Alle inzendingen over alweer

die steen is mijn moeder niet die steen is niet mijn pa verweerd en hard en koud ik hark en plant verdriet alweer opnieuw verweesd keer ik terug naar het leven…

bijna geveld door een overdaad aan piekeren besluit ik naar het strand te fietsen de wolken hangen laag waardoor ik even de hemel kan raken wind blaast opnieuw de muizenissen uit mijn hoofd ik vlieg met de meeuwen mee er golft me wat goed gevoel toe…

september drijft in regenbuien naar oktober de wilde eenden zijn er nog alsook wat schokkend nieuws als vals getij licht en donkervallen argeloos in stervend gebladerte en wij maar belachelijk doen in een mengeling van eigenheid realiteit en dromen…

Er ligt een dag te wachten voorlopig blind en koud ’t is ruim voor achten en nog droog ten zuiden van het oosten scheurt de hemel open toont het vermoeden van een dag tot zover is het droog er komt wat kleur in ‘t leven de dag komt er echt aan de eerste zonnestralen priemen net voor er pijpenstelen staan…

Dit is het weer Waarvan je automatisch Langzamer gaat fietsen Grauw is de lucht Waar geen kleur in zit Flauw is mijn dag Waar geen smaak aan zit De ijskoude wijzers Van de winterklok Zijn net als mijn vingers Bevroren door de sleur…

Of ontkomen we aan de averij,door in een dwingend gebaar, de klokken in muiterij de stilte te verstoren, of gaat de tijd in vlijt verloren, zijn de afgevallen rapen nog niet gaar, en springt de wijzer naar het hele uur, verschoten vreugde is van korte duur, blijken reeds geplukte druiven zuur, lijkt alweer een jaar verloren, of ben ik alleen…

Het blijft een 'práchtig paar' hoor, daar niet van Maar 't begint er nu toch ernstig op te lijken Dat ze het liefst ver weg zijn, bij de and're rijken En wat het volk vindt, is niet écht hun pakkie an 'N slot, 'n ranch, 'n luxe villa, gratis vliegen En foute Stichtingen om ons in slaap te wiegen.…

Vandaag heeft Wouter samen met Verhagen Het zoveelste conflictje bijgelegd 'Een misverstand', werd iets te vaak gezegd En verder a.u.b. niets over vragen Ze stonden met opeengeklemde kaken Wat nooit meer heelt, verbeten goed te maken.…

lag de kaart in de bus tussen reclame en huis aan huis weer een vriend dood en nog zo jong als een zestiger aan alles denk je dan terug en waarom hij maar dood ging ergens denk je aan het noodlot mooi woord voor die blinde kracht die rottig schept en vernietigt noem het God, maar zou te veel eer betekenen, zie beter verloren geliefden…

Waar ben je nu als wat je bent Wat te zien is is niet gewend Vervaagd door het verdwijnen in de mist Misleid door je schaduw heb ik mij vergist Je contouren leken zo sereen En toch de wolf in schaapskleren als vroeger en voorheen…

Van de week kwam ik de dood weer tegen. Hij genoot van alle tranen die er vloeiden. Ik tikte hem aan: “Heb je dan nooit genoeg? Mijn man , mijn zoon, zovele vrienden. Je rukt ze uit mijn leven.” Hij hief zijn vinger dreigend: “En jou haal ik ook wel op, maar dat duurt nog even.”…

Daarnet stond ik nog aan de kop Maar net bij een blik op de vliering Dacht ik na over kerstdagenviering Het jaar zit er haast alweer op Vandaag niks actueels van uw verteller Dan gaat de tijd tenminste niet nóg sneller…

Een kus blijft op m`n netvlies staan en dan moet ik alweer gaan...…

Hier komt alwéér die zin: Hoera, dit is een triolet! Ik zei 't al aan 't begin.…

Ik heb me ontzettend naar gevoeld Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb ontzettend veel gehuild Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb je ontzettend veel gemist Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb veel aan je moeten denken Maar nu gaat het alweer wat beter Ik heb heel veel van jou gehouden Maar nu gaat het alweer wat beter…

Het moorden houdt niet op in Amsterdam, Men liquideert elkaar daar bij het leven. Het wordt nu wel een beetje overdreven, De halve onderwereld ligt al lam. En ik voorspel, als dit niet overdrijft, Dat er op ’t laatst maar ééntje overblijft.…

