Alle inzendingen over afwezigheid

Jouw afwezigheid een breekbaar masker danst in het moeras jouw aanwezigheid de zon die je huid verwarmt ochtendmist verandert adem in nevel spinnenwebben als geweven herinneringen golven in schelpen fluisteren jouw stem een komeet in de nacht…

Gelijk een indoor-wielerwedstrijd Alsmaar in ronden Maar dan in volkomen afzondering Dagenlang stond stil, de tijd Contactloze verwondering Toch heb ik weer gevonden…

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet meerstemmig weerschijn tekent reeds de wand door schemer die eeuwig het daglicht tart…

De eerste reactie is schande De tweede is vreugde Jammer dat je elkaar niet eerder hebt ontmoet Vreugde dat je niet te laat bent Geen ziel leeft voor altijd Alle bomen reiken tot aan de hemel Iemand om naar op te kijken Aanbidding, vergetelheid De aarde verteert alles De straf is afwezigheid Verloren En geen weg om te gaan…

ik neem je mee al denkend vanaf nu sta je in mijn landschap achterlatend, waardoor dit pad, deze bomen hun vallend blad alle ogen en vingers niet langer onwetend zijn maar wijzen naar jou zonder weefsel in uitgestrekte afwezigheid…

Het blijft maar groeien en vult heel de huiskamer -- dat jij er niet bent.…

ik vraag me af waar ik ben als ik hier niet blijf over duizend dagen zijn alle vezels in mijn lichaam vervangen zal ik nog herkend worden als ik door onbewoonde straten loop klinkt er nog muziek tussen oren voordat noten ontluisteren overal is verte, nergens nabijheid zeven dagen lopen ommuurd is dan ook alleen ons gemeenschappelijk…

wat valt er nog te zeggen als stemmen zich vernauwen tot geluidsgolven, een beweging van lucht, een trilling in het universum, nu de bron is verdwenen en het oor zich niets meer voor de geest kan halen…

daar gaat hij weer, met aktentas en op zijn arm een regenjas hij zwaait afwezig naar een raam waarachter stille schimmen nauw zichtbaar door het glazen glimmen samen zijn met slechts zijn naam.…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…

ik zie, ik zie wat jij niet ziet het is groen en het beweegt het slaapt niet onttrekt zich aan tastbaarheid holt achter blinde feiten, schuilt in laaghangende schemer oogst aanmaningen en onbetaalde rekeningen ergens lijkt bloed te stoppen met stromen aan verjaarde zonden voorbij zou het zo eenvoudig zijn is er droogte na het avondeten…

Afwezigheid hoor mijn protest tegen afstand en leegte tegen het on-weten, hoor het in mijn stille zwijgen geworteld in mijn leden en laat de nachtschade mijn vrolijkheid zoeken in de botten van mijn lijf zo ik lach bij het wakker zijn bij dageraad !…

natuurlijk kan je afwezig zijn zonder lijfelijk afwezig te zijn zodat er in een menigte dikwijls veel meer mensen afwezig zijn dan zij die werkelijk aanwezig zijn zo ken ik iemand die volgens zijn zeggen nooit ergens echt aanwezig is geweest…

Toch stelen we de show daar al die tijd, We schitteren er door afwezigheid.…

Soms vindt mijn gezelschap mij wel wat afwezig en verdenkt men mij vervuld van diepzinnigheid, maar dan houd ik mij totaal nergens mee bezig, terwijl men het opvat als teken van wijsheid.…

Geef toe, het is waar je bent steeds meer bij haar ...........steeds meer bij haar in jouw gedachten waar je mij niet binnenlaat .........niet binnenlaat alsjeblieft, praat met mij, ik houd van jou .............ik houd van jou dus stop met dromen nou en beleef het echt met mij ..............het echt met mij zet mij niet buitenspel…

Zo ben je daar aanwezig zo ben je weg dan afwezig Ik kijk naar je mooie ogen ik lach om je grappen kijk even niet weg was je, kan het niet snappen Afwezig, weg en nu? voor altijd niet meer daar afwezig, weg het is stil, klaar De tijd gaat door de klok staat even stil ik moet verder zonder maar dit is niet wat ik wil…

Afwezig, Afwezig van iedereen, Eenzaam, Niemand die mij hoort, Verloren, Geen enkel woord…

Je komt me zo voor zo een beetje afwezig of is het niet zo…

zonnig terras weer verandert met de wind of zijn afwezigheid…

Hier en daar een blad de afwezigheid van wind geeft alleen uitstel.…

Hoog in de bergen: stilte, de afwezigheid -- vooral van mezelf.…

aan het hof van koning Nobel verzamelen zich de dieren uit alle windstreken de vos, die is afwezig welnee, dat is de beer uit het verre oosten hij verheft zich grimmig op zijn achterpoten de zon komt op bij de K(r)im de beer, die geen vos is wil afwezig zijn rol spelen in hedendaagse fabel…

Je bent niet hier maar ergens. Ik ben daar niet. Al is het er, dat ergens, ik vind het niet. Ik vind het niet dan ergens, waar jij nu bent. Waar ik niet ben, ik die alleen maar ergens voor jou ben. -------------------- uit: 'Niets', 2005.…

Voor Myrthe Alleen de wereld Om je heen bestaat Nog, maar niet Meer voor jou Je zit hier wel In je hoekje Afwezig te zijn maar Je hoort er niet meer bij Verloren in de tijd Niemand die je ziet Niemand die je kent Verwaarloosbare aanwezigheid…

wat Je daar zegt, Anne van der Meiden - Predikant en ook Communicatiegeleerde - Als ik jou hoor Zeggen dat geregeld Mensen bij een uitvaart- Plechtigheid het hoogste Woord voeren, met verreweg Het meeste misbaar aanwezig Zijn, terwijl zij toen Ze echt nodig waren Aan het ziekbed Van de overledene Schitterden Door afwezigheid…

IN MEMORIAM EEN VRIEND Voor Jannes Oosting Pzn Vrienden werden we toen anderen Ons buitensloten, jij omdat je Een kind met een beperking was, En ik omdat ik er sowieso al Niet bij mocht horen, Zo had de harde kern besloten - Zo kwam jij voor mij, En ik voor jou op, En dachten we nog helemaal niet na Over onze toekomstige afwezigheid…

Huil maar voor hen die niet echt verjaren omdat ze er wel zijn maar niet bewust zelfs in hun dromen een schulp zoeken om weg te kruipen ver weg van iedereen in een andere wereld leven met verdriet het leven glipt ze door de vingers huil maar met hen…

Waar zij gemist wordt vult zij nieuwe sporen met groeiende afwezigheid.…

Het landschap dat zich in bochten wringt Om niet op te vallen, om er niet te zijn In een hoek weg te duiken, te schuilen In een schaduw van schimmen Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal In licht dat zelfs geluid doet dimmen In lucht die nevel druppelings doet druilen Met tranen van doorzichtig kristallijn Daar, waar een zwarte vogel in stilte…