Alle inzendingen over as

Vaag, geheimzinnig en groots gaat de avond over in nacht - alle grens en gloed wordt gedoofd en het donker regent als as.…

Hete vuurzee overal, de vlammen slaan hoog zie het joelvuur laaiend meters de lucht invliegen, rond mij, gloeiende as die hitte oplevert, palmt mijn hart haast in op het vlammende rood. Geen ontkomen aan, maak wat ik voel echt mee..…

barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige…

Maar dit is heel apart: business as usual, wanneer het hele land om verandering schreeuwt. Wie wil daar nog mee instemmen? nee de wil van het volk is ontembaar en speelt het onmogelijke klaar: Wij kiezen voortaan elke dag, in goed overleg met naasten, vrienden en familie hoe wij samen willen leven.…

hij is mijn cirkelvriend met spaken in zijn ziel staat in het middelpunt altijd draaiend om zijn as met twee kappen aan de rand luistert hij listig naar de wind volgt zonder protest een richting past steeds zijn snelheid aan hij zorgt voor moestuinstroom je maait, je snoeit, je maakt je zelfgemaakte groentes klaar je versnippert zelfs…

Wij blij en onbezorgd aanvullend met elkaar zijn, leven in elkaars hart al draait de wereld om zijn as is er vuur en ellende en brullen vulkanen wij kennen de schenkingen van de stilte.…

de laatste bij die jij nog op je revers zag nou ja, ik had je al heel lang niet meer gezien maar vergeten doet eens herinneren eens waren we bevriend, maar omstandigheden ver beneden onze maat schurkte onze band als een frauduleuze handeling buiten het bereik van een gezond verstand nu kan ik slechts nog zeggen, het ga je goed - maar as…

als een ware heer nog eens af te boenen en droog te zoenen 14 FEBRUARIE 2019 Jy het my oranje vier jaar gelede gesoen wat was ek toe nog oranje blanje bleu Jy woon nou in die verre, warmer Spanje is nou in 'n verkeersknoop en dit is siek Wat sal ek nie weer aan jou gee nie op jou plat gesig te soen, af te skrop vriendelik kietel jou as…

Weet je dat we nou, as we speak, fan alle EU14-landen verdomme nogantoe tallerslegste jongetje van de klas?!!!! Op Malta na dan, en Liegte stein...en Lukse burg deet noch nie eens mee... Gave de boys helemáál nie tuis, de mijden dedent nyfeel beter... Ergo, wakmaar zeggen wou... we moete onze spierballe tone!…

zij vieren feest in de clicheerfabriek het feest van wie het dunste woord weet te chiqueren de neutraalste druppels in chimerische vermommingen Waren wij een platvis wij zwommen in royale scholen op naar de burelen van de fopneus en de klapsigaar maar helaas wij zijn de vierdimensionale ruggengraat die zich gratis dwars liet zetten tussen as…

Jou speelse posisie van kitaar in skoot, na wie verlang jy, as jou note klink soos ‘n leë blik in kabbelende water, in ‘n sloot ? Jou lenige nek, wieg teen kitaar se steel. Ek sien jou trane deur lang hare ween, waar jy op ‘n sofa sit, voete - kruisbeen.…

Al wat er is geboren Wordt as, als 't was te voren. Ik rust hier wel tevreên.…

me skilt ende bertrouw siet ghie mie anne dun ernst maoke oew gesichte mere oawer dun least dien skouder gedraeghe unne ganse lief is oe an te siene als geliecke verskole piene die werme skout sich slegts in wienig telle as diene oge glaense doch seltsame kere die klostertuune onrinkt oewe siele alwaere ut oe self ut is er so stille…

vos verschrikt door de klagende hoorns van het verval als een verstotene in het grote mensenbos klimmend op de helling uit het tranendal toch is niet alles kommer en kwel ook ik heb lichtbakens in de woelige strijd mijn zielsverwanten zijn mijn eeuwige gezel en met hen geraak ik de weg nooit kwijt ik ben de fenix opgestaan uit zijn eigen as…

Amsterdam Ik zag onduidelijke vormen zich oplossen in de mist vage lichtschijnsels de schoonheid van de dingen overstromen de regen de rest wegvagen De eenzaamheid heeft smaak de smaak van de kou die in je lichaam binnendringt een trieste smaak als van de dag na een feest Hoe kan ik nog denken het water bevriest in de grachten de as…

Soms droom ik een feniks die verrijst uit witte as. Ons leven is een schitterend soort toeval, een vergissing haast. Op den duur moet alles weg, het einde jeukt onder mijn huid - nog nooit zo tergend opgegeten weten we: wij zijn alleen, we zweven in het barnsteen van een parallelle ruimtetijd. Het firmament is groot en leeg.…

