Alle inzendingen over Zuchtje wind

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

een zuchtje wind wat liefde een glaasje wijn wat is het leven fijn een stukje kaas glimlach hier glimlach daar je hebt het voor elkaar een zuchtje wind zon en strand licht verbrand nu stil bemind…

Onder de dennen grondig geveegd een vierkant en geen zuchtje wind…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Badend in louter licht en water speelt een kind aan de rand van het strand met 'n zuchtje wind en nooit wordt het later...…

Mijn leven Als een kartonnen doos; Van het kleinste Zuchtje wind Waait het om. Van het minste Spatje regen Zakt het in elkaar. Wat nou Als het gaat Stormen?…

Zomaar een zondag, een zuchtje wind, een vleugje wolk van ergens naar ergens. Zomaar een middag, waarop niets anders hoeft dan wat wachten op de avond.…

Ik breek elke avond het sterrenstof alsof het mogelijk is want wat je overhoudt is gewoon stof dat met een zuchtje wind op alle meubels springt alsof.…

Tussen de rozen staat een uitgebloeide paardenbloem met een zuchtje wind laat zij haar vruchtpluis op hen los de statige roodgekleurde bloemen eventjes wit.…

Geef ons woorden zo zacht zoals een zuchtje wind doet met een blad.…

de kleur is al even verdwenen verkocht aan de hoogste bieder die van goede wil grijs blijven de dagen bij geen zuchtje wind draaiend in cirkels waarvan het begin nog altijd zoek is…

wind gaat langs me heen…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

bij een object van Alexander (Sandy) Calder 1898-1976 een mobiel langzaam bewogen door een zuchtje wind zoekend naar balans vindt het object zijn evenwicht het simpele bewegen blijkt een vorm van overleven…

De kracht van een veer is dat ie telkens opnieuw bij een zuchtje wind zich op een and're plek bevindt, maar de veerkracht van jou is zo subliem da'k je zeggen wou 'n ieder moest je zo zien.…

Een zuchtje wind zoel en vol emotie je gaat ervan stralen Je wordt er blijer van. Alsof je wordt geknuffeld het gevoel van thuiskomen. Het gevoel dat je leeft.…

Een zonnestraal, een zuchtje wind Een brede glimlach van je kind De koffie 's morgens voor je werk Het zingen, zondags in de kerk Het wandelen, de rit per fiets Een vreemde groet je, uit het niets Het leven als je wakker wordt geniet er van, het is zo kort…

De groene kruinen knikken ja Het mag ook wel tenslotte is lente zomer En ik ben de rondwandelende dromer Die ogen tekort komt Bloeiwijzen opsomt van de planten in m'n bloementuin De groene kruinen knikken ja en dat bij geen zuchtje wind.…

Het zuchtje wind onder je vleugels verlost mij van het slapen uit de stilte in de schaduw van je lief'lijk warme hart. Ik treuzel, maar ben vol besef je laten gaan is geen optie meer 'n glimlach omdat ik weet dat mijn liefde je niet langer meer verwart.…

Geen zuchtje wind, slechts zinderende zoelte – het kenmerk van de nieuwe etalon. In stilte ligt het meer, gestild het riet, wanneer er vlak bij mij een hoentje kwiet.…

In het grafschrift van mijn vader dansen vlinders met dronken katers drinken zigeuners rode wijn met zeelieden op drift zwijgende zeilboten geen zuchtje wind en in het intieme onbestemde klinken violen als wilde dieren in laatste noten nacht muziek.…

Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

Ik ben een meer Een rimpelloos water Waarop blanke lelies tronen Het ruisend riet Laat zich niet storen En neuriet zacht haar lied Een zonnestraal Breekt door mijn water En golvend groeit Haar warmte voort Geen zuchtje wind geen vogel zal deze droom verstoren Want God heeft er met Zijn handen de stilte uitverkoren…

heb het brood met je gedeeld en uit je handen gegeten in oogopslag zijn woorden veranderd in weten ik zocht zon jij scheen en samen wolkten we blauw een zuchtje wind fluisterde bloemen uit gras langs de bomenrij we liepen in verse lentesporen de winter zo voorbij…

in een andere wereld was ik misschien jong een geboren dichter een vriend een moeder minnares koorddanser iemand anders was ik misschien een verhaal een seizoen spiegel een nacht een vraag iets van een begin een zuchtje wind iets anders was ik misschien glas steen van porselein ijzer van zijde van fluweel van een andere…

de lucht is dreigend de bladeren stil geen zuchtje wind streelt de verstarde struiken de koolmees is alert kat gesignaleerd de merel op het dak maakt een duikvlucht de bui breekt los donder en bliksem veroveren het luchtruim ik pak mijn ambities in haal het arbeidspatroon uit zeg dag met het handje…

in de wind Het is er maar even Zoals een steen vallend naar de aarde Als een rimpeling in het water Als een zuchtje wind Kijk, daar gaan we Wij lopen hand in hand Heel even Want de dag ging voorbij Ik weet nog goed toen de zon ging dalen Er was een nacht die ik nooit vergeet Maar het is er geweest Onuitwisbaar Het is er…

In de boomgaard hangt een peer met veel élégance; op elk zuchtje wind beweegt hij aan zijn dunne steeltje heen en weer, dansend en lonkend naar uw keurende blikken lijkt hij te zeggen: “je moet het kunnen, om mij op een schaaltje nog even weg te leggen, straks uitgerijpt en op uw bordje grijp ik nieuwe kansen, en ben ik toch zo sappig…

Een zuchtje wind, geruis, geritsel van de bladeren. Het is stil. Golvend water, stromend, in een riviertje. Het is stil. De zonsopgang, de warme gloed, belicht de savanne. Het is stil. Plots... De vogels ontwaken, gefluit, een melodie, bij het ochtendlicht. Een kudde buffels, stormt voorbij, opgeschrikt door leeuwen.…

Een zuchtje wind leidend tot een serenade van gedachten, uitwaaierend tot een bosje ijsbloemen in kant gezet. De tijd gedeeld tot atoom krakende takjes in een mond- stille winter het hart van een onderhuids gestelde vraag: Waarheen de wilgentenen wijzen?…