Alle inzendingen over aankomst

stijgende voeten na de nevelen van pasen en geen aankomst…

Het blijkt dat er nog groei zit in de Sint, Want keer op keer laat hij het breder hangen Precies zoals de kindertjes verlangen. Het gaat hem onbetwistbaar voor de wind. Daar onze welvaart flink is toegenomen Is Sinterklaas ook dit jaar aangekomen.…

Na lange dagen door storm geteisterd En somtijds uit de kooi gesmakt te zijn, Door ’t leven van ’t zacht Lisboa nog verbijsterd, Vind ik mij zitten op het zonnig plein. Geleund in de uithoek van een balustrade, zie ik als over hemelsbreed kozijn ’t Beproefd schip dat klein stilligt aan de kade, De gele stroom, de kleurge oeverlijn. Beneden…

Zoals men aankomt op een station in een reiziger uitstapt, met zijn ballast vastloopt in een passant, dit is het ogenblik, men is vacant, op slag beslaat de inhoud het glas, taal past haarfijn haar mal, niet gemond, ongehoord, totaal onoorbaar, vlees, zoals het hoort dat men dit mangat moet instaan, dit niks moet uitleven in een snik, eindelijk…

Zo vaak al Verdwaald in het Oerwoud van mijn Gedachten - ondoordringbaar Woud soms, dan weer vol Pijnlijk lege gaten - Heeft het licht mij Goddank nooit verlaten En ben ik door De dood heen Veilig aangekomen Zo wordt mij verteld En is mijn aankomst Veilig gesteld Met veel dank aan het Universitair Centrum Psychiatrie…

er hingen zware woorden in de lucht zoals ‘ik ben toch wie ik ben‘, maar hoe zeg je dat in het Arabisch? de stad was al krom en er zat rot en roet alom en vieze molm in het gebinte en er zat rat in de groene verf en in de voegen vergif en er droop goedkope droomslijm en namaakdras af van het zomer- en winterterras. manhaftige traanmoeders…

geen weeklacht toen ze afdaalden naar het diepe water een litanie slechts van monotoon zacht geprevel een offerande aan de zwarte hemel water van de dood geen weeklacht in de wildernis toen bomen braken een ritueel slechts van buigend barsten naar het diepe water toen ze afdaalden naar de krochten van hun ziel…

Zoenen doe je bij een aankomst, maar ook weer als je vertrekt, want ik heb nog nooit ervaren, dat een zoen wordt geplaybackt.…

'k Fietste op een frisse winteravond over de lange eenzame landweg volgde een kleine warme luchtwenteling de oneindige troosteloze ruimte had één starre droge ademtocht maar een soepel balletneveltje danste speels voor me uit de gitzwarte akkerzee welfde gedwee tegen de lilliputterboompjes van houtskool bij de nòg grijze stramme westelijke…

zoals een weiland plotseling stilhoudt in een voorbijgaande trein vogelvrij, hersenspinsels die zowel wolkenloos als lucht zijn of een ongeplande aankomst een harde noot om te kraken door te dringen tot randmeren een voorbode van verleden jaar soms heb je een hamer nodig om bij het zachte vruchtvlees te geraken voorbij bestemming…

Voor een dwarrelende wederkeer luchtweerstand voor een zekere aankomst haar gewicht…

bij aankomst lijken de kaarten al geschud niets zal aan toeval worden overgelaten of toch hoe groot het wonder is weet niemand alleen weet ik dat het zo heeft moeten zijn…

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

Z'n rem deed het niet bij z'n aankomst. Subiet werden al z'n zes kinderen wezen.…

graag had ik je hand nog geschud voor je vertrok en zoals gebruikelijk wanneer iemand op reis vertrekt je een behouden aankomst gewenst wel, je was reeds vertrokken maar ik ben gerust je kwam blijkbaar aan en niet terug…