De dans van het leven bevat draaien om onze as, je vurige blik is voor mij het enige dat er was. Na de draai in de hoek, beginnen we aan een nieuwe variatie, een nieuwe bladzijde in ons boek. Je lichaam strak tegen me aan, één been gebogen, om op de ander te staan. Zakken en weer omhoog, het was vol passie, hoe jij bewoog.…

voorbij, op een bepaald uur Ik weet niet welke dag, en ik zag geen hellevuur Het eind was klaar, een hard gelag, Het gleed door mijn vingers op den duur En ik bleef wachten in de wind Wetend dat het jaar veranderd was Smachtend als een kind Brekend als een hart gemaakt van glas Diep van binnen blind Rijzend als een feniks uit mijn as…

) Met de mimiek van een versteende natuur waarbij de zwarte lucht zijn harde grijns verpulvert Met de thermiek op het laatste uur van krijsende vogels die in vlucht cirkelen en die zich in duister hullen kruist hij zijn armen met illustere blik Zijn ogen branden een gat in de dag als gloeiende kogels Zijn gedachten waren als de as…

ons tegemoet Steken gelijk ikonen stil geheven Hun handen op in Afrikaanse groet En wij in ons spartelende speedbootje Victoria's makke tartend tegen de keer Leggen met vermeende krachten Van paarden het lootje Maar dan subiet een onbewogen plas En in de luwte jubelt luid de slotfanfare zeer Accelererend stijgt het polyester uit zijn as…

Zie, hoe bleek zij staat en sterft in goudig gesmeul en grijzige as.. . Maar jij, bij dit altaar, jij wordt een wonder, mijn herelijke vrouw! Is niet je wang in 't kwijnend gloeien zacht rood-goud, wijl blonder d'aêr blauwig blankt in 't witte licht-gezang?…

Doorheen de Sinjorenstad Over een voltapijt van sneeuw Beloofde het met de stilgeborene Tevoren aan een bloedige eeuw Bepaald geen sappige dag te worden Toog hij een cafeeke naar binnen Om met de gerimpelde schrielkip in een tas Maar niet instant te hoeven beginnen Zich van zijn overschot te ontdoen Op het kerkhof in zak en as Waarna het…

In alles wat ons omringd, zit gevangen in een eigen setting, verworden in werelds stof wat aantoonbaar voelbaar verder zingt, soms onwaarneembaar vaag en naar onbaat toegerust vanuit alle windstreken, het rijpte al in de as van de geschiedenis door de zielen opnieuw gedolven, geselecteerd in kracht of onvermogen, het is het lot wat…

Het trotse rijk Oekraïne lijdt onder de geweldige buur dat uitgestrekte Rusland bommen suizen kwaadwillend sterke gebouwen van de hoofdstad branden weerloos tot puin en as mensen vluchten angstig weg of schuilen vol klamme angst in ondergrondse ruimtes wil de machtige heerser van het ruime Oosten een dwingeland wezen gelijk de tsaar…

kochana kleine malenka uit Kijkduin wens ik als blijk van dank voor dolce vita zongebruind met fijnbesnaarde gasten een zoete zomeravond Maar meer nog wens ik haar de meer dan welverdiende rust en stilte van een liefdevolle levensavond met altoos in het achterhoofd de spanning en de dreiging der genadeloze föhnwind over hete lava as…

Adam, stuk stof, het is niet te laat om je te bekeren, As zijt gij en tot as zult gij weerkeren. Het is twee voor twaalf. Is dan eindelijk het besef te gekomen? Zie je nu, jij kunt de dood niet dwarsbomen? De fles zoog meer leven uit jou dan omgekeerd, Maar Adam, had het je eerder gerealiseerd! Het is één voor twaalf.…

Lampje ging weer branden in Eindhoven Met schutters kleumend in beeld voor open doel Eenzaam zonder bijsluiters voor klikgevoel Werd bikkel Huub ijskoud uitgewoven Alkmaar blijft bij wissels door bankbreedte Dirk zit er warmpjes bij moet je weten…

Al wat er is geboren Wordt as, als ’t was te voren.…

De stammen zijn op lengte-as gespleten in zwart en witte zijde, scherpe voor. Nog plakt het wit aan windkant tegen bast, maar kruin begint te lekken, telt de sneeuw. De berm is vuil, vol zand en dorre blad’ren, maar blank nog is het veld.…

we de wijn Mijn lief vanavond dansen wij Zoenen we, kussen we, vrijen we Vanavond mijn lief vanavond beminnen wij Rakel het vuur nog eens op De kou kleurt mijn huid grauw De nacht wekt schaduwen uit het verleden De bekers zijn leeg de vlammen gedoofd En de wind heef vrij spel door de kieren Vanavond liefste, vanavond staar ik In resten as…