Teevendealdealers
hartenkreet
Als drie rasacteurs zaten ze op een rij,
net die beeldjes Horen, Zien en Zwijgen,
ze gingen moeiteloos door met hun geglij,
ingestudeerde schuldmimiek en getergd hijgen.
Drie kleine kleutertjes, die zaten voor het blok,
de ene keek nog dommer dan de andere bandiet,
bij iedere uitspraak creƫerden ze nog meer smog
en hun geheugens waren bewust…