Alle inzendingen over Zomaar ineens

Zomaar ineens verdriet om iemand die je mist die je niet meer ziet Zomaar ineens moet ik huilen zonder aanleiding kan mij er niet achter verschuilen Zomaar ineens mis ik je nog elke keer het is nu zo anders dat doet me zeer Zomaar ineens opdat ik nooit vergeten zou daarom door dat verdriet wist ik nog hoeveel ik van je hou Zomaar…

Zomaar ineens besef je hoe kracht verandert in kwetsbaar zijn Zomaar ineens ervaar je het loslaten Zomaar ineens zie je en help je waar mogelijk is... En zomaar ineens sta je er samen voor En naarmate de tijd verstrekt besef je Dat het ook zomaar ineens voorbij is…

Zomaar ineens gaan schrijven, schrijven over jou, schrijven over mij. Zomaar ineens bij je willen blijven, samen lachen, samen blij. Zomaar zo plotseling ben je daar, in mijn hart, in mijn hoofd. Zomaar zo plotseling heel raar, nooit verwacht, nooit in geloofd.…

Ik voel me zo rijk als jij zomaar ineens lacht naar mij je oma.…

zomaar ineens een gat in m'n leven zomaar ineens ben je er niet meer het is zo onbegrijpelijk zo ongeloofwaardig geen afscheid, geen knuffel zomaar, ineens...…

Zwijgzaam aanschouw ik een rumoerig kabaal En voel de stilte om mij heen Ik hoef er geen moeite voor te doen Het is er nu en zomaar ineens…

Zomaar, ineens, zonder waarschuwing. Een vreemd gevoel... Een verliefd gevoel...…

helder water dat kabbelt en klatert en stroomt en dan plotseling zomaar ineens tot stilstand komt in een poel die langzaam troebel wordt.…

Dat je zomaar ineens iemand niet meer ziet Nóóit meer ziet Een lach die nog zo levendig in je oren klinkt uitbundig of fluweel zacht en als herinnering in je hart zweeft dag en nacht Een kus op je mond die niet meer tintelt, na klinkt en smaakt naar meer Nooit meer Dat zomaar ineens iemand is verdwenen als op de vleugels…

zomaar een dag een dag zonder lach zonder stralen zomaar een gevoel een gevoel met geen doel zonder eind zomaar een gedachte een gedachte aan hoe we lachten zonder toekomst zomaar een herfst een herfst waarin iets sterft zonder liefde zomaar ineens is alles anders zonder iets te zeggen…

heb je ook wel eens plotseling de aandrang om iets niet iets van persoonlijke waarde bedoel ik een boek of een foto van een dierbare maar iets onpersoonlijks zoals een prullenbak een bureaulamp een boekenplank zomaar ineens kapot te maken gewoon omdat het je anders misschien zou kunnen overleven?…

nooit heb ik je kunnen vergeten al deed ik nog zo mijn best om vooral niet bij jou stil te staan alle dingen die je deed waarmee ik niet leven kon ik heb je zo vreselijk gehaat nooit heb ik je kunnen vergeten nooit meer gedacht dat ik je weer zien zou ineens ben je er zomaar ineens sta je daar met je ogen vol…

Klein en verwrongen uit mij geboren huilend van frustratie de eerste dagen om daarna je naam vol overtuiging te leven zingend en dansend dartel je de dagen een vrouw in de dop zomaar ineens de spiegel van mijn jongere ik dat ben jij mijn grote griet…

Een zien van een handschrift, dat aan een ander doet denken, lang terug, naar een communicatie, die niet meer, dat terug verlangen Gewoon door het zien van een handschrift en dan wat daarna opborrelt andere handschriften, meer verlangens Als diepe putten zijn we met veel opborrelends Zulke oude dingen Of zomaar ineens in een nieuwe jas…

je lachte als ik naar je pakte tandjes in scherpte ontbloot nog zit jij steeds op mijn schoot zonder vel vacht of pootjes gewoon zomaar in je blootje driftig zwaai jij met je staart kijkt verbaasd als die zomaar ineens achter jou verdwijnt en voor je weer plotseling verschijnt jij bent mijn mysterie gemaakt met…

