Ik draag bewust en braaf mijn steentje bij
Papier hier, glas daar, overal staan bakken
Je kunt me nimmer op gesjoemel pakken:
Ik schift tot aan de kleinste batterij!
Maar denk ik aan Chemours dat troep nooit zift
Dan voel ik me met knoopcel flink geschift…
Als toppunt van het burgermansfatsoen
volg ik de Postbus 51 lessen,
creƫer met harde hand bij lege flessen
apartheid tussen bruin en wit en groen
Ook vul ik met een achteloos gemak
de chemobox met lege batterijen
en ledig ik na afloop van het vrijen
condooms in de daarvoor bestemde bak
Maar wie, o wie zal na mijn overlijden
de ziel van…