leuke man wat een soepele tred wat een schrandere blik wat een mooie grijsblauwe ogen ik word er misselijk van ik moet iets doen ik moet hem stoppen ik moet hem vragen ik roep "man" en zie hij kijkt naar me om…

Schrander, grappig, boeiend, lief, Hartelijk en sensitief, Vrolijk, monter, speels en blij Bloos weer want ze lacht naar mij Vlinders maken mij van slag Vierentwintig uur per dag...…

Wij ratten leven zoals mensen leven. Mensen behandelen ons als ongedierte. Maken jullie ons daarom liever dood? Leven is voor mensen één groot feest. Mensen overleven als verwende dieren. Wij leven van kruimels en van resten. Wij hebben minder status dan een beest. Sterven doen alle dieren, klein of groot.…

Mooie dieren geraakt door dood verliezen al spartelend, strijdend de ongelijke strijd. Ogen vol angst een bek open, zo wijd niet voor wat lucht, wat leven maar om dat laatste restje lucht, adem te verliezen..... Niemand die het ziet aan het eind van jouw tijd. En het regent ook nog.…

Ik had zo, al vroeg, bedacht dat ik schrander en slim mijn intelligentie zou inzetten... voor een weg die nieuwe schoolboeken in elkaar laat zetten. Schrander mooi is die grijns, de grimas van Petra Hermans, op het wereldtoneel! Alsof het nooit anders was! Al, dat ik via mijn ogen uit onze wereld las.…

Hét is een schrander dier dat mijn bloed besluipt, hét is de kus van een vruchtbaar lichaam wat willig openslaat, hét kruipt door hét oog van tederheid, hét stuit me op mijn vlucht, hét noemt zijn naam in de dageraad en laat ‘hét syndroom’ me tijdloos zijn.…

Dieren die eetbaar zijn vangen we. Dieren die we kunnen houden, misbruiken we als vee. We kappen regenwouden. Dieren die aaibaar zijn knechten we. Die mogen ons gezelschap houden. Dieren die het beter doen dan wij, ervaren we als ongedierte. Superplanten noemen we onkruid.…

Het maakt niet uit of je een domoor bent Of anderzijds ook uitermate schrander, Je wordt gewoon geacht als Nederlander Dat je de wet tot in de puntjes kent. Maar woensdag bleek ons dat zelfs Balkenende Als eerste man des lands die wet niet kende.…