Alle inzendingen over aflossing

teer wit het weer het vertakte uiterlijk van diverse struiken trotsgrijs torenen de populieren hoog boven de verzilverde elzen en meidoorns uit oprit met wilgen doet een boerderij vermoeden waar mist triomfantelijk hangt onzichtbaarheid bevroren stuiptrekking is van verlate winter voorjaar aflossing van de wacht…

Ik hoor u al: “Wel heb ik van mijn leven, Het is toch Axel-van-der-Ende-dag?” Maar zinloos is het doen van uw beklag, De estafettestok is doorgegeven. Vormvast zal ik u donderdags bedienen, En als u cijfers geeft…..bij voorkeur tienen.…

zij zwaaide haar scepter over onze jeugd soms was er vreugde maar die sloeg zij even hard weer neer als dat zij opgekomen was wij waren kinderen zonder keus geloofden niet in sprookjes wel in een boze moeder die prinsesjes angst aanjoeg en zich gedroeg als de heks onze appels waren zuur en de prijs was veel te duur wij lossen…

uitgerekt hangt of wellicht, als laatste eer, zich wat opgeblazen manifesteert en de uitgestoken fallus als enige dankt misschien is men hem al tijdens de laatste stroom door de leiding gaan haten maar kan ook door een mensenhand slordig zijn achtergelaten plons, daar valt hij, nog onverwachts zo snel had hij toch niet aan de aflossing…

dimensie het bewijs is geleverd en de tekst nageleefd ieders bewondering kan het niet wegdragen verschillen in opvatting zijn mijn geluk de stofjes dansen en een vlieg stoort mij rust ligt op mijn ingeslagen weg al wandelend langs de muren van mijn grenzen leer ik mijzelf afstand te nemen van het leven, dat ik eens als gelukkig zag de aflossing…

Het is een eer jawel, maar geen cadeau Voortaan zal je Driek hier wekelijks missen 'k Geef eerlijk toe er is maar één Van Wissen Je ruilt een AUDI voor een deux chevaux Was Driek nooit naar Istanbul vertrokken Dan leefde ik nog teruggetrokken…

uit Waar rond plonzende monding Een grote-ogen-opzettende menigte Zich staat te vergapen aan wat kikvorsmannen Die al twee dagen lang vruchteloos Forensisch aan het zoeken zijn Naar een springer in de maalstroom Vertelt een autowasser schouderophalend Mij bij navraag doen laconiek in de zon Dat diegene zijn bankschuld Niet meer aflossen…

Ter aflossing van ons aller erfschuld; verworven door onbezonnenheid van onze aartsouders. Verblind als ze waren door drang om weten; niet voldoende hebbend aan 'zijn' in het aanschijn van het paradijs. Verdreven en verweven in pijn en sterven dwaalden zij en de hunnen rond in onbegrensde donkerte.…

zo nu en dan is er even die glans van een vervaagde herinnering, het venster ruw van oudheid met wat glas waar het licht van schuwt mijn zomer is de grijns van de verniste wolken voorbij en duidt mijn bestaan op de aflossing van karma, niets tegenstrijdigs verhaalt het verleden in het lijden van telkens het ontwijken ervan nochtans laaf…

Knallen zoals Fanny Blankers-Koen Niet te stoppen, zelfs na een valpartij stond ze op en liep prompt voort vrank en vrij Met de schwung van een wereldkampioen Op de aflossing kwam ze echt van ver Haar tegenstanders verkrampten, ijskoud bleef ze relaxed en versnelde naar goud Het pientere buurmeisje een wereldster Femke Bol doet heel holland…

Er wordt aan spotjes voor goedkoper lenen Met nieuwe regels paal en perk gesteld: De rente dient voortaan exact vermeld Waarmee de mistigheid moet zijn verdwenen Maar met een wet die mistigheid verbiedt Verdwijnt helaas de irritatie niet…

verban dan toch de klappen op getormenteerde lijven; uit de stem van mijn geweten het gekakel van uitgesteld relais geneest de eeuwigheid zichzelf door straks de tijd en haar ontdekkers uit te schakelen elke vorm is een concessie als een ongeboren baby nog niet gekneed door de wanhoop van hun vaders elke vorm is een concessie een aflóssing…