Alle inzendingen over assepoes

Soms zoals nu denk ik aan jou een zwarte vogel die aan het eind van de avond met zingen begint Je speelt een afscheidslied dat klinkt als de ´Nocturnes´ van Chopin met jouw stem Jij zingt van Assepoes, Assepoes en dat je niet zonder mij kan net zo min als een dag zonder licht…

Mijn Assepoes, mijn lieflijk gehelmd wezen.. Wees ook vandaag omzichtig en coulant, nu de ijsgang met criminele regelmaat ons pad zal frequenteren..…

Je zussen sneden hiel of tenen af en werden even bruid. De buit was jij. Jouw zwanenzang, jouw preuts gespin, jouw dansen op het ijs van middernacht, had je van een sprookje meer verwacht? Je bent een blinde op een uitkijktoren, je baadt in weelde, paart in kikkerdril. Vergeet wat je zo graag vergeten wil: het glazen muiltje en de vlekken…

een sprookje ontwaakt in late schemering elfen kleuren hun vleugels kabouters spelen met eekhoorns een prins dwaalt door het bos op zoek naar sneeuwwitje misschien wordt het wel assepoes glimwormen verlichten zijn weg een oehoe schudt zijn hoofd herkauwt rustig zijn prooi een doornenhaag doemt op achter de rozen slaapt een prinses…

vanuit zijn diepe put gooit de grijze kikker een volgende gouden bal de paleistuin in lokaas voor een blondronde droomprinses voorbij dansende assepoes, donker piekhaar blote voeten en parmantige petietjes, vangt verrast de veelbelovende kwinkbol bewondert de kaatsende glinstering verkent de gulden stuitering geniet de speelse zindering…

de prins nam een kikkerslof mee hij vergat het glazen muiltje assepoes zit wenend bij de haard de reus at de gelaarsde kat op de toverspreuk, die was verjaard een markies zit nu met muizen sneeuwwitje dook in bed met de dwergen haar prins had de verkeerde Tom Tom hij hokt nu samen met Dorenroos . marion spronk | 7 maart 2009…

Aangezien ik een gretig nachtdier ben, mijn Assepoes, bestaat er voor mij geen hoger licht dan te vrijen met jou in onze chambre de l'amour. In de hitte van een rode vlam ligt het wapen tegen onze duisternis.…

een koe maar wel nu los van geslacht Bij de eerste indruk wordt voor je gedacht Je krijgt gewoon geen tweede kans Zijn dames die bijstand trekken al blij er enigszins bedekt bij te lopen van eindjes die ze zelf aan elkaar knopen Ze gaan af bij gesprekken Hun lot voelt bij werkgevers gecast in hun oude jurk thuis al ongepast om zich als Assepoes…

Welnee, níét als Assepoes, vergeten in verminkte glorie, aftands tot stof en as vergaan, vergaat het hen. Ze leven! Nu glinsteren ze als blitse bits in het licht van zon en maan en sterren. Ze glimmen, niet gezwicht voor 't roemloos eind, boven alle lof, aan 't hemelzwerk hoogverheven!…

Maar hoe dan ook, vertel eens Claire Wat deed die liefste Assepoes Van jou vijf jaar geleden, Lang voor zij met haar kindjes 't Strand van Knokke zou betreden...?…