Verbolgen zijn, 't zint me niet
dat je heel de dag, de zon pas ziet
als ie bijna rusten gaat!
De weerman zat er weer eens naast
had vast -en zeker weer haast:
om voor 't donker thuis te zijn!
Verbolgen zit 'k nu dus hier,
mist heel de dag, terwijl 'k wenste:
da'k de zon, voelde en zag!…
ik ben jaloers
op regendruppels
die veinzen
jouw tranen te mogen zijn
onderweg naar morgen
ben ik jaloers
op het zonlicht dat
door jouw haar danst
wachtend op die ene dag
dat onze ogen elkaar ontmoeten
en ik nooit meer jaloers hoef te zijn
kijk de zon eens stralen…
winter striemt zonloos grijze dagen
en ik
ik sterf vissen in de ijszee
grotendeels blauw
maar met mijn borst nog rood
blijf ik zoeken naar jouw temperatuur
om eens weer volledig op kleur te mogen komen…
heb straten opengebroken
tegels gelicht waaronder
nieuw leven is opgeschoten
in passeren
was geen communiceren
onwetendheid kent zijn prijs
heb ze gedwongen te kijken
iets te begrijpen
van het donkere bestaan
dat in negeren
gaat vegeteren
tot een zonloos vergaan
al dood en begraven
voordat bloemen hun oogst
in vrucht konden…
het paard
keek drachtig
at omslachtig gras
weg rond de bloemen
de weg wilde
niet recht maar
slingerde rond
heuvels in de verte
verre wolken regenden
een grijs gordijn
bedekten droog en zonloos
ons toevallig samenzijn
we zijn op reis gestrand
dit samenspel van krachten
is groter dan wij ooit
als doel konden verwachten…
met een lachje wiedde je wat gras
in de schaduw van de bomen
daar plantte je de stekjes
als toverstokjes van je droom
gedreven droeg je emmers water
naar dat zonloos bloemenbed
waar je lichtgetinte knopjes dacht
rijk doorvoed met koele kracht
maar ach
ze werden donker roze
net als de kleintjes in het veld
het donker lot bleek niet te…
ik heb de tegel opgelicht
die zicht geeft
op een wereld zonder zon
het krioelde van leven
dat in allerlei vormen zo
snel als mogelijk de benen nam
vol ontzag heb ik de steen
weer terug gelegd
zij hebben hun eigen plek
die door onwetendheid
van mensen vrijwel nooit
in het zonnetje wordt gezet…
Zin om verder te leven ontbreekt
Iedereen die het denkt
Niemand die het uitspreekt
De tijd lijkt zo zinloos
M’n spijt maakt het doelloos
Ik heb geen reden om verder te leven
Niemand die mij een doel kan geven
Ik zal moeten blijven strijden
Maar pijn blijft door mijn ziel snijden
Ik zal blijven verdwalen
Tussen de leugen en bedrog…
De plek is zonloos, waar wijlen zullen
De jonge leden van ziel verlaten.
Wil warm en zacht ze in uw schijnsel hullen
Langs dodestad's straten.
Licht blank en zacht
Voor wie zo vreugdig droegen
Zijn rijk zielenlicht, en nu zo vroege
't Derven voor lichtloze nacht.
Maak schemer van licht.....…
137
Bezig met laden