Alle inzendingen over antwoorden

Er zijn nog zoveel vragen waar wij nooit een goed antwoord op zullen krijgen. Maar juist die vragen maken het leven zo ingewikkeld. Alleen doordat wij het elkaar zo moeilijk blijven maken en dat waarschijnlijk altijd zullen blijven doen.…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

De bruid verbergt haar gouden vlies, Pan bespeelt zijn fluit zonder gaten het geluid veroorzaakt een bries op de maan, stormvloed van vragen, de echo’s vervagen in rimpels, antwoorden die zich tot aan het verlaten eiland van onze voeten wagen..…

Na de laatste levensliefdeskus kan ik mijn hoofd te ruste leggen mijn ziel de vrije loop laten zich te ontdoen van mijn lichaam Ik kan bijna niet wachten om U dan zieltogend te ontmoeten en vooral geen vragen te stellen alle antwoorden openbaren zich Ik zie U niet, ik voel U wel 'er is geen hemel, er is geen hel' maar U moest ergens…

Niveau van de geest waarop het antwoord op iedere vraag bekend is. Sereen mogen voelen in kracht van de goddelijke schepper zonder gemis. Overvloed en vrede zijn de wegen die ik ga! Heelheid in de eeuwigheid beken ik nederig dat ik dankbaar ben voor het licht waar ik voor sta. Alleen de kracht van liefde had mij tot hier kunnen leiden.…

gedreven door het water schrijf ik een herinnering voor een kind, voor later zodat het dan kan lezen dat de aarde zoveel liefde in zich wil dragen wanneer het leven stokt er even geen antwoord is op tal van vragen ik verhaal het weidse landschap waar de koe haar kalf beschermt hoe eksters er grasdansen in een grote vriendenkring wachtend…

Winterbomen staan kaal in de straat wolkenkolossen drijven boven natte daken jij bent slechts bij me in een laatste brief alleen de dood kan mijn verlangen doen staken je aarzelt in het naderbij komen stilte houdt zich vast aan mijn eenzaamheid ik droom tussen het zwijgen van antwoorden alsof ik een landschap ben in de tijd mijn rivieren…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen.…

Maar de liefde heeft mij verwond Ik sta voor een mysterie mijn denken en weten zijn zonder antwoord. Jouw ziel, die mijn ziel nog steeds weet te beroeren. Ook al ben je er niet meer. Ik doe mijn ogen dicht. En even is het weer zoals toen. Je kijkt me vanuit het verleden lachend aan. Mijn hart steekt, mijn ogen prikken.…

Maar, omdat er ook rare dingen kleven aan het feit dat het misschien niet zo wijs is, om grootouders op te laten passen, geef ik meteen het antwoord, klip en klaar, breng ze naar de grutter, want die zegt toch mooi, dat ie op de kleintjes let!…

Het antwoord op het laatste waarom, vernietigt en verpulvert daarom. De keten wordt gespleten door zinloze vragen, die enkel stevige schakels bevragen in bedrieglijke schijn van komen en gaan. Wat is bestaan? Een energetische flux die leidt naar een oceaan, spiegeling van lux, schittering van Lucifer, Prometheus en anderen?…

Ach, architecten van vandaag, ik zoek een antwoord op de vraag waarom u faalt: waarom is bijna elk ontwerp zo zonder hart en zo onscherp dat men verdwaalt? --------------------------------------------------------- uit: Moet worden gevreesd dat het nooit bestond? (1990)…

Het antwoord: een simpel bloemetje kan je dag zo opfleuren, ik dacht: dat moet dan maar gebeuren! En 'k moet je zeggen, het helpt oprecht een simpel bloemetje maakt dat ik opnieuw weer vecht, tegen de demonen die me moeten blijven achtervolgen!…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Een dag onder wolken toen nevel boven het gras hing met donkerbruin bier en vergane glorie onder de mystiek van de oude stad die verlangend aan het water lag je liep naar de vogel in de zilveren kooi die in de kroeg op tafel stond je vroeg of de kanarie kon zingen wist jij veel over liefde en klaagzang er hing geen antwoord…

De tijd is als een mooie vlinder Die vliegt van bloem naar bloem Over het pad van gebeurtenissen Het pad dat leeft De geschiedenis is als een stofdoek met mooie kleuren Kleuren die dwarrelen voor je ogen als schitterende sterren Een raadsel met antwoorden Die zich bevinden in ons verleden Een klok met jaren als cijfers Zo interessant dat…

