Alle inzendingen over adempauze

jezelf, het hollen vermijden geniet van het moment een kleine adempauze de innerlijke stilte, zal onrust bevrijden.…

ondergedompeld opgeschoond adem en getijden pauze…

Je geneeest Je verkwikt Je beurt op Je brengt alles in balans Je lost problemen op Je geeft liefde kansen Je brengt vrede Je geeft me tijd Je ontplooit me Je bent mijn ' alles ' Je bent mijn levensadem Jouw naam? Rust.…

Je kijkt jezelf aan soms krijg je duidelijkheid in je spiegelbeeld…

Adempauze. Blut. Vecht. Lont. Geknapt. Brand in mijn hoofd. Blussen met benzine.…

~~~ uit het oog, zei je maar nooit, nee nooit langer of vaker dan een adempauze uit het hart, zei je niet en dat klopte regelmatig denk jij soms dat houden van geen werkwoord is? ~~~…

Het ging voor Poetin niet zoals gepland Maar ook al is Prigozjin onverschrokken Heeft hij zijn troepen toch maar teruggetrokken Een adempauze voor de president Prigozjin had geen zjin in bloedvergieten En liet voor deze keer het schieten schieten…

Trek me even terug Adempauze, recht mijn rug Ik wil bewust Een beetje rust Geen onbekwaamheid Geen eigengereidheid. Ik zeg u gedag Minder kan ik niet zeggen Gelag, gelach (?) Het is aan u, Grens verleggen.…

Te lang al is door mensen van het spoor Over het rondje om de kerk gekankerd En daarom stelden Steeklenburg en Blankert In het conflict een adempauze voor. Maar ook al spreken duizend wijze mannen, Een domoor blijft volharden in zijn plannen.…

Mag ik je adempauze zijn Adem jij mij in Adem ik jou uit Leer jij me warmte voelen Ik jou ’t zuchten dragen Zullen we daarna samen eens een ademhaling wagen?…

Een adempauze of sabbatical Heb ik mijzelf maar zelden willen gunnen Toch moet dat, óók voor workaholics, kunnen Je leeft tenslotte één keer al met al Ik laat de hele boel de boel. Voor even Tot weerziens in Week 6, 2007…

Als het donker teveel tinten duister kent donkeren de dagen als schaduwen voort volgen ze elkaar op zonder adempauze geef ons heden ons dagelijks licht want zonder warmte lijkt het leven een koude plicht…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Ze liet zich lezen in een lange adempauze van de tijd. Mijn voeten in de aarde. Haar vleugels in mijn dromen. Mijn ogen verankerd, mijn hart voorgoed verloren. Haar laatste vlucht. Mijn nek, een dankbare oase voor een afscheidskus.…

in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van vele monden, stokt alles, al is het maar even, in de stilte van een adempauze…

Lodewijk Napoleon Broer van Bonaparte Was kort onze koning De aardige man sprak In z’n beste Hollands Vanaf het balkon van Het Paleis op de Dam: “Ik ben jullie konijn” Bij elke adempauze Juichte Amsterdam: “Lang leve ons konijn” Blij met zoveel bijval Vervolgde de Fransman: “Dag en nacht zal ik Over jullie braken”…

Een stilte met de adempauze, Maar hij vervolgt met zijn ‘wear sunscreen’: “Soms brandt alles om je heen, dat kun je niet vermijden, maar laat dan desalniettemin de liefde met u vrijen. In Almere, uiteraard. Vrijen in Almere.”…

gouden wolken dalen neer… lucht als een gedicht gevoelvol warm verlicht de zon een adempauze lang op mijn gezicht ik glimlach zacht en laat het beeld haar ingewerkte impact doen slechts duizendmaal en één, een zoen een streling onverdeeld langs buik en rug ik wil terug naar dat moment klimmen, op de ladders van een gulden dag ik…

Op de brug in het plantsoen kijk ik over het water echtpaar Zwaan met kroost zwemt bij de spuitfonteinen Het bruisende geluid heeft een ontspannende werking dan vallen zij even stil nemen een adempauze Op het bankje nabij het vogelgezin zitten jonge mensen een scooter staat nabij hen milieuvriendelijk, want electrisch En ook nog eens…

Een hartstochtsloze en totale aanwezigheid maakt zich nu kenbaar en het is of in een diepe adempauze van de tijd, dichtbij, een pasgeboren kind zich stil, volmaakt en ademend bevindt. ------------------------------------ uit: 'De Oude Kustlijn', 2002.…

Het bos vergroeit van inspanning, daarin zweet het mos, groeit dicht, het blijft bestaan, de adempauze heeft het uitgeput, het bloeit en verdort, het past zich aan, het licht wil niet dat z’n takken breken in de wind, hoor hem smeken met de droge lippen.…

de demonen hielden zich schuil onaangekondigd nestelden ze zich in de spelonken van mijn geest zonder gêne legden ze mijn moeizaam verworven schuilplaatsen één voor één bloot meedogenloos blokkeerden ze mijn gedachtenreizen ontwrichtten de grond van mijn bestaan voegden angsten toe aan het fragiele palet in een sporadische adempauze werd…

vijand geven elkaar een hand aan de frontlijn ontstaat een broederband door Het Kind dat tussen hen is geboren Sjaloom is het, wat ze beiden graag willen soldaten wisselen hun sigaretten en wijn ze willen geen oorlog, maar vrienden zijn het heimwee naar huis doet hen verstillen na Kerstmis bulderen de kanonnen voort het was slechts een adempauze…

stille passanten die zijn uitgereisd Al mijn wensen vallen in het niet Alles is los mijn hoop is vergrijsd Mistig uitzicht op het pad Wezenloos de klappen vangen die het leven toebedeelt Bij de één wat meer dan bij de ander Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt De juiste stappen zetten in het leven Thuiskomen is het grote verlangen Adempauze…

leven met de pijn, gereinigde zuiverheid uit de bron van wilde regen voedsel voor de zintuigen niets te missen maar niet alles te moeten begrijpen, haar schoonheid in armoede te laten rijpen, de houdbaarheid te zien in het goudgeel koren, de aren onscheidbaar tot aan het kaf niets van hun eigenschap hebben verloren elk detail een vaste adempauze…

Spoedig berijpt door kille winterhand het teer skelet van ’t herfstblad, als je even adempauze neemt en het te ruste legt, breekbaar als glas. Wanneer regen overgaat in sneeuw en de vijver langzaam in ijs haar rust zal vinden, wanneer de laatste ganzen vertrekken voor hun lange reis, beloof mij dan een nieuwe lente, een nieuw begin.…

Zet na zet spelen we het spelletje mee Alle punten voor ons Een adempauze van besef wordt gevuld door problemen van een andere orde Verven, kopen, pakken, sjouwen en een stijgend saldotekort Onze inboedel in mijn hoofd en weer terug Op zijn plaats in een andere ruimte Onze ruimte, onze ruimte zolang we willen Onze plek, die we van ons…

Het wordt zo vreselijk moe, is aan een adempauze toe. Al de emoties zo intens, dat is niet goed, voor geen enkel mens. Ik sta te wankelen op mijn benen. loop op het achterste van mijn tenen. Mijn verlangen om jou alles te geven, beheerst mijn hele leven. Maar ik kan niet stoppen met geven, dan zou mijn hartje stoppen met leven.…