9 resultaten.
helende twijfel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.366 de laatste vrouw omhelzen,
enerzijds;
de etterende stilte van de laatste baarmoeder
doorboord,
in mijn schuwe harige handen voelen woelen
roerloos ziekteontsmet water,
sprakeloos ben ik, geheel merg.
en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld
beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel;
in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd
open ogen…
avondstrand
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.052 ik breek
ontroerd
mijn woorden
ga liggen
op het avondstrand
je okselholte
sluit haar rangen
neemt bezit
van mijn gezang
bloemen omkransen
de ijle wonde
in tweestrijd
ga ik heen…
Twee werelden
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 70 ik weet dat
als zij lacht
iemand aan de
rand van haar
bewustzijn
op haar wacht
een vage zwaai
waar donker
even lichter kleurt
lucht bewegelijk
naar het pril
van lente geurt
ambivalentie
maakt haar
blik onzekerder
in de keuze van
de stap vooruit
of een zwaai terug
ze is blijven staan
op het randje
van twee werelden
met lichte…
Lage branding
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 169 In de luwte
van laagte
lijkt de zee
uit te steken
boven mijn kruin,
of zou het komen
door de hoogte
van het duin?
Langs mijn eigen hijgen
hoor ik palmen ruisen,
ondanks dit blindzwijgen
zie ik de zee immer bruisen.
Ik zoek nog steeds een strand
met de koelte van kiezels
en de warmte van zand,
met lichtvoetig water
en zwaarlijvige…
Ambivalent
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 277 .**
Albania, Tirana, september/oktober 2016
* Zowel zalig- als heilig verklaard in respectievelijk 2003 en 2016
** Soms enige ambivalentie i.v.m. dubieuze geldstromen...!…
Afscheid van Petra
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.680 Het is allemaal niet meer duidelijk
ambivalentie neemt de overhand
paniek slaat toe
de vuurrode bank dreigt te verkleuren
onder de omineuze gulden speren van Ra
Maar tevergeefs, het doek valt
op het commando van een korte, kleine
nietsontzienende klik
verdwijnt het leven uit de gloeiende kamer
langzaam, in een angstwekkend gestaag tempo…
Arcanum XVIII De Maan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 177 onbekende
als maanstralen priemen
door een gat tussen de wolken
verbleekt de nacht
tot onwezenlijkheid
want maneschijn is schijn
weerspiegeling
die terugkaatst op het zwarte water
op de linkeroever blaffen honden
op de rechter huilen wolven in het woud
wild en tam
in koor
de grens tussen wat echt is en wat niet
vervaagt
ambivalentie…
Rien ne va plus •
gedicht
3.0 met 15 stemmen 5.917 'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien'
Slauerhoff
Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het.
Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van
Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep
onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer
zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven,
je dicht en heerst in het geniep over…
Iedereen
gedicht
2.0 met 19 stemmen 4.658 Normaliter drukken wij hier onze Havana's uit
in de aardbeien met slagroom, rijen tegen de serveersters op
en kotsen brullend van ambivalentie in de champagnekoelers
om onze lediggang te vieren.…