Alle inzendingen over Zuilen

hand in hand kan er veel veranderen wanneer stoppen uiteindelijk die verschillende zuilen, wanneer geeft eendracht meer macht, die vrede geeft en kracht…

beukenstammen zijn zuilen die elkaar boven ons ontmoeten de zon daarboven strooit door ruisende teergroene bladeren zilver op ons pad een gotische kathedraal wortelend in de bodem waarop we geboren werden en eens in zullen rusten waar we een leven lang dankbaar mogen zijn voor zoveel eenvoudige pracht…

Uit dor heideland rijzen jeneverbessen als groene zuilen.…

tussen de zuilen van de tempelruïnes groeit een sprietje groen…

zuil van bladeren maakt een rondedans op straat: mini-wervelwind…

( voor Frida Kahlo) Tram en bus zaten op één wisselspoor Op een draagbaar van het Rode Kruis In rekverband gewikkeld Voeren ze haar weg, nietige luis Ze hoort de echo van een vals koor Gekluisterd aan een hemelbed met spiegel Wordt ze getuige van haar kramp De gebroken lendewervel De rechtervoet verbrijzeld Het gipskorset dat haar omknelt…

Bevindt zich een man op een zuil die zich alleen door God in zijn hart laat kijken. Hij is die man van het nu, maar ook van een devoot verleden. Zijn hart vindt pas rust als er voor de eeuwigheid kan worden gebeden. Zijn lot is dat van de wereld op de klassiek gebeeldhouwde pilaar. Waarbij iedere zoutkorrel in zijn wonden loutert.…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

een zuil van zucht het geeft iets van verlichting hier klopt iets niet of toch..? een nest van heteluchtballonnen uit het niets hangen ze in de lucht boven Oldenzaal…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank…

Mijn schuilplaats: 't koel en dromerig negeren; ons afscheid staat hier als een dode zuil.…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid…

De zuilen zijn vluchtig verguld. een oeroud zwijgen heeft zich opgericht uit de getijden der vergankelijkheid. en onberoerd staat dit verweerd geweld boven de wirwar en het gekrioel der mierennesten, en het zichzelf verdelgend menselijk gewoel.…

Corinthische zuilen uit marmer gehouwen getooid met acanthus verheven en rank steunen de architraaf statig, eendrachtig, subliem van gestalte en slank Uit marmer gehouwen in eenheid verbonden ontmoeten twee zuilen in hendiadys elkaar op niveau in sereen trait d'union voor pikant rendez-vous vis-à-vis Getooid met…

de laatste gloed is sissend uitgeregend en kille ijsgang heeft mijn hart omkneld ik ben verworden tot een zuil van zand schurend verweert me de wind tot korrels vergetelheid, in de woestijn verwaaid.…

Hoe jouw ogen schaduw vormen Kijkend in het niets Stilstaand door seizoenen heen Jij, veroordeeld tot je zuil Je mond voor altijd dichtgegoten Kunnen ook versteende lippen nog beroeren? Groen ben jij, van jaloezie?…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

aan het einde van de tunnel doemen de roltrappen op als reusachtige zuilen die dansen op hun houterige cadans wanneer er weer een trap de andere verschuift met het vertwijfelde gekraak van leeftijd en de gouden melodie van volhouden als een monument…

Oude zuilen staan gebroken en verlaten, omkranst door wingerd. Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

Zo handhaaft zich het eeuwig evenwicht: Een helft van de aarde is donker, de and're licht; Lag er geen drek om heil'ge Simeon's zuil?…

De zuilen moeten van hun eigen stek Het eiland Texel wordt geannexeerd We vrezen ook voor Ome Loeks z'n peerd En zaterdag zoek ik me suf naar Jack Ik ga naar bed (mij krijgen ze niet gek) Dat staat tenminste op z'n vaste plek…

Oude stenen onder een nieuw dak gemetseld, zuilen als pilaren in de hal geplaatst. Spiegels die de tijd weerkaatsen als echo in een slapende stad. Verdwaald tussen haar muren.…

Een standbeeld moet er gaan komen voor de archeoloog. Die weigerde om .IS. juist te informeren. Waar Palmyra’s kunstschatten thans verkeren. Maar daarentegen zijn ontvoerders met woorden bedroog. Gaf niet toe tijdens martelingen en het wreedste verhoor Wist natuurlijk dat hij toch na ondervraging zijn hoofd verloor.…

zuilen beeldfragmenten triomfbogen ruines in een levende stad de restanten van een beschaving van hebzucht en verwording grofheid hoogmoed en genialiteit treurigmakende restanten zijn nog welsprekend onder de zon die scheen hier duizenden jaren geleden net als nu…

Ja: door hun tweelingschijn heeft, ver van daad, Simeon voor zijn heiligheid geboet: Hij, op zijn zuil nog zuil van liefdegloed, Walmde naar wie hij weldeed, vreemde haat. Ik walg van 't Wezen, tot mijn Ik verkleind, Wanneer ik zie, waartoe het leven dwingt.…

ranke zuilen schragen wit de okergele bogen breken het licht tot schaduw in mijn ogen hier kon ik in dit land van toffe zon markante tuinen fonteinen en fertiele twijgen rust en stilte onder ronde bogen rijgen…

Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw, Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen, En vallend leven geven aan het zwijgen, En worden tot een zuil bevrozen dauw. Wat daalt, zoekt wat daar rijst, en welhaast zullen Zij, samengroeiend tot een eeuw'ge zuil, Elkaar omhelzen, en met schors omhullen.…

De stammen witten òp een wijle in 't dicht Neervallend vaal als bleek gebeelde zuilen Van droometempel zwijmend voor 't gezicht. Dan wèg - als lichaamloos - zuilen en tuilen Van slapend loof; wèg in 't aldonkrend zijgen De ruimte in 't rond.... Zwarter het zware zwijgen.…

Als je armen vleugels waren en je benen zuilen, dan wilde ik dicht bij je zijn en in je schaduw schuilen.…