Alle inzendingen over apocalyptische toest

Het lijkt een beeld van een apocalyptische toestand, maar vreemd genoeg kalmeert het me. De zee en het besef van nietigheid. De golven die in een eindeloos ritme op het strand slaan. Brengen mij tot rust, turend naar een verte die niet te zien is. Vanuit een wereld met z’n dagelijkse beslommeringen wordt ik losgeweekt.…

Ik zal het lege gele bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte. De dode oevers zal ik dood en droevig laten, de weidse verte weids en ver, maar geen grashalm blijft nog over, en geen zon of maan of ster. Ik zal het gele lege bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte. Ik mag jouw zweet als…

Is onze aarde weldra gedoemd tot één apocalyptische boem ? Ga er niet vandoor maar roep mee in koor om Barabas en Zonnebloem !…

Weer faalde het apocalyptisch slopen, Ik denk wel dat ik weet waar dat aan lag: Waarschijnlijk was het vrijdag te kort dag, Maar eenentwintig juni staat nog open. Zorg eerst dat je een slimme datum prikt, Voordat de mens zo ‘n kunstje wordt geflikt.…

daar waar stilte spanning trekt ontbloot leegte in tijdloze traagheid zijn verschijnen hun eenparig bewegen schokt de werkelijkheid door het loslaten van de leefbare basis in kantelmomenten verliest bestaan zijn pijlers en worden perspectieven van hun toekomst ontdaan wie stopt dit apocalyptisch zwarte gat dat in de schepping…

glanst minder dan gedacht de zekerheid die altijd stralend lacht heeft nu wat schaduw meegebracht nog zit het edele in het hart kleurt onderscheid de exclusieve schijn van schaarsheid in de monetaire schrijn maar wat standaard is wordt onderuit gehaald vertrouwen gefileerd de maatschappij raakt ingekeerd en hangt zich op in een apocalyptische…

ik droom het blauw van de jacarandaboom oogverblindend mooi in zomertooi zie ik het blauw van de geurende bloemen dan kan ik alleen de jacarandaboom benoemen ik zie de intense kleuren bijna onnatuurlijk zo het lijkt figuurlijk zo het blijkt abstract als nep, een onecht geheel prachtige bloemen en het zijn er veel apocalyptisch…

ik geef je handenvol zon jij koelt de wind verdroogt vruchten tot de hardheid van steen speel met wolken breng jou verfrissende schaduw jij verzamelt nacht groeit ziekelijk wit tot kracht in ontmoeten schemeren wij onze voortdurende strijd in het apocalyptisch bestaan van zon op en zon ondergaan…

ik heb de tijden erop na geslagen het zal u niet behagen maar dit is alweer de duizendste uitgave van het veel te vaak gepubliceerde apocalyptisch manifest ik ben gestopt waar vissen kleine plastic tranen huilen in hun van afval totaal vergeven zee waar spiegels steeds ondoorzichtige beelden geven van vervuiling door kleverig…

van de hemel proberen te spelen alleen het publiek ziet de zonnen ondergaan tot een valse halve maan als de doeken zijn gevallen zonder applaus en muziek de strijd in de coulissen waar souffleurs de magie van vele religies gebruiken om hun ster te doen rijzen in mystiek vergelijken ben vol verwarring gevlucht uit de zaal door apocalyptisch…

hebben zit op te jagen waar overzichtelijkheid klonk in het zachte beieren van klokken zijn de digitale uurwerken op hol geslagen de raderen draaien nog door het oude vakmanschap maar de tijd is van slag omdat alles maar moet kunnen en mag die balans wordt fataal overmand door haast en stress klepelt het laatste carillon zijn apocalyptisch…

spaart glitters in een aardedonker buiten de greep van vorst op beslagen ruiten het krakend passeren van hen die kou moeten trotseren warm knettert het vuur in uren die in stroperige traagheid verlopen scherts en lach houden de ogen nog open de wereld wacht in langzaam verglijden naar weer een geboorte van god of toch op het apocalyptisch…

In donderend geweld is verzet gebroken mijn huid gescheurd en wonden open ledematen met lood verzwaard de adem afgesneden rotsen geteisterd door beukende golven stranden gespoeld tot stinkend drab duinen geëffend, vervallen, bescherming verloren velden bruin verbrand door de droogte wouden in vuurzee opgegaan dieren door dorst gestorven…

beter te zien in minieme bewegingen schoonheid details die alleen de insider ziet als wonder van de natuur stille communicatie tussen natuur en mens in prachtige bloemenpracht maar ook in het zacht raken van de wind aan de wolkfiguren die spelen met stralend licht van de warme zon in het blauw van de lucht begeleidt door mijn apocalyptische…

mijn blikveld raakt in een verstolen moment dat evenwel geen diepte toestaat omdat contact is geblokkeerd vage dweperigheid heeft ook de geest gegeven omdat die uitstraling geen bron van leven heeft meteen weer vingers aan de knoppen ogen kijken het rood uit hun doppen om de rigoureuze stuipen te ervaren van aards laatste apocalyptische…

