Alle inzendingen over alom aanwezig

Is Kaag een heksje op een bezemsteel Die vraag houdt mij de hele week al bezig Is zij als Allah hier alom aanwezig Geeft zij als God een vlammend eindoordeel Dat “referendum” zorgde al voor pijn En haar beschimpen moet weer strafbaar zijn…

Die altijd alom Aanwezig bent, Ons volgt op Al onze schreden Zonder dat wij Het zelfs maar weten, Ons steun geeft Bij verdriet, Het geluk met Ons deelt, Levert soms onverwacht Een bewijs van je bestaan - Op de schone Keukenvloer, Gelukkig, je bestaat!, En wij kunnen Je niet vergeten…

nog voor ik iets kan zeggen spuwt wind schaduwen op mijn woorden zwarte vlinders, alom aanwezig, weigeren te wenen, slepen zich voort ongewenst door de doorzichtigheid van maandrift ik sluit de nacht en de wervels van mijn slaap de ochtend brandt jouw mond vol waaien…

De natuur blust uit in een te vroege zomer alle vruchtbaarheid verdroogt wat regendruppels tikken vluchtig op een stoffig raam als je naar buiten kijkt zijn ze al versmolten in het alom aanwezig stof rest slechts de vage geur van verdampte vochtigheid die je verlangend insnuift (aangepast)…

na zijn dood was hij alom aanwezig onbereikbaar daar ze haalde het huis leeg verkocht het maakte een nieuw leven nu zit ze daar laat de dagen verglijden in een vroege slaap neemt moeizaam afscheid van verwarde dromen droomt dagenlang van de nacht en wacht en wacht en wacht…

dat op het slingerend pad door het avondland nog laat ontwaakt waar een buizerd op eenzame hoogte door mijn blikveld wiekt en een knoestige eik met zacht geruis me koelte biedt waar ik met buizerd en eik in het geslonken land en licht verzink nog lang in de schemering alom aanwezig blijf .…

waar stilte ademt in de laatste tekens leven rouwt afscheid in het alom aanwezig zijn van pijn er is geen strijd maar een serene rust van overgave de hand voelt warm in bevestiging van samen nog klonk je naam in de herkenning van zijn laatste blik inkeer ademt stilte heel zachtjes sluit ook zijn gezicht…

Het heden waarover ik struikel, een dunne waslijn aan de horizon, die al eerder overspannen was,schrikdraad waaraan de alom aanwezige schaduwen hangen, ik spartel tegen, verlangend naar een integere engel die bestaat, ons het onzichtbare verklaart, terugkeert op haar schreden wordt ik door tijd en ruimte en onder een mantel van…

ik wist dat zij zouden komen kleine spiralen van zand voelde ‘s morgens de zon al prikken op mijn gezicht en hand ook het steels verschieten van de duinse schaduwkant waar de alom aanwezige gekko’s kartels stappen op de rand nog hangt in de pittige geur van olijven ui en paprika een kip te garen op het vuurtje dat maar niet…

met zachte stem vertelde jij over het leven kleine anekdotes die in woorden hun verhaal zongen hoe zij uit omgeving vorm en kleur kregen nieuws bloeiden door informatieve geuren en extravagante smaken jij liet ons delen in het alom aanwezig zijn van zovelen ieder met een exceptionele bijdrage om diversiteit te schragen…

de schittering van het gebroken schelpenpad dwingt mij af en toe een oogje toe te knijpen maar statige koningskaarsen weten mij tijdens mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid feilloos langs de alom aanwezige duindoorn te leiden zonder daarbij te worden afgeleid door de lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen die het tot nu toe moesten…

aanwezig zijn in tal van hoedanigheden zonder verplaatsing jouw gezicht in mijn handen energie gevat in verstrengeling van diepste emotie wolkjes atomen als restanten van onze dromen…

sporen in het zand de rand reeds afgesleten hier kwam een mens voorbij alweer een hele tijd geleden met welzeker een last vol oude jaren zichtbaar aan de meegesleepte lijn zijn naam is onbekend het kan Horizon zijn geweest of Kim, wie weet zelfs Einder de wind is nu zijn milde helper en ook de tijd, ongrijpbaar en toch nog immer alom aanwezig…