Soms keek je het verkeerde antwoord af want je buur was even dom als jij. Of zij wilde je ook eens een tour lappen. Met elkaar overleggen over het afkijken was er in mijn studententijd niet. Examens dat was ieder voor zich!…

Ja, de huizen zijn geverfd, de bomen gegroeid en ik, ik spreek inmiddels een andere taal… Maar als ik jou dan antwoord, weet ik dat het doen eigenlijk soms nog is zoals toen. De littekens lichten op, tonen de weg, bij hun woorden plant ik een vlag, blauw (myosotis), want de muizenissen mogen mij niet meer verleiden.…

woonde ze nog aan de zuidwestkade vandaag vertrok het vlaggenschip naar het boeienoord, voor anker en met het kompas geloosd krijst de hemel het water blankgrijs relikwieën als tentoongestelde obelisken vertellen in deze manke tot zwakgemalen winter dat eens het verleden het nu trotseert met het antwoord van het heden waarom dán toch…

ik zag je ogen maar je vragen bleven hangen in de lucht de antwoorden zijn mij altijd ontvlucht ik zag de golven spelen jij een kalme zee ik liet de zon verdwijnen je lachte, zei, ga mee je sportte om te winnen die strijd bond je wel aan ik speelde met de knikkers voor winnen ben ik nooit gegaan jij loopt terwijl ik wandel ik…

Mijn oeuvre stond me aanvankelijk tegen creëerde ik in het klad een volwaardig universum verhalend over haar eindeloze levensambities of een zoektocht naar leven en antwoorden.…

Soms vriezen de boze uren als dagen aan de winters van onze oude appelbomen een andere dag is het vuurwerk een jaar dat is begonnen met het knagen aan de tijd veel vaker is het vragen niet aan antwoorden gebonden we raken elkaar niet kwijt als de nacht komt met vrijheid slaapt de dag door wild verlangen we dragen elkaar door de nijd…

Toen antwoordde verheugd Mijn ziel met zang en zachte mijmerij. Ik dacht aan u. Ik denk aan u altijd. Daar ik u liefheb, doet mij 't leven vreugd En aan U heb ik zang en ziel gewijd.…

Een moment in tijd meer zijn dan ik dacht te zijn vluchten in mijn dromen waar ik alle antwoorden wist een moment in tijd het lot aanvechten in dat moment van tijd kwam ik jou tegen. Jij lift het beste in mij ik wil alles zijn voor jou plannen naast mij neergelegd de zoete momenten in tijdloos zijn met jou.…

benauwd de wilde zee klotst om mij heen ik wilde alleen zijn tot mijzelf komen in stilte steeds biedt een nieuwe ervaring zich aan verdriet en lijden eisen mij op maar ik houd vol, de stilte is aanwezig als ik me vrij maak van hersenspinsels de plaats van rust en stilte bestaat dus echt ervaring en overdenking zijn mijn deel er is antwoord…

een zinloze vraag, want ze is niet meer vandaag, ik spreek mijn herinneringen aan naar iets onvoorstelbaar tastbaar, misschien luisteren niet naar zinloze vragen die in het bestaan een onverteerbaar antwoord dragen omdat die vraag onbeantwoord zal blijven, ze was een beeld die ik toevallig tegenkwam maar een toeval was het in geen geval…

Troost is het zwijgen wanneer stilte om vrede roept na jaren van verwarring de schoonheid van de natuur liefde die roept om antwoorden lijkt nooit te geven wat je verdient en dan eindelijk de beloning gelegen in jouw armen troost is meer dan troost alleen een klein beetje begrijpen over verschillen met de ander we bestaan grotendeels…

Ik wou dat ik - als u - het antwoord wist Dick staat al lang niet meer voor 'kleine luyden' Na 'paars' zag hij hoe 'DSB' Dick deed Verruilde rood voor 't blauwe verenkleed…

Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou omdat je grotendeels uit dromen bestond in droevige weemoed van herinnerde momenten.…

TEGEN DE SWAARGEESTIGHEYT Toebereidt door een Naaukeurige Byeen verzameling, Van allerhande verstandige SNEDIGE KLEMREDENEN, Klugtige Antwoorden, Zinryke Gedagten, Geestige Voorvallen, Koddige Loopjes, Snaaksche Quinkslagen, Scherpe Puntdigjes, en Aardige Bejegeningen Dienende tot een Vermaakelyke, en Eerlyke Uitspanning…