Alle inzendingen over Zuid-Beveland

Drie paarden, - en de wijde lucht rondom hen, en de bomen, die in de avond dromen. - En dan een late vogelvlucht, Die men vanaf de waterkant en over alle dijken ziet wijken en ziet wijken, - in 't Zuiden, in Zuid-Beveland.…

de stilte wordt er nog gevangen in de kronkels van de bloemdijk, vanuit het eenvoudig zwart wit deurtje kijken paardenogen nieuwsgierig naar de stadse fietser op het land. op de kleine lapjes grond liggen de uien in rechte lijnen, langs fietsend,is de geur voor even een scherp doordringen voor de stadse fietser op het land. onder de…

Het winderige Walchers platteland, De Bevelandse Zak in lentekleuren, De Oosterscheldekering met haar deuren, De goelijke Zeeuws-Vlaamse ‘overkant’; Kom gauw eens langs, beleef het Zeeuwse leven, Voordat het aan de zee wordt prijsgegeven.…

Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, of hoe ik het je moet zeggen. We moeten luisteren naar elkaars gevoel, en van elkaar begrijpen wat je bedoel. Was het gevoel dat ik had wel echt? Ik zat midden in een tweegevecht. Nu weet ik het zeker allemaal, Jij laat mijn hart springen, wel 100 maal. Sluit mij in je armen en zeg dat ik niet meer…

Een kaasboertje uit Arnemuiden Kon zelf vaak het plaatsje niet duiden Hij wist het niet meer En zei keer op keer Ben ik dan niet thuis in het zuiden…

in eerste instantie dacht ik dat ze temperament hadden, dat vuur en passie er vanaf zou spatten zolang ze er zijn heb ik het niet kunnen ontdekken alhoewel hun kleur genoeg zegt misschien zou de zon een reden kunnen zijn omdat ze aan de schaduwkant op het oosten wonen, zie ze iedere dag treurend hangen nu hebben ze geruild met andere…

Jouw kus in de morgen verjaagt kommer en kwel maar nu heb ik andere zorgen wil ik dat wel....…

Er woont een meiske in 't zuiden, jawel 't zuiden van het land, met dat meisje is wat mis, daar is echt wat mee aan de hand! 'K zal je zeggen wat of er is, concludeer dan: daar is echt wat mis!…

Een zekere iemand kwam bij zekre Predikant, (Ik meen 't was in Zuid-Beveland.) Die hij zeer nedrig bad aan hem een gift te geven, Tot ondersteuning van zijn leven. Hoe! sprak de Predikant, verwonderd zijnde: gij Komt mij ordentlijk voor, en vraagt ge een gift van mij? Ja, zei hij, ja, mijnheer!…

Licht strijkt over wapperend geel van Colijnsplaat tot Kamperland, maakt beelden levend, transparant, betovert linnen in fluweel. Het inspireert de kunstenaar tot schilderen, musiceren, marmeren, vilten, boetseren. Droombeelden worden scheppend waar, stilstand komt in beweging, sporen openen wat dicht, nodigen tot verbeelding. Bezoekers…

de strakke horizon leunt zwaar op nieuwe beelddragers hier telt het zuiden in schokdempers fijnstof een haperend rolluik hier telt het zuiden iets te grof afgesteld mijn hele cruiseschip draait om je as -------------------------------- uit: 'Rouw met diertjes', 2013.…

Tot mijn opgestaan genoegen zag ik eenmaal nog genegen met mijn ogen er de Kaap mijn hartlam uit een erfenis en ik dacht terug aan affodil aan rookmis en die akkedis die appelkoos en kanniedood die wildebees -de wildernis Mijn Boesmanland werd Anderland mijn thuisland weer een overkant ik droom van tokkelossie dan als zon voorgoed verdwenen…

eerste sneeuwtapijt - vogelvoetstapjes zijn naar het zuiden gericht…

Een dichter uit oud zuid Geen naam maar wel een huid. Een stam zoals de eik Geen rang maar gelijk. De een een schilder van t 'HOUT De ander schrijver in 't WOUD. Meander de wegen met pen en eerlijkheid. Mooi zo deze gelijkheid.…

