Alle inzendingen over Zwaar vereenzaamd

Hoe je zwaar vereenzaamd jezelf staande probeerde te houden met de schaarse momenten van liefdevol en troostrijk contact, zoals van die ene vrouw, waar je smoorverliefd op was, maar die met de organist getrouwd was. Zij waren tijdelijk gescheiden, maar dat vernam je te laat.…

(voor Marilyn Monroe) Ook al had je psychotherapie van een sterk Freudiaans gerichte psychiater, dat je met je sexappeal liefdevolle aandacht wild was duidelijk te laat, je ouders waren weg, opgelost als zeepbellen. Niemand in het publiek kon je trauma's helen, dat was een zinloze gedachte, supermooie vrouw! Na je happy birthdayliedje voor…

Ik voel me eenzaam Eenzaam en alleen Eenzaam in mijn hoofd Alleen in merg en been Als een mok met koude koffie Die niemand nog lust Een zware lepra lijder Die door niemand wordt gekust Een ranzig broodje kaas Dat door niemand wordt gegeten Een oude zwerfhond Die door iedereen is gebeten Een boterhammenkorst Zwaar beschimmeld in een zak…

(voor C.K.) De rouwkaart kwam al een dag later. De orchidee is weggehaald, de vensterbank is leeg, als een scene in een horrortheater, efficiëntie en nergens nog een wanklank over wat er niet mocht zijn. Kijk naar de balken in jullie eigen ogen, zegt Christus Jezus terecht, kijk beter, ik zie een zwerm torenvalken een cirkel vormen rondom…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

Na jaren dienstbetoon aan moeder aarde Verstrengeld met haar foliagebroeders Verbond van onbespoten nestenhoeders Die wijdvertakt in 't voorjaar dochters baarde Vereenzaamd tot verweduwde vrouw Holle Geofferd na een veiligheidscontrole…

De zwarte heksen dansten van uitzinnige vreugde rond zijn prijsgegeven body, demonische krijsstemmen weergalmden door de zwaar verduisterde nacht en de intiemste delen bevroren, ook die van de opperheks.…

Eenzaamheid wordt doorgaans veroorzaakt door ieders persoonlijke binnenwereld Maar veelal gecontinueerd door dé buitenwereld Wil je vereenzaamden bereiken dan zal je meer dan je best moeten doen en langdurig, meermalig blijven pogen en vooral niet opgeven, vooral doorgaan!…

Dan wordt het nacht, de laatste zware plank. Het einde van m’n bovengrondse dagen, een feestdag voor de wezens die gaan knagen. Resteren zullen knekels: lelieblank. En wee degenen die mij moeten dragen. Zij zullen niet beladen zijn met dank. De dode in de kist, beslist niet slank, zal van de kraaien heel wat veerkracht vragen.…

Het is zwaar maar waar haal je toch de kracht vandaan Je vechtlust en heel veel rust De strijd tegen de tijd Elke dag soms een lach soms een traan laat maar gaan Ik bewonder je BIJZONDER.....…

als zonden zwaar weegt ieder jaar van spijt je oude stoel staart leeg en koel verwijt ik wil mijn leven in verhalen geweven kwijt stem zonder kracht verdwaalt in de nacht van andere tijd…

bij iedere toets wordt mijn muziek weer zwaarder de toon weer dieper het verdriet weer zo dat er geen mens is die ook maar bevatten kan waar in mijn instrument de pijn verborgen zit…

verlies drukt door de dagen bepaalt opnieuw het zwaar gevoel wrok weegt niet meer nog wel de wroeging alleen nog jij zou mij weer kunnen leren hoe alles los te laten hoe licht de liefde…

