Alle inzendingen over angst leven dood

De terroristen mogen dood zijn, dat waren er maar een paar, hoeveel zijn er nog in leven, hoeveel staan en klaar, om te volgen? De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

Doodsangst heeft niets met dood. Ook angst kan de geest niet geven. Angst is alleen maar bewijs. Bewijs van onbegrepen leven.…

De dood is de angst van een persoon die niet weet wat leven is.…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

rust liefde en geluk leven angst ellende en sloop dood wispelturige stilte…

De angst voor het onbekende De angst dus voor de dood De angst voor de ellende die nadert vóór de dood...…

Angst voor het leven angst voor de dood je stikt en krijgt ademnood je moet je er van bevrijden anders is het alleen maar lijden dat is het bijzondere van een mens gevoelens kennen geen grens die moet je zelf bepalen dan kan je weer vrij ademhalen weg met het negatieve gevoel genieten van het leven dat is je doel.…

de oerkracht van de angst glijdt als een trage trekschuit door het stil gevallen lijf denkt hoofd en dingen stuk wekt de geest uit een schijnbare slaap in de oerkracht van de angst valt het leven dood en ligt het ijskoude water dat het hart omsluit in de oerkracht van de angst…

De toenadering houdt ook het afscheid in het einde vervolledigt de cirkel en legt aan tot het begin.…

ooit was hij oersterk reeën schuurden vaak hun vacht aan de bast van deze pracht een kanjer van een zilverberk maar hij moest het zwaar bekopen stond voor velen in de weg de kettingzaag werd in zijn stam gezet zo triestig kan het bomenleven lopen zo, het dode hout is wat er rest enkele zwammen proberen te overleven tevens wat gekraak,…

Hetgeen ik zag heeft mij erg bewogen, wat kan het leven meedogenloos zijn. Maar jouw krachtige hand bij het afscheid nemen, heeft me toch ook weer meegegeven. Dat de mens die het ondergaat, tot de laatste snik zijn mannetje staat.…

een serieus onderwerp is dat weten we nu wel Ik zie geen doods-druppeltjes op z'n voorhoofd hij komt nader tot het onderwerp; zelf denk ik aan wijlen Robert Long wie bang is om te leven moet vandaag nog sterven en voeg daar aan toe wie angst heeft mag best verlost worden Witteman heeft die angst, een grote angst!…

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

Wanneer de dood ons omarmt, maakt hij aan ons leed een einde. Eenzaam en alleen blijft hij achter. Zo krijgt de dood ons leven lief. Zonder liefde kan hij niet bestaan. Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

Wie er het eerst was, Vraag je mij, De angst Of De dood, Welnu, geen van beiden, Kan ik je zeggen, Want de angst voor de dood Heeft ze op de eindstreep Ruimschoots verslagen…

Een zaadje viel het zweefde met de wind lager en lager het daalde op Aarde Men dacht het sterft alras de dood ergens diep in de Aarde Echter, er kwam een dag dat het zaadje ontwaakte een groen plantje kwam boven Aarde Toen ging het snel het wonder van groei en bloei zette 'n prachtige bloem in de Aarde…

Angst voor Jou en angst voor mij Angst voor dood en Angst voor pijn Mijn God help mij Hier te Zijn en mijn eigen weg te gaan…

de gang, aan het werk, aan het leven beginnen…

Weg in angst ineengedoken weggescholen pijnlijk gevoel in het niets -nacht- dag ster maanlijk verlangen tot rust.…

hete licht dat ons omringt heeft geen goddelijke allure we schroeien door hitte van de vuren geen engelengezang wel godvergeten bang om te sterven door de chaos die we voelen in het diepst van onze ziel zonder laatste oordeel en zijn paukenslagen zien wij de vuurstorm jagen worden los geblazen en hemelwaarts gedragen er is geen angst…

Hoe te leven met een chique tragiek!? Van optimisme wordt je slechts een dwaas Het tegendeel biedt ook al geen soelaas De zwoele zwier van 't midden is paniek Het leven leven, bang zijn, vallen, opstaan... en ten slotte gruwelijk ter ziele gaan!…

het is mijn keuze niet waar in het donker scherp afgetekend de vleermuis vliegt waar spinrag hangt en zompige aarde vol groene varens mijn voetstap vangt een zuigend contact dat iedere pas moeizamer maakt naar het inktzwarte ven dat spiegelend laat zien wie ik ben stilte doet rimpelen in golfjes schrik van die plek word ik gek…

ik heb de schaduw weg geredeneerd maar hij blijft hangen aan de randen van mijn blik het licht van logica en wetenschap schijnt knap en helder in de hoeken na het gerichte zoeken leeft het donker op beleven spookgedachten hun vage angsten in mijn kop het schrijnt aan mijn bestaan rust en zekerheden zijn verdwenen ondanks al mijn…

de lijnen van het leven waren snel gezet zij volgden vrijwel allemaal het algemeen concept zo hier en daar een klein defect in kleur of snel vervagen met zwier en veel plezier heb ik de krul genoten nu ben ik bang maak me klein uit angst voor het doodlopen van die lijn…

muren houden adem in hun echo klinkt kortzichtig tegen het gevallen licht men noemt het schaduw maar beslotenheid is niet ontvankelijk voor ruimte de buitenwacht bevriest in gemaskeerd stilleven gevangen in versteende spieren, geknoopte magen iets vlucht in iemand, niets ontsnapt aan de greep aan omklemming, kan schuilen achter zwijgende…

het vanzelf wel zien Toch won ik weer van het leven Maar de bladeren bleven dood En bloemen bleven bloeien Als een soort stilleven Ik weet dat ook mijn bestaan weer strandt En dat wil ik accepteren, want Ik hoor het verleden continu om mij heen En in verleden of toekomst Uiteindelijk leven we samen en sterven we toch wel alleen…

troosten is mij onbekend zoals de lariks diep buigt tegen iedere tegenwind, hun kruin raakt de mijne wanneer de dauw mistroostig langs de lessen van het leven druipt een zweem van ontkenning haakt zich vast in het licht van vandaag die vol kluwen uit het verleden zichzelf tracht te ontknopen het is het wazige verlangen dat aan de deurpost…

Zo dierbaar is het brede autostrand Ik duik door golven, blij en bruinverbrand Ben weer een speels, onwetend mensenkind Het is de tijd van 's Heren Hemelvaart Met jaarmarkt, dauwtrappen en braderie Een lichte wolkenwagenmelodie De doodsklok is het die mij zorgen baart Maar mij heeft opgetild een beiaardier Nog steeds is het dat ik het leven…

ook al hou je van het leven treur niet om dood te gaan waar de bloemen altijd bloeien daar klop je op die dag aan het leven gaat hier verder Ik heb het al zo vaak gezegd de hemel bood Ik aan op aarde hier begint het ZIJN pas echt heb geen angst om te sterven treur niet om dood te gaan zoals Ik bij je was op aarde zo zal Ik ook hier naast…

Doden die doodsangst koesteren, LEVEN !…