Alle inzendingen over ademland

het ademland strekte horizonnen tot aan zee je kwam niet terug.…

lichter misschien ben je geen dichter voel je slechts richting aan woorden ziel ontsproten die je opschrijft, onverdroten, tot jouw gewicht, mij weer de rust geeft, omdat ik als schaduw in jouw ademland leef.…

Nachtvogels vlogen over sneeuw een beetje dronken, vrolijk door een droomloos drinken en je zei dat je geen naam had geen sporen achter liet in een verlaten land in het duister ademde jij en betreurde jij jouw ziel weer terug naar ’t ademland waar alle hoop in ’t duister lag begraven.…

Er ligt een mooiere beschaving in het hart door ons vertrouwen niet alle bloemen verwelken nu alle bomen zuurstof geven en verschijnen in onze dromen zie hoe de natuur tot leven komt de volle maan die straalt bij nacht er zit geen bijgeloof in kracht luister naar de zachte fluistering een diepe adem bevracht de nacht nu ik al zolang…

Ik hoorde de echo van jouw stem tijdens de droeve regennacht die met mijn zwijgen angstig leek en ik vroeg zonder werkelijk te praten of je uit de stilte wou verdwijnen met de linkerdaad van droomvrijheid maar dat deed alleen jouw stem jouw lichaam kende te veel verdriet in tussenwegen naar het ademland waar op een kruispuntplein…

Wolf noch schaap was je op het schaduwfeest van jouw ademland met een stem die niet langer mocht spreken dan de stilte tussen de zinnen.…