Moment suprême
netgedicht
Op ongeschoren velden wuift het riet
langs poldersloten. Vrij en opgetogen
weerklinkt het liedje van de karekiet
in dit gebied dat gonst van tiervermogen.
De korenrozen bloeien vurig rood
en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras
en zonder gêne geven we ons bloot
terwijl de zon zich richt op het gewas.
Ik voel je hete adem op mijn lijf,…