Alle inzendingen over asters

laatste bloemen huiveren bibberen in hun potten verwijtend roepen ze naar mij "wij willen naar binnen" in de borders is nog kleur van lage en hoge asters de laatste appels zijn geraapt noten drogen in kistjes…

Op het tafeltje een lila aster. Jij vulde heel de ruimte. Nog waaiden berkenblaren voorbij mijn venster en de hond blafte.…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen; Het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…

De late asters kleuren.…

het fris gewassen gras glimlacht hij is tevreden met zijn kapster niet te kort, niet te lang zo maaide zij met lentezang het karmijnen kraagje van een aster het mos maiorum riep echter uit: ik ben een ongeschreven wet daarom heeft de coiffeuse wat paardenbloemen op zijn hoofd gezet zij boog zich naar beneden en zei: je hebt niets meer te…

Oorsuizingen van asters narcissen bloemen voor mijn broer - Ik heb een voor een mijn bloemen gedoofd om naar je oren te luisteren. - Luister maar; je leeft, zo zachtjes als de duif die men kan horen koeren op het Weteringcircuit de éne voet die schuifelt, de éne nek die zich omdraait en knarst. --------------------------- uit…

In een suikerweb weet hij raad over dingen zegt stildingen maar laat de paarse asters spelen door het herfstlicht van zijn woonwijksupplement. De tuinen met merels (als middeleeuwse valken) smeuïg en zoet blijken in zijn vensterbanklach aanwezig. Ja fluisterdwaas zweert steeds opnieuw steeds gebrild zijn rariteiten en flashes.…

De zilvren aster bloeit . . . - - - - - - - - - - -- - - -- - - -- - - - -- - - - -- - - -- - - - - - Uit 'De modderen man' (1920)…

Hangende roze bottels, veelkleurige asters weelderig gras, allen zoeken ze nog wat warmte. De ene leunt tegen de andere, hun stengels zijn te zwak. Heesters en struiken verliezen hun blad. Sommigen wroeten om te blijven bestaan. Hun leven hangt aan een zijden draadje.…

ik plukte kleine asters van je graf en wreef ze eindeloos tot aardebrokken voor plantentuinen volgend jaar, misschien wurgde ik met blote handen zelfs een tijger nam hem zijn bloed tot maan opnieuw het woud en ook de dalen vulde en uit elk lijk heimelijk de adem roofde ’k vermengde als met slagersvuist de ingrediënten in een zee van vuur…

De Clivia ging naar Lidia, mijn Asters naar Annie Jaspers. De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet-me-nietje staat bij Rietje. De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier, de Akalei heeft averij.…

de Clivia ging naar Lydia mijn Asters naar Annie Jaspers. De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet mij nietje staat bij Rietje. De Gouden regen heeft Toos gekregen de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera en de Anemonen heeft Astrid meegenomen. De Angelier is aan de zwier de Akelei heeft averij.…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen, het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

in de herfst ontbreekt soms het verlangen de bloeiende aster is fel en kort van duur. van heel nabij hoor ik winterse gezangen van snerpende noordenwind en schroeiend vuur. het lentelied dat jaren geborgen in mijn kamer geen enkele klank van zijn melodie weervindt.…

't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooiden wand verscholen Reikt diepe tuilen van chrysanthen, Asters en gladiolen. Daar daalt langs wolkentreê uit hoge toren Van naakte voetjes luideloze tred: Leden omsluierd overgloren Het sneeuwen statiebed.…

't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooide wand verscholen Reikt diepe tuilen van chrysanten, Asters en gladiolen. Daar daalt langs wolkentreê uit hoge toren Van naakte voetjes luideloze tred: Leden omsluierd overgloren Het sneeuwen statiebed.…

Nu spit hij hier naast hoge chrysanthemen, zoetgeurende asters en de zonnebloem, Voor wie ooit bogen zoveel diademen? Maar hij zwoegt voort en taalt niet naar de roem. Want straks als in zijn tuin de kopers komen moet alles proper zijn aan pad en plant, en 't blozend ooft moet gloren aan de bomen of 't zo geschonken werd uit open hand.…

Voor de val breekt zijn de asters al geknakt in onbuigzame handen Jouw haat wapent een gebaar van diepe onmacht in dode ogen en weet dat mededogen meer zegt dan een oorlog verwoesten kan de onmin zal luisteren naar het ruisen van verloren namen die ten hemel werden gedragen Laat dan de havik jouw koude bloed verlaten en de gaten…

als ik val dan val ik in mijn bloementuin op de mannequin niet op d'anemoon ook geen duizendschoon salvia dahlia gerbera begonia of rosalia passie- pinksterbloem 'k zie u denkt d'aster lijkt 'm veel gepaster herfst vaarwel zacht en teer voor't mooie weer mijn blom voor altijd luim is echt de mannequin zo slank zo steels…

droom is de levensgeheimen als een puzzel probeert te ontraadselen plotseling tuimelt het hart dat de herinnering doet herleven aan de tijd van het bedrog het verderf rondom zover je kijken kon dat nog niet van de lucht is ik probeer nog wat te slapen maar 't lukt niet meer ik loop naar de salon en ruik dat het water van de witte asters…

Ik wil voor jou wel alle bloemen plukken, asters, rozen, zelfs een veldboeket, jou voor altijd in m'n armen drukken als je weer eens zo prachtig lacht. Wat mij betreft mag dit wel eeuwen duren. Dit mag altijd blijven bestaan. Wat mij betreft hoeft hier geen einde aan te komen. Dit mag altijd verder gaan.…

Koelte vult de lucht sjaals en truien overal het is hier herfstweer Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde.…

Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde.…

't Is de avond: in zijn rosse goud wordt schoon en oud der wereld dagehel gezicht; snel aan de hemel valt het water van het licht; en al de windestemmen komen vrij; de laatste wagen wankelt naar de schuur; de doden wenken aan de duistre oostermuur; en boven glansbelopen westerse schans in groene hemelwei straalt Venus' gouden aster open…