Toch worden wij gedragen,
door arendsvleugels opgetild
tot waar we zelf gaan vliegen
en anderen dit leren.
Hoe alles ons gegeven is,
al blijft er duisternis en dood,
vergankelijkheid en nevel.
Herinner je hoe je gedragen wordt
al is er heimwee
in de trage uren.…
De schaduw van onzichtbaar zweeft zijn vlucht
omheen gedachtentorens in mijn hoofd
blijft hangen, nu mijn vlam is uitgedoofd,
met arendsvleugels wiegend in de lucht.
Hij dompelt mij in veiligheid en zucht
zijn adem in mijn oor, ik heb geloofd
en nooit wordt deze vrede mij ontroofd.…