Ik zag in m’n lucide dromen op m'n reizen van de geest reuzen groter als een ster richting zonnestelsel gaan-- ik zag apocalyptische ruiters erger dan megavulkanen en grote meteoriet inslagen-- ik zag dat de dood het wist hij poetste zijn beenderen in een hoek van de wereld-- ik dacht 't zijn maar dromen tot ik op de reisfoto…

Ik tuur in de verte En hoor de wentelwieken De adelaar waarschuwt met zijn schaduw Voor een apocalyptische eclips Onvoorbereid op jouw naaktheid Zien mijn ogen mijn pupil Een groot zwart gat vreet aan het licht Dat zwicht voor vergetelheid Het vuurwerk spat de zon aan sterren En rotsen brokkelen tot zandsculpturen Bekend, beschermd en onbereikbaar…

ik ben in je wereld geweest voelde de trollen smidste de vuren ijzerde staal in hun apocalyptische grollen maar danste liever in sneeuw met de elfen zij smolten in raken tot water ik stroomde mee door donkere gewelven waar kobolden hun arbeid aflaten in schiften en kiften over goed en het duistere kwaad ik ben bij jou in…

samen hebben wij als wachters de schaduwen geflankeerd van de nu al zwarte zon omdat haar universumplaats sinds de schepping nooit is vergeven is zij geen donker gat gebleven zij werpt nu haar schaduwen in een apocalyptisch alles verwoestend scenario dat uit de verte in aantocht is nog voedt de lucht ons met restanten zuurstof…

Flits witte was ooghoek trekt mondhoek wijst hemels breed Groen verzoekt spiegelt hervonden leven grijp deze halmen bewerk lot wanhoop dooft Oranje binnenvetter je lacht adoratie bid geloof weg zwart o zo heerlijk apocalyptisch Rood opgediept grijns oneindig positief Verjaag gestorven korven grijze cellen herschep…

Hij is weerloos, herinneringen komen over scherpe scherven van 't verleden langsheen de tijdspoor van z’n leven uit spleten en holen aangeslopen Ongrijpbaar als de wind enteren destructieve apocalyptische scharen van schuld en schaamte z’n bewustzijn gelaten ondergaat hij de pijn De inval voelt als eindafrekening de balans valt ongunstig…

Het zijn unieke tijden om onomkeerbaar juiste wegen in te slaan Die de weg kwijnende natuur uit de apocalyptische neergang zullen moeten kunnen redden Historische kansen voor de zich homo deus wanende 'sapiens met zijn reptielenbrein' Om te erkennen dat twee eeuwen industriële revolutie door…

wist het ongeziene om de hoek voelde wisselen van spanning overal hoge tonen doken krijsend uit mentaal verval panisch lichtte chaos op in het donkere heelal strak van schrik deelde ik dit apocalyptisch ogenblik waar dood gestalte kreeg in versteend bewegen zonder afrit doolden de gebroken wegen brak leven in…

nu voor hun bestaan het samengaan is verleden tijd krachten zijn cumulatief en de pijn die aarde lijdt is onbeschrijfelijk tot dood is bijgeschreven geen secondanten de handlangers zijn gevlucht want de overmacht heeft alles uit de kast gehaald bij het constant weerlichten van hellevuur en bolbliksems zij verlichten deze apocalyptische…

het leven lukte wonderwel met goede en mindere jaren maar ieder had de vrijheid om in zijn eigen bestaan weer anders te zijn tot een chinese exoot de schaarse grond met een deken verstikte de energie afving en het ecosysteem vernietigde stukken dode aarde waren de immense prijs voor een nog snellere temperatuurstijging in een apocalyptische…

begon de tekening te kleuren die nieuwe invalshoeken toe lieten voor meer dan de voor de hand liggende geijkte interpretaties vele handen en een kringvorm brachten grotere amplitudo’s in elkaar versterkend op de goede weg te zijn naar een fysiek netwerk dat aarde en hopelijk meer van het universum kan omvatten voor hulp bij de Apocalyptische…

Hun opzichtig met sterren Bezaaide lijven verbergen Het apocalyptische gif. Eén druk verder wacht het Onbeschermde leven, Hoopvol in zijn wenkend noodlot, Op een onbezoedeld bestaan.…

heen in een oneindig universum diep wortelend op steen en schaars vruchtbaar leem hij is zijn heem ontgroeid in het va-banque rentenieren van hem toevertrouwde waarde door opbrengst geboeid erodeerde en vervuilde hij op gruwelijke wijze de aarde de evolutie is geschokt uitgebalanceerde natuurlijke processen zijn pardoes geblokt apocalyptisch…

Mix van gedachten verscheurd door een onvervalst gevoel, waarin de inkt van het moment niet zal drogen en gestemd naar de toon te dragen in een apocalyptische tragiek.…

mix van gedachten verscheurd door een wisselende ethiek zoals het werd gedeeld wordt en om private reden wordt gedoogd, zoals het is niet zou moeten zijn als de stromen bloed zijn opgedroogd, onvervalste gevoelens, waarvan de inkt van het moment niet drogen mag in een apocalyptische tragiek waarin ons natuurlijke gedrag verdrinkt…