Op een mooie zomeravond
netgedicht
Kijken naar boven
de lucht schildert vol vurigheid
een nieuwe schemer.
Hoe ik geheel en waanzinnig in vervoering raak
door de veranderende kleuren en het geleidelijk donkerder
worden van de lucht waar intense patronen en vormen van licht branden
op mijn netvlies op hetzelfde moment laat verstrooiing diepe sporen na in het hart.
Flora vouwt…