Voor jou zorgen en anderen helpen, ongestoord eigen projecten uitvoeren zonder last te hebben van wie of wat dan ook, of tot iets verplicht te zijn Laten zien wat ik waard ben en dan weer iets heel anders doen Fijn samen thuis op de bank zitten lezen over avonturen en zomaar ineens eropuit trekken, vrij zijn en toch erbij horen…

Na jarenlang plezier voor twee Wilde je met een ander leven Zomaar ineens tijdens het diner Vertelde je dat nieuwtje even Je spullen al gepakt, je koffer klaar Hoe lang heb je dit geweten?…

Op een dag was je daar, zomaar, ineens op mijn scherm. Of ik zin heb om wat te kletsen. Het werden vele uren en veel hebben we gedeeld. Ik keek steeds vaker uit naar een woord van jou. Op een dag stond ik ineens voor je. Je wilde me zien, kijken wat er tussen ons was ontstaan. Was het echt of ..... Wat was ik blij jou te zien.…

Soms overvalt me zomaar ineens een dof gevoel van heimwee. Soms heel eventjes zit ik daar dan stil mee. Een plaatje, een praatje, een geluid een opmerking welke ook, 't maakt niet uit. Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen...…

ineens kan gaan liggen…

De wind waait mij ver weg van hier over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een…

ineens de zon scheen alles bleek zo afgestemd.…

Hij was er zomaar, ineens en nu spelen we- quatre-mains... weinig woorden, maar we hoorden herkenning, en erkenning... Het klikt en verschrikt dacht ik een ogenblik ben ik wel goed snik...…

Zomaar ineens vervlogen in de zee van eindeloze tijd, Elke morgen, elke middag, elke avond, vecht ik die terugkerende strijd.…

Soms kan een mens zo blij zijn, zomaar ineens, om rozen die bloeien, om een vogel die je in de verte hoort zingen, om een kind dat tatert en lacht, al weet je niet waarom. Gelukkig is zo ons leven, anders zouden we het misschien niet volhouden om te hopen tegen alle hoop in en te werken aan begrip en verzoening.…

Soms in een enkel ogenblik Wanneer blikken elkaar vangen Gaat er een tinteling door je heen Van onbestemd verlangen Soms in een enkel ogenblik Krijg je zomaar ineens een zoen Het is een blijk van saamhorigheid Daar wil je dus niets aan doen Soms in een enkel ogenblik Voel je een hand langs je rug Maar omdat het eerlijk gaat Trek je…

loslaten bladeren waaien dalen vlagen in ritselende lagen op de paden bruin geel rood ruikt als verse tabak nog niet dood paddenstoelen de lucht staat strak van de kou die we voelen nog geen nachtvorst die zomaar ineens komen zou november smaakt als gember vallende bladeren geen redding de Ruiten Aa in haar bedding sleurt ze mee…

Zwarte haren, blauwe ogen Zomaar voor me op die stoel Waarom ben je de inspiratie Als je uitkijkt over een lege stad En breng je zoveel bij me boven Tot ik dat gevoel weer sus Zomaar ineens Het meisje in de bus Waar denk je aan, wat voel je Als je naar buiten uitkijkt op die stad Lag je daar ooit in zijn armen En kuste je zijn hart en gevoel…

Het kan zo onnoem'lijk schrijnen, als alles wat je bezat zomaar ineens kon verdwijnen. Men zegt: je moet weer vooruit, maar gaat dan vrolijk weer verder, terwijl jij je eenzaam voelt, een dolend schaap zonder herder!…

De worm was toen weer blij Hij heeft gelijk, dacht hij en al zijn muizenissen en waar wormen zich in vergissen verdwenen zomaar ineens heel snel en ja, toen kroop hij weg en voelde dokters hand nog lang na op zijn naakte vel.…