Met een gespleten geest, probeerde
'k destijds de draad weer op te
pakken
Koesterde het leven, maar
't leven was niet weg van mij. 'k Stond
op, om niet voorgoed te verdwijnen
Vervolgens groet' ik jou in stilte
nauwelijks hoorbaar reso-
nerend
Fietste ik de lange dijk
dan was de wind tegen mij. Steeds
trap ik door om niet weg te kwijnen…
Onbestemd kijk ik uit het raam,
het Alhambra op mijn schutting
trekt mij in een wormgat,
heilzaam Andalusië tastbaar nabij.
In mijn geest hoor ik een fontein.
Het Generalife fluistert mij woorden toe:
kijk naar de blauwe lucht, voel mijn warmte,
stap naar het opvlammende vuur,
2000 kilometer overbrugd in één diepe zucht.…
Wanhoop,
hun hoeven
scherp gesmeed
snijden in zang
bloemetjes op jurk
vertrappen en verscheuren
haar borsten openen,
in haar navel dansen en
zij verzet zich niet
kortademig niet te stillen
zij taalt naar altijd meer
tragiek in haar gelaat
de laatste vlam in stervende stieren
zij
Virgen de los Reyes,zigeunerin,
Maya, ornament van het Alhambra…
En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren? of wel, huisde er
Morenkoning nog eens en wat zo klonk er,
Was 't het gespeel van alle zijn fonteinen -
Droppengeklater in de zilvren zalen -
Vrouwengepraat van die in kanten sjalen
Gehulde en parelen?…
En op de top wat wonk er
Rode lantaarn van het Alhambra? ruiste er
Wening uit rode muren? of wel, huisde er
Morenkoning nog eens en wat zo klonk er,
Was 't het gespeel van alle zijn fonteinen -
Droppengeklater in de zilvren zalen -
Vrouwengepraat van die in kanten sjalen
Gehulde en parelen?…