Jammerlijk blijf ik dromen, over het zuiden in de verte, over een zoektocht naar gevoel. Eerbiedwaardig blijf ik wachten, op het liefdevolle zuiden, mijn enige echte levensdoel.…

We gaan naar het zuiden op vakantie omdat daar de morgenstond uit een koe gemolken wordt, in het zuiden laaft het paard zich aan dichte mist, gaat de giervalk van hand tot hand, verhelen de vlinders zich in rupsen, steekt de tijd zich in het boerenland, heeft geluk zich in de aarde verstopt…

We zaten samen in de nachtbus richting Amsterdam Zuid jij hield het niet uit en gaf mij vluchtig een kus zomaar een kus midden in de nacht geheel onverwacht maar ik heb er mijn leven lang aan gedacht we stapten uit en vervolgden ieder zijn weg in Amsterdam Zuid.…

Verward door winter van zuid naar noord en terug zwermen de ganzen…

Ik ben ik, woon niet in Zuid Laren Daar waar Berend Botje huisde Die kwam wel uit Zuid Laren Tot zijn ouders wel verhuisden. Een berichtje op mijn mobiel Of ik door wilde geven dat De persoon wat later komen zou Zat vast in Zuid Laren is dat wat? De afzender, zei me helemaal niets Ik sms’te terug, wie ben jij?…

Mijn geliefde liet mij zitten en vertrok naar Zuid-Frankrijk. Ex-en-Provence…

bevruchtende wisselwerking noord zuid oost west tegenpolen op hun best…

winter in aantocht in formatie richting zuid trekken vogels weg…

als de wind geluk zou kunnen fluisteren van noord naar zuid van Amsterdam naar Portugal van zuid naar noord van Portugal naar Amsterdam dan zie ik haar kordaat stappen met krullen in haar haar met sterren in haar ogen met blozende wangen op de fiets mag ik zeggen proficiat doe je naam eer aan vrouwe Fortuna pluk je geluk handenvol…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

net zoals zij die nazomer de herfst Haar Zuiden is zo ver niet Daar kan ik Dichterbij Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Eenzaam zijn als hier Gewoon Weg Mocht je haar zien zeg haar dan niet dat ik haar mis Haar Zuiden is zo ver niet Waar dan ook Net zo goed Eenzaam zijn als hier Gewoonweg Gewoon Weg…

Over te lange wegen zwierf ik door Stappegoor moe en alleen Er was een korter pad naar huis, dat wist ik zeker als verkenner maar twee te grote jongens van de boerderij schopten me terug, het stadskind in uniform en dreigden met de hond Het werd al donker niemand zag mij niemand om me te helpen Ik was moe en alleen in mijn verdriet…

ik heb ze weer vernomen deze zomer in het zuiden op de camping vuurvliegjes die ons gedwee de weg wezen in het duister naar het sanitair…

‘ik ben niet bang voor al die negers’ klinkt er uit jouw blanke mond maar zonder aanwijsbare reden zet jij geen voet op ‘negergrond’ oordeelt zonder een geweten over iets wat je niet kent na al die jaren hier te wonen weet je nog niet waar je bent het is een toegevoegde waarde en een groot gemis voor jou misschien dat je nooit het hele…

Jongens met donker haar in een grijze Opel Safira roepen uitgelaten naar vrienden met donkere ogen en bruine hoofden. Voor nauwelijks veertig jaar was hier alles nog bleek en blond, een enkele vetkuif in de snackbar met schelle jukebox op de hoek van de lange donkere straat, waar ik als bange kleine jongen niet naar binnen durfde te gaan…

ik wist dat jij zou komen zag de horizon oplichtten door fantastische bloemen in je handen en je lach straalde al van verre jouw warmte in je ogen sprankelden ondeugende beloftes om ooit in dat geluk te mogen spiegelen want uit het diepste zuiden komen altijd de mooiste bruiden we leven in seizoenen vol records de een nog…