De melancholie is elke herfstdag alom aanwezig. Dat mystieke is de hele dag met je gevoel op weg. Tot de zon bloedend onder gaat. Dan komen de mistflarden over de verkleurde blaadjes op de grond. Zij zorgen voor een beeld die niet van mijn netvlies verdwijnt. Herfst, te mooi om voorbij te laten gaan.…

blijkbaar heeft mijn hart de regen verzonnen en is er zonneschijn alom aanwezig die me koestert maar hoe ik me ook nestel naar de windrichting is het telkens weer dat verzuurde hemelwater dat door mijn aderen vloeit soms ijskoud dan weer een voorjaars briesje maar altijd is het die zilte smaak die aan mijn lippen hangt vluchten heb…

aanwezige hitte ik werd door de natuur verplicht aan mijn eigen zout te likken…

Langs vale wintergrenzen, het loodgrauw in de lucht, vermoedens gevat in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van…

aanwezig blijf ik dromen van een hemel op aarde, laat alle dagen vredig komen en verglijden bemoedig elk schepsel tot een verbonden bestaan je vindt me in goed en kwaad, in sterkte en broosheid in licht en schaduw, vreugde en leed weet dat ik louter liefde ben, in jou en mij in alles en altijd…

Bladeren die mij verkwikken, wanneer de hitte alom aanwezig is. Als een boom geworteld aan het water, zo is onze liefde voor elkaar Elk seizoen van het jaar brengt ze haar vruchten voort. Ik besef hoe wij met elkaar verstrengeld zijn. Zou niets anders willen dan dat. Jij bent mijn...,levenslicht.…

Van de haven, de monding van de Schelde te Antwerpen, gevaar en gespuis alom aanwezig tot in alle havens van de wereld... het mocht en moest veranderen vanuit het binnenste van de hoer (jawel!), het innerlijk der volwassen vrouw die voortaan van zichzelf houden zou.…

Als ergens donder raast Bliksemflitsen klieven duister En gierend briest de storm Denk ik aan jaren terug Toen ik angstig wegkroop In een hoekje van de kamer Mijn handjes beschermend Voor mijn ogen Maar donder raasde boven al En ’t licht zeefde Tussen mijn vingers De onrust was overal Om mij heen en in mij Nu is er Zelfs ook zonder…

Ooit was je nog ver weg iets voor oude mensen griezelige sprookjes Inmiddels ben je alom overheersend aanwezig terwijl je leegtes schept zoveel tranen uitzuigt dat alles rondom lijkt op te drogen Kom je zo dichtbij dat je het leven soms reeds op afstand doodt…

zwaar valt het ademen waar de onenigheid alom zich breidt een zee van onrust steekt de nachtwind op in 't kinderhart 't teder beven mensen smart wat de ziel tot ziel niet uit kon spreken stil in 't gebed Gods blijde gloed komt binnen kinderen genezen naar 't nieuw van morgenrood…

Vecht mijn aanwezigheid aan, Kan me niet schelen Ik geef je naam niet vrij Voor vast en zeker Geef ik om jou !…

alle schreden zijn versteend en toch vind je me steeds weer ineengedoken onder tafel wanneer je droge, koude mond het niet meer alleen kon halen je armen zo geluidloos zwaar toen ik ging schuilen achter naakte wind en nauwelijks beslagen ramen vele volle manen hebben mijn schaduw zwijgend beweend want ik hoor nog elke stap…

de zachte lenigheid van jouw tong en lippen blijft zich tonen en voelt als aanwezigheid!…

hèt moment is nu waarin mijn heelal aanwezig is…

Morgen zou je jarig zijn morgen zou ik bellen, de kaart zou allang gepost zijn, omdat die er op je verjaardag zou zijn, je zou pronken met mijn gestuurde kaart, je zou trots zijn, morgen, zou je jarig zijn, maar je telefoon is afgesloten, je brievenbus behoort een ander, de postzegel is op een andere kaart gegaan omdat jij, het daagse…

Japans bedrijf failliet er overlijden tegenwoordig steeds vaker mensen waarvan ik dacht dat ze al dood waren komt dit ooit nog goed het is vandaag later dan het gisteren was, er valt een stukje ruimte tussen twee tijdperken, zeg maar dolenderwijs ter plekke een gedicht als tijdmachine best wel een dingetje eigenlijk hoewel, aanwezigheid…

In de stilte in herinneringen in woorden in die andere taal. Bij mij om me te beschermen dicht tegen je aan en ik na al die tijd toch huil.…