Alle inzendingen over applaus

jij regisseerde terwijl ik in onbevangenheid jongleerde met kracht en vitaliteit open en sloot de gordijnen pimpte scenes die leden onder het schmieren zonder verhaal we hebben de rollen verdeeld aan elkaars touwtjes getrokken vaak zonder brokken het breekpunt nabij de grote tournees zijn voorbij er rest een armvol applaus…

richting zee daar kruip je dan bijna tot in zee tot op het strand o stad zo diep gelouterd tot in je grauwe stenen het is hier stil het is hier beter niet te spreken want stenen spreken niet met woorden maar met beelden het forum ligt verstomd in het verwoest theater hangt een nooit voltooid een niet uitgestorven grandioos applaus…

hij poetst en polijst spreekt van zilver maar zijn woorden slaan zwart uit wanhopig kijkt hij zijn toehoorders in de ogen ziet wat hoofden gebogen terwijl de rest hem ontwijkt nog is hij niet klaar wie zwijgt stemt toe maar het applaus is grijs en zijn stem doodmoe als hij het katheder verlaat met een nietszeggend gebaar ziet hij…

maar ik ben klaar met vreemde handen die mij raken die zich bruut alles eigen maken wat ik ooit heb liefgehad de dagen zijn verdwenen in een samen wachten op ik ben hier niet alleen maar wel verdwaald tussen emoties die ik niet begrijp in een langzaam ordenen sluit zich de chaos die mij onverhoeds is overkomen ik ben geland onder applaus…

aandacht ving en stevig vasthield zijn gang over de bühne waarbij hij met vage doch stevige lijnen zijn publiek mateloos wist te boeien niet alleen door inhoud maar ook performance hij was het die aan de touwtjes trok en speelde met marionetten begeleidde hun adem in ontspanning en lach als gesynchroniseerde emotie met staccato applaus…

ik raapte het applaus dat nog opklonk tegen de sluitende gordijnen zag de glinsterende ogen warme lach en bloemen langzaam uit beeld verdwijnen voelde het succes maar kon er niets van vinden in mijn chaotisch diep van binnen wilde terug naar de zaal om weer de flow te proeven van mijn allerlaatste verhaal nog één keer volmaakt gelukkig…

Zelfs tot in haar afwezigheid, als het applaus van de klaprozen langzaam verstomt in de akoestiek van het eeuwige niets.…

je draagt geen lauwerkrans en in je handen zie ik de scherpe lijnen van het leven je ogen stralen nog de glamour en glitter van het ovationeel applaus maar de trekken in je gezicht vertellen hoe zwaar het werken is nog ontwapent je lach alle kritiek van binnen maakt het je ziek succes eist zijn tol jij hebt alles gegeven wanneer…

in samen klinken gaat ons geen toon te hoog wij componeren dirigeren in een lieve lust stemmen steeds beter af na klein improviseren ons applaus is stilte als de echo is geweest een feest dat wij in rust en a capello vieren…

O, die klaprozen langszij wanneer je op de snelweg rijdt, dat zomers rood tussen het groen, groots in uitbundigheid. Als pauwenveren wuiven zij een speels pauzeerakkoord, dit rozenveldapplaus vertolkt Gods eigen scheppingswoord.…

mijn orkest van woorden zit al klaar de zaal verwachtingsvol gespitst op de akkoorden vanavond geen vocaal mijn publiek wil puur muziek preludeer in lichte tonen tot de woorden stromen naar een bloedstollende finale toen heb ik afgetikt want in de stilte voor applaus vond het publiek haar eigen dromen…

De ombudspolitieke babbelkous verwachtte zelfs voor handjeklap applaus.…

Zoals nu in een studie is bewezen Zijn Julius en Jezus 1 persoon Een feit dat je natuurlijk ook gewoon Uit hun initialen af kon lezen Dus wat oogst in 4000 veel applaus? Jan Peter Balkenende was de paus!…

Er vloeien tranen en er klinkt applaus bij al die vrome pelgrims daar in Rome. Het Mekka van de katholieke kerk bereiken is nu onbegonnen werk.…

Verdwenen zijn de pieken, de dalen De warmte en de kou Naakt Kaal Ontdaan van franje Status en applaus Het lichaam gaf het op De wil brak Wie ben je? Sta op Recht je rug Zeg wie je bent Wie je wilt zijn…

Maar was ’t wel applaus dat je kon horen, of sloegen ze haar woedend om de oren ?…

Een eenzaam applaus een spontane buiging en een groet bij ieder weerzien.…

je woorden regenden bloemen op het overwinningspad jouw lach gaf mij de vleugels die ik nooit bezat in je ogen glansde de finish al binnen bereik een podiumplaats want door de muren klonk het waarderend applaus van de buren…

Wat door de Duitser Tübke is gemaakt, Het Panorama in Bad Frankenhausen, Verkrijgt in Zwolle een terecht applaus en Waarschijnlijk is dat het ook u goed smaakt. Het werk is (op een schaal van 1 : 10) In de Fundatie tot half mei te zien.…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…

In plaats dat de NS zijn plicht betracht Om hier de treinen goed te laten lopen Wil men het Poolse spoorwegnet gaan kopen, Waarschijnlijk omdat stiekem wordt gedacht: In Polen zijn ze roomser dan de paus, Een rondje om de kerk krijgt daar applaus.…

Een welverdiend applaus klonk heerlijk helder in het Holland House en toen zakte ze door. Niet door het ijs... ...maar door haar knie. Dus blijft ze verder thuis want het schaatst beroerd met een gescheurde kruisband.…

Ik geef de serie echter geen applaus: geef mij maar frikandel met joppiesaus!…

Daarop kwam Poetin naar het Holland House, En zo oogst iedereen tot slot applaus.…

Wanneer u ooit een versje van mij leest Dan moet u zich daar wel gepast op kleden Ook ruim van geest zijn en van goede zeden En zorg dat u niet langs de regels sjeest En achteraf applaus, geen lang gezicht Want dan stuur ik u weg uit dit gedicht.…

Applaus! Applaus! Ontkurk de champagne! De vlag kan uit, het is veruit het allermooiste dagje. De zon breekt door, en de skyline is prachtig. Superlatieven zonder interpunctie. Want slechts twee weken na mijn liposuctie, en mijn upgrade naar 5G, heb ik voor het eerst binnen: een match op Tinder! Hieperdepiep hoera!…

heb de woorden aangereikt gekregen passend bij emotie en intellect stoelen en applaus zijn klaargezet sfeer en stemmingen zijn naar mijn kant gedreven een rode draad is op de bühne klaargelegd roffelende trommels zitten in de zaal waar muziek bezig is met een fraai onthaal nu openen de gordijnen ik treed meteen terzijde want uit niets…

ik strijk violen vooral de eerste heeft mijn klank blaas trompetten als het rietje aan mijn lippen hangt sla de pauken in finale en weer ga ik je halen voor een eindeloos applaus jij dirigeert al mijn muziek heb je ook hartstochtelijk lief…

Het mooiste heeft ze voor het laatst bewaard De vedette van 't toneel, de grand old lady De grote koningin van de komedie: De première van haar stuk 'De Hemelvaart' Bestaand uit één oneindig lange claus Begeleid door oorverdovend warm applaus…

Je hebt veel mensen nodig om te juichen Atleten om voor het applaus te buigen Je hebt regels nodig om je aan te houden Een goede jury wars van elke fraude Maar de groep die 't allerhoogst presteert Is de Thuisgroep die 't allerzwaarst ontbeert!…