Het wordt zwaar het leven. De gedachten zwerven over het onbestaande, op zoek naar iets positiefs. De vroegere fantasie is weggeëbd. De teugels die we vroeger in handen hadden, zijn slap geworden en sleuren ons weg. Wij kennen de diepgang van ons eigen niet meer. Het gaat berg af, altijd maar dieper …….…

die gedachten Mijn hoofd zo zwaar Dit afgelopen jaar…

Komkommerschuim uit oesters op een naakte kamermuur van een vereenzaamde adolescent of oude vent gevangen in verlangen naar een wimperavontuur in contouren van amour latex imitatieleer marionettensilhouetten schuilend onder paraplu douche onder lantarenpaal staat zij, een ordinaire h...…

De zwarte heksen dansten van vreugde rond zijn prijsgegeven lichaam, demonische krijsstemmen weergalmden door de zwaar verduisterde nacht en de opperheks, zijn zuster, kuste zijn bevroren ballen.…

Soms ben ik wel een dag vereenzaamd Lukken dagelijkse zaken niet Het is dan dat ik weer uitkijk Naar al die sterren in het verschiet.…

Naast het nieuwe geroezemoes van Drachten leeft de kleine oude, verstilde buurt, in zichzelf gekeerd, door wijze zorg bestuurd, sluimert steeds vol dankbare gedachten. Trotse hoeve, bescheiden huis verwachten sterke bescherming, die voor altijd duurt. Hemels blauw, met zonlicht doorweven, tuurt door forse eiken, wil muren verzachten. Koele…

Ons land is in rep, alsook in roer, hoge waterstanden komen eraan stuwen worden rap gesloten, zodat 't water niet de foute kant op zal gaan. Dijken worden gecheckt, en nog eens nagekeken een zakje hier, wat scheppen daar, want stel dat de dijk nu zou bezwijken tja dan zijn de rapen gaar. Voorzorg wordt genomen, niet gering keringen sluiten…

De dichter sterft vereenzaamd. Wat was zijn liefde dan geloof, zijn vers dan bidden, wat was jij dan god. ---------------------- uit: 'Tijd', 1986.…

Bij Geert ging de deurbel. Er kwam van vriend Bart een gelukstelegram met: 'Met mij gaat het goed. Kan niet beter. Gegroet.' Al een jaar woonde Bart bij Geerts vlam. Een baksteen met brief stuurde Geert: 'Toen je mij had getelegrafeerd, dat het goed ging, m'n Bart, viel een steen van m'n hart. Kijk, hier is-ie.' 't Was ongefrankeerd…

Gitzwarte wolken smoren licht Stemmingen bedrukt Gevoel dat overheerst Beschouwt jezelf mislukt Wereld zonder zelfrespect Spiegelbeeld vol haat Hoe sterk moet je wezen Besluiten dat je gaat Hoe zeker moet je zijn Te voelen dat je past Als dromen zijn vervlogen En leven meer een last…

Dik, diepzwartig zwart Milibaren van graniet Grijsgeslagen lagen regensluier Uithalen van verdriet Einder van ondeelbare nietsheden Lamenterend gekrijs van meeuwen Zwenken in waterwolken, in waterwolken Daar, waar weten op spijkerbedden rust Herinneringen zuchtend kwijnen En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart Dik, diepzwartig zwart…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen roert niet…

De lucht is verzwaard van weemoedig verlangen naar de verlichte dagen waar elke dood nog ver leek keuzes luxe problemen waren liefde lichtvoetig vanzelfsprekend wensen zelfvervullende voorspellingen Nachten van de lange twijfel vullen nu diepe zwarte gaten alleen de dromen zijn soms wit met vederlichte beelden die soms blijven hangen maar…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen…

de ballast woog bleek pas toen je het ( ongevraagd ) in jouw maag kreeg gesplitst het was geen keuze maar werd voor een voldongen feit gesteld watertrappelen het devies zien hoe goed je zwemmen kunt of geef je je langzaam over alsnog…

teer winterklokje strenge vorst daarbovenop met witte mantel…

Altijd hetzelfde liedje, jaar na jaar Het is toch niet zo moeilijk, zou je denken Om voor mijzelf een spaatje in te schenken Maar echt, Dry January valt me zwaar Ik zit hier elke avond in mijn stoel Te drinken met een hevig schuldgevoel…