Een huisjesslak te Zwiep die daar de duizend meter liep in dertien dagen en een kwart vertrok – zei men – met valse start dus met haar huisje op haar rug moest zij bij aankomst weer terug ……

tussen aankomst & vertrek daar ligt de tijd van reizen en als je dat maar heel lang doet zal je vanzelf vergrijzen... het is allemaal zo relatief 'de tijd van leven met je lief' 't is vluchtigheid bewijzen…

Voor altijd in mijn spambox het ongelezen bericht gegokt en toen verloren het net was net te dicht jij bepaalde je aankomst maar hebt mijn aandacht nooit gekregen ik bepaalde toen jouw toekomst zo ben je ongewenst gebleven…

Tussen aankomst en weggaan Ligt een wereldzee aan tijd, Waarover ik naar hartenlust Varen kan, of aan haar diepte Ten onder kan gaan - Alles kan ik doen om Dit leven inhoud te geven, Met uiteindelijk maar een doel: Mij voor te bereiden op mijn Toekomstige afwezigheid…

De aankomst van de bisschop ging gepaard Met wild geraas, men kwam er protesteren, Want Friezen kan je niet zo snel bekeren, Dat wist de Sint, dat ligt niet in hun aard. “Voor heiligen,” zo sprak hij naar verluidt, “Is het al eeuwen lastig, Dokkum-uit.“…

in mijn mondhoek een schaduwheelal daarachter een verborgen oercontinent, de blues van een land waar ik nog nooit ben geweest gezichten die bij stemmen horen en reizen bij een aankomst in gedachte een weg naar een dorp, de stad en haar lichtzee wentelwoorden; zonder dromen geen leven…

kleine plukjes gedachtegoed in blauw markant omgeven door veraf tussen aankomst en vertrek ergens, boven de zenith als een opwaartse horizon een sneeuwbleek strand door palmenschaduw bemind alles zonder woorden en geen mens te zien…

De gastheer die de dames en de heren bij aankomst voor moest stellen op het bal en dit met luide stem deed in de hal, moest ook een Poolse vrouw introduceren. Hij vond, toen hij d'r vreemde namen las, dat zij een onvoorstelbaar vrouwmens was.…

een uil rust op een knoestige tak zijn vleugels licht gespreid laag aan de hemel verlicht de maansikkel het donkere tafereel de wassende maan en de kale tak verhalen over het einde van de herfst de aankomst van de winterkoning is nabij…

Tussen zijn aankomst en zijn gaan ontkwam de tijd die nodig was geweest om te bestaan. Zoveel wist hij. Maar onder aan het strandhotel richtten zich de golven op en vielen neer. Soms trad in deze buldering ineens een stilte in. Het was alsof het eiland dan zichzelf vernam.…

Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied 40 stille zwarte…

Stilaan even stil staan zachtjes je koffers neergezet langzaam gaan sluipend de thee zachtjes op het tafeltje bij het bed ze slaapt nog je hebt haar niet gewekt jij bent blij opgewekt ze slaapt als een engel met haar vleugels ingeklapt rap ontkleed jij je legt je jezelf naast haar neer zij kijkt even op en ze zoent je heftig als was…

je ligt nog in je bed op een vroege middag in het heden er is nog geen sprake van vertrek een aankomst is niet bepaald twee mensen weten niet van elkaar ook niet voor het leven het potlood beschrijft niets ook geen huidige toestand kou en warmte zijn hellend vlak het heelal dijt uit je bestemming ligt nog niet op een verafgelegen…

Na aankomst ledigt men zijn ingewanden en geeft de bips prijs wat werd ingeslikt. Wat uit dit kort betoog dus wel gebleken is: ‘t woord smokkel-aars heeft duidelijk betekenis.…

Als ik weg ben huil dan niet Je weet dat ik van reizen hou Ik stuur geen kaart Ik zal niet bellen om van een goede aankomst te vertellen Dit is een reis die ook jij gaat maken Ieder maakt die reis alleen: enkele reis naar onbekende einder Preferenties: geen…