Heel soms kan ik de hemel zien en alle engelenkoren horen; dat lijkt onmogelijk misschien maar daartoe zijn we toch geboren opdat er vrede zonder pijn en mensen vrij en ongedwongen elkanders broers en zussen zijn, en helder van geluk gezongen; maar 'k weet: vaak is de vrede zoek, en wacht en wacht ze lang op morgen; bestaat ze enkel in…

Alweer een schittering in mijn ogen afkomstig van haar stralende gezicht alweer de oncontroleerbare snelheid waarmee mijn blik zich op haar richt Alweer de drang om te blijven staren maar om snel weg te kijken tegelijkertijd alweer de verkeerde beslissing genomen en bij het volgende station was ik haar kwijt…

Zoveel lentes alweer, ieder jaar, elke keer, zoveel lentes alweer in the Spring. Ieder jaar, elke kaar zijn het de krokussen op het Voorhout, is het de voorjaarswind waar je van houdt, zoveel lentes alweer even warm en weer koud. Zoveel lentes alweer word je oud, langzaam oud in de voorjaarswind waar je van houdt.…

het is alweer de tijd van kersen tijd van abrikozen klein die blozen het is alweer de tijd om eens te peinzen wat is er mooier dan een blos…

Alweer is je gedicht geweigerd. Alweer is je ego gekrenkt. Wat denkt men wel dat jij niet denkt?…

Het darmkanaal blijkt wonderwel geschikt voor opslag en transport van contrabande. Na aankomst ledigt men zijn ingewanden en geeft de bips prijs wat werd ingeslikt. Wat uit dit kort betoog dus wel gebleken is: ‘t woord smokkel-aars heeft duidelijk betekenis.…

’s Morgens koeren weer de duifjes, ik lig dan nog in mijn bed. Het is steeds een blij ontwaken, pijn en zorg opzijgezet. Ze vertellen, dat de lente komt, waar waren ze gebleven in die koude wintertijd. Heeft iemand hen misschien opnieuw een stem gegeven? De mezen vliegen in het kooitje aan de muur, om de beurt, het zijn er vier. Hoe moet…

Alweer een jaar geleden, lopend naast de kist, bloemen met linten, Het ligt allemaal weer in het verleden.. En weer sta ik aan uw graf, voor de zoveelste keer, Alweer een jaar geleden, toch doet het nog heel zeer..…

Het leven zou een heel stuk leuker wezen Zonder die cijfers van het CPB Je zit er toch de hele dag weer mee Twee handen op je knip, in angst en vreze Waar kan ons arme land nog moed uit putten ( uw eigen regel, eindigend op; 'Rutte')…

Daar is een dag geweest alweer een geest in mist een dag voorbij heb niks gemist alleen de mist trekt langzaam weg weg van mij op weg naar alweer een dag voorbij…

Zo had ik je nog niet gezien: terrein wuivend van gras speciaal ontsloten voor de voeten van wandelaar ik Je bent mijn glooiing zonder slangenbeten, peilloos diepe kloven, prikkeldraad of paden. Je bent als kon ik in je thuiskomen: lief lijf, zacht jachtgebied.…

Liefdelevolle handelingen onder het wol niets is ons te dol We gaan nog even door nu meer als ooit te voor Zweet vloeit in overvloed en op je gezicht verschijnt een rode gloed Verhit door hartstocht vliegen we steeds vaker uit de bocht Als dan de morgen zich meldt en ik door mijn baas uit bed word gebeld Weet ik dat het tussen ons wel…

hit hithit hit hit hit hit hithit hithit hithit hit hithit hithit hit hithit hit hithit hithit hit hit hithit hit hit hithithithit hithit hit hithithit hithithit hit hithithit hit hithithit hit hit hit hithit hit hit hithithit hit hithit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hit hithit hit hit hit hithithit hit hit…

Je kijkt zolang naar iets uit vol vrees of hoop, maar de dag gaat voorbij, de uren op de loop. Het volgende komt aan, zo is je bestaan en ook dàt gaat voorbij en alles blijkt ijdelheid. Naar Prediker: alles is ijdelheid...…