Alle inzendingen over anatomie?

een appel betekende eens verbod terwijl een vrucht later schreef van onsterfelijkheid bedenk maar kunstzinnige vruchten vochten zich knap binnen anatomie…

nanacht en het meisje ik zie dat ze slapen gaat ze sluipt uit haar daghuid van opgaande zon die ze over een blauwe stoel te treuren hangt -------------------------------------- uit: Anatomie voor moordenaars (1965)…

Je wenkbrauw van goud is boog boven een oog als een groene zee koud je haar lokt in vuur en je wang van rode aarde uit de diepte het brood welt in huid en in melk en doopt op je tong en vertelt hoe je loopt voor de duur van mijn oog - dan eet ik van je, drink ik van je, dan adem ik je adem in en zink ik met de zee die me ziet verder weg…

ik ben geen dwerg, ik ben geen reus ben geen atleet, ben niet gedrongen ik heb twee ogen en een neus een hart, een lever en twee longen is dit het lichaam van mijn keus of werd ik in mijn huid gedwongen? misschien is dit te serieus toch ben ik een gewone jongen zo hier en daar heb ik een pukkel net als zovele anderen maar hoe dan ook:…

Nu zij die mij Gebaard heeft Dood is, door dementie Naar de overkant getrokken, En ik als zoon en dokter Haar hersens onderzoek En de rapporten van Collegae lees in die Overbekende Latijnse Benamingen - besef ik Dat ook mijn moeder Stof was waarin ik jaren Lang gewoond heb - en zie Mijn eigen definitieve Afwezigheid - want…

Zoveel beelden In mijn geheugen Bewaard Die mij tot Op vandaag het Voortgaan nog Bemoeilijken Beelden vol Boosheid, pijn, Verdriet die de Vrije stroom van Gedachten in mij Blokkeren - Wellicht is het Verstandig al deze Slechte herinneringen Nader te ontleden Om te zien wat Ze echt waard zijn - Of ze het waard…

Vingertoppen gegoten in zuiver dons dragelijk voelbaar een stralende contour buigt zich diep voorover rillingen zonder koorts op het puntje van de tong loopt over de gevoelstrap van de ruggengraat loopt via de heupen naar de diepten van de bron de hunkering ontspringt in de hersenschors, de verleiding tokkelt op de snaren van…

Je wolkt en drijft over, van passie en luchtigheid; het ijle niets bezwangerd van je hele anatomie bevalt me elke dag weer iets meer. Feromonen, ziltig zweet, de zachte hardheid van je lijf, bevangen zonder dat je het weet, mijn zinnen, buiten kijf.…

Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid en bot gedragen naar een lichtend plekje in het landschap, een vol gedekte tafel maakt de spijs zo zoet, gewild door de bruisende lach van je anatomie, de blik van genot in het ongekuiste bloed.…

Anatomie is simpel er zijn miljarden voorbeelden van vrouwen zoals ik reproductiekamers in een stevig bekken darmen vol bouwstenen eromheen Dat is de ronde kern van mijn lichaam, mijn bestaan Twee machtige benen eronder om het voedsel te halen en een smalle bovenbouw voor ondersteunende diensten Ik ben eraan gewend, heb geleerd…

de ribben zijn van het geraamte het mooiste onderdeel, ze doen aan vleugels denken of een soort accordeon waar leven in- en uitgaat je ziet ze beter na de hongersnood of in het massagraf het zijn de rimpels in het zand als de zee zich heeft teruggetrokken het zijn de breekbaarste takken van de bomen die in open vrachtwagens worden weggevoerd…

het niets is niet het anders iets het niets is niet het niet iets het niets is pijnloosheid het niets is zijnloosheid het niets is oneindige ruimteloosheid het niets is eeuwige tijdeloosheid het niets is het oorverdovende oogverblindende adembenemende diepste van het diepste blauw ginds aan de andere kant van de horizon ach uit te kunnen…

Wonderlijk werktuig in het land - de sloot - in de schoot van de aarde gesleten meanderend buigzaam met star eenrichtingsverkeer jaarringen vlinderen over haar zanderige buik de boorden groengesluierd steenkoollagen in haar tooi wierig fladderende vezels met de rug naar de bron een verdord seizoen legt haar schijnbaar droog en dood…

hart onder de riem naar de erogene plek gedaalde passie zulke afzakkers zijn soms zo onvoorspelbaar als blinde darmen…

niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van mijn menselijke gevoeligheid ziedaar de anatomie…

Mijn hoofdrekenen trekt weerom op niets, maar anatomie, daar ontdek ik zoal iets Mijn schat gunt me graag tweede zit knopjes tellen. steevast mijn grote hit…

als een nederlander koerdisch ik kom er niet uit jouw ogen, de kleur ervan jouw mooie bruine ogen ik kom er niet uit de blikkering de glans ik las 't en lees jouw gelaat als een krant op de kop en kijk in m'n eigen brein maar kom er niet uit heb gegoogled boeken gelezen de anatomie ervan in wetenschappelijke werken